Στα «παλάτια» του Παραδείσου «μετακόμισε» η Χάιδω Παπαδοπούλου
Ο καιρός παρέπεμπε σε… Καλοκαιράκι, με τον ουρανό καταγάλανο και ανέφελο, τον ήλιο να «πλημμυρίζει» τα πάντα και μια θερμοκρασία να «απλώνει» στους πάντες την θαλπωρή των 22 βαθμών Κελσίου. Όμως, η Τρίτη 5 Νοεμβρίου ήταν στο Κιλκίς μια ημέρα πιο «μαύρη» και από… «μαύρη».
Ήταν η ημέρα, κατά την οποία σύσσωμη η τοπική κοινωνία συνοδευσε στην τελευταία κατοικία της την Χάιδω Παπαδοπούλου, ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα των νέων γενεών του Κιλκίς, έναν άνθρωπο από εκείνους που αποτελούν «κόσμημα» κάθε κοινωνιας.
«Προικισμένη» και… «χαϊδεμένη» απλοχερα σε χάρη, ομορφιά και ζωντάνια από την φύση, που «ακτινοβολούσαν», με πνεύμα σπινθηροβόλο και δημιουργικό, που την καταξίωνε σε κάθε χώρο, και εφοδιασμένη από την οικογένειά της με αρχές, αξίες και ιδανικά από εκείνα που «κάνουν την διαφορά» ως προς την ποιότητα του χαρακτήρα του ανθρώπου, η λατρεμένη Χαϊδούλα όλων συγκαταλεγόταν στα πολλά υποσχόμενα μέλη της κοινωνίας του Κιλκίς, που με την στάση ζωής και την δράση τους, ακολουθούσαν και έδειχναν σταθερά τον «δρόμο» προς ένα ελπιδοφόρο και καλύτερο αύριο.
Ένα «κορίτσι σαν τα κύρια τα νερά», ένας άνθρωπος «καλλιεργημένος», δραστήριος και δημιουργικός, που από μόνο του αποτελούσε πρότυπο ανθρώπου για μια καλύτερη κοινωνία, ένα καλύτερο τόπο.
Αυτήν την «λιογέννητη» και «λιόχαρη» κοπέλλα, αυτόν τον ωραίο άνθρωπο, αυτό το θαυμάσιο πρότυπο «έβαλε στο μάτι» βάσκανη και ζηλότυπη μοίρα, «κόβοντάς» της απρόσμενα, ύπουλα και ανάλγητα το «νήμα» της ζωής της, «βυθίζοντας» την κοινωνία του Κιλκίς σε ανείπωτη θλίψη, οδύνη και σπαραγμό.
«Μαύρη» μοίρα «πήρε» από όλους μας εδώ στο Κιλκίς την Χαϊδούλα, και «μαύρο» σκοτάδι «πλάκωσε» την καρδιά, την ψυχή και τον νού όλων μας.
Ήταν μόλις 29 χρόνων, και μας «άφησε» με το διαχρονικό ανά τους αιώνες «γιατί».
Το «γιατί», που διαχρονικώς ανά τους αιώνες έρχεται στα χείλων όλων, κάθε φορά που χάνονται απρόσμενα και τόσο πρόωρα άνθρωποι σαν την Χάιδω Παπαδοπούλου.
Το «γιατί», που ψιθύριζαν οι πολλές εκατοντάδες Κιλκισιωτών όταν ένα εικοσιτετράωρο μετά τον απίστευτο χαμό της προσήλθαν στον ιερό μητροπολιτικό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και της απηύθυναν το «ύστατο χαίρε» και της έδωσαν τον «τελευταίο ασπασμό», ενώ σχημάτισαν μιαν ατελείωτη «βουβή» πομπή συνοδεύοντάς την στην τελευταία κατοικία της.
Όλους αυτούς η ζωή υποχρεώνει να εξοικειωθούν με την πραγματικότητα, που θέλει την Χαϊδούλα να μην συμπορεύεται πλέον με αυτούς.
Όμως κανένας από αυτούς, δηλαδή… όλη η κοινωνία του Κιλκίς, δεν πρόκειται ποτέ να «διαγράψει» την μορφή της από τον «υπολογιστή» της ατομικής και συλλογικής μνήμης και σκέψης.
Γι΄αυτό και η Χάιδω θα βρίσκεται για πάντα ανάμεσά μας και θα έχει μόνιμη επικοινωνία με το αγαπημένο της Κιλκίς από τις «σκηνές δικαίως» στις οποίες την έταξε ο βίος της.
Ένας βίος τόσο σύντομος, αλλά συγχρόνως τόσο ενάρετος και παραδειγματικός για μίμηση. Ας αποτελέσει αυτό κάτι σαν «βάλσαμο» στην ψυχή των χαροκαμμένων Νίκου και Μαρίας, δύο επίσης ποιοτικών ανθρώπων του τόπου μας, στους οποίους η κοινωνία του Κιλκίς ευχαριστεί, που υπήρξαν γονείς αυτού του τόσου υπέροχου ανθρώπου.
Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση Χαϊδούλα.
