Η πάλη… είναι εδώ

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Πέρασε από «χίλια μύρια κύματα» τα τελευταία ουκ ολίγα χρόνια, τόσο σε τοπικό και περιφερειακό όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο.

Η κρίση στον χώρο της σοβεί από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, πριν δηλαδή την παρατεταμένη μετά το 2010 οικονομική και την σοβαρή υγειονομική της τελευταίας διετίας.

Κάποιες στιγμές έφτασε μέχρι σημείου απαξίωσης, «βάζοντας ιδέες» σε «αρρωστημένα μυαλά» όλου… του πλανήτη ακόμη και γιά… αφαίρεσή της από τα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων!

Όμως, η πάλη, ελευθέρα και ελληνορωμαϊκή, το αρχαιότερο των ολυμπιακών αθλημάτων από καταβολής τόσο των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων (776π.Χ.) όσο και των συγχρόνων (1896), έμεινε «όρθια», άντεξε τους «κλυδωνισμούς» και… είναι εδώ.

Παρά τα τεράστια προβλήματα από τις συνέπειες και επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας, τα «φυτώρια» είτε έχουν αρχίσει να «συνέρχονται» είτε έχουν «ξαναβρεί ρυθμούς» ως προς την παραγωγική διαδικασία. Συγχρόνως, έχουν αρχίσει να «επιστρέφουν» και οι διεθνείς αγωνιστικές επιτυχίες και διακρίσεις, ενώ νέες μορφές του αθλήματος αναδεικνύονται στις εγχώριες διοργανώσεις.

Αυτή η τάση σταδιακής αποκατάστασης της πάλης στην θέση, που της αξίζει στο «οικοδόμημα» του ελληνικού αθλητισμού, είναι έκδηλη και στον νομό Κιλκίς.

Φρόντισαν και φροντίζουν γι’ αυτό ο Καραγιάννης Ευρώπου, που κρατεί εδώ και αρκετά χρόνια τα «σκήπτρα» της κιλκισιώτικης πάλης, με ένα αξιοσημείωτο «φυτώριο» σε πλήρη λειτουργία, πρωταγωνιστικό ρόλο στις πανελλήνιες διοργανώσεις, ανάδειξη στελεχών διεθνούς επιπέδου και υψηλό επίπεδο εκπροσώπησης στην διοίκηση της οικείας ομοσπονδίας, και ο ΓΑΣ Κιλκίς, που σιγά-σιγά ξαναβρίσκει τα «πατήματα» γιά τον «δρόμο» της επιστροφής στα επίπεδα και την αίγλη του απώτερου παρελθόντος και στην πλήρη αποκατάσταση της λειτουργίας του ως ενός εκ των κορυφαίων «φυτωρίων» της ελληνικής πάλης, με ανάλογη εκπροσώπηση και σε διοικητικό επίπεδο.

Χάρη στους ανωτέρω δύο φορείς, η κιλκισιώτικη πάλη έχει ήδη ανακτήσει σημαντικό μέρος της πανελλήνιας φήμης της, με ωρισμένα στελέχη της να την «απλώνουν» και πέραν των ορίων της χώρας, συμβάλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην προσπάθεια ανάκτησης και του ενδιαφέροντος της αθλούμενης νεολαίας για το άθλημα.

Έστω, λοιπόν, και στο πλαίσιο του «ουδέν κακόν (διπλή κρίση) αμιγές καλού (περαιτέρω ανάδειξη του ονόματος του τόπου και προβολής αυτού), το «οικοδόμημα» της κιλκισιώτικης πάλης αξίζει να τύχει της υποστηρίξεως:

-Των αρμοδιων οργάνων της Πολιτείας, με προώθηση των διαδικασιών προκήρυξης και εκτέλεσης του έργου της κατασκευής αίθουσας βαρέων αθλημάτων σε Κιλκίς και Εύρωπο, δηλαδή δύο περιοχών που αποτελούν «δεδηλωμένα φυτώρια» της πάλης, προς ικανοποίησιν ενός αιτήματος χρονολογουμένου από τα μέσα της δεκαετίας… του ’80!

-Των φορέων της τοπικής (αυτο)διοίκησης, με μέριμνα γιά την κατάλληλη διαμόρφωση χώρων των ήδη υφισταμένων δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων, ώστε να καλύπτονται οι προπονητικές ανάγκες και να διεξάγεται απρόσκοπτα η προετοιμασία των αθλητών, είτε υπό τα δεδομένα προς το παρόν υγειονομικά πρωτόκολλα είτε χωρίς αυτά, μόλις «περάσει» η πανδημία. Επίσης, με οικονομική ενίσχυση γιά αναγκαιούντα λειτουργικά έξοδα.

-Των οικονομικών παραγόντων και φορέων είτε με την μορφή χορηγιών είτε με την κάλυψη έστω και μέρους του κόστους αγωνιστικών διοργανώσεων είτε διά προσφορών ή δωρεών, προσφέροντας έτσι κίνητρα γιά μεγαλύτερη προσέλκυση αθλουμένων ηλικιακών κατηγοριών και εκ μέρους των συστηματικότερη ενασχόληση με το άθλημα. Ειδικότερα, όσον αφορά στις χορηγίες, με δεδομένη την ευρεία προβολή του τόπου μέσω των φορέων της πάλης, αυτές αξίζουν και για τον λόγο της σίγουρης ανταποδοτικότητας, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις επί το πολλαπλάσιον.

Βάσει των ανωτέρω επισημάνσεων, οι προαναφερόμενοι φορείς, μπορούν να προσφέρουν και συνδυασμένα στην υπόθεση της αποκατάστασης της κιλκισιώτικης πάλης στις υψηλότερες θέσεις της ελληνικής, που αξίζει και δικαιούται, διά της θεσπίσεως και οικονομικής υποστηρίξεως αγωνιστικών διοργανώσεων πανελλήνιας εμβέλειας στο Κιλκίς και στον Εύρωπο, δεδομένου ότι τα σημερινά κλειστά γυμναστήριά τους πληρούν τις προϋποθέσεις τέλεσης τέτοιων αγώνων. Μάλιστα, στο νέο κλειστό γυμναστήριο Κιλκίς είναι δυνατή η τέλεση και διεθνών.

Επίσης, και οι δύο περιοχές δύνανται, πλέον, να ανταποκριθούν στις ανάγκες φιλοξενίας αγώνων μακράς εμβελείας και γιά τον πολύ σημαντικό λόγο του ότι πλέον στον νομό υφίσταται και επαρκής ξενοδοχειακή υποδομή, κάτι που δεν συνέβαινε ακόμη έως τις αρχές του 21ου αιώνα, με συνέπεια ο κιλκισιώτικος αθλητισμός και, δι’ αυτού, ο νομός Κιλκίς να χάσουν ουκ ολίγες σημαντικές διοργανώσεις αρκετών αθλημάτων, και η τοπική «μικρή» οικονομία να χάσει ουκ ολίγα έσοδα.

Με συστράτευση, λοιπόν, οργάνων της Πολιτείας, φορέων της τοπικής (αυτο)διοίκησης και οικονομικών παραγόντων και φορέων, σε πλήρη συντονισμό με τους παράγοντες του αθλήματος είναι εφικτή και στον νομό Κιλκίς η επανάκαμψη της πάλης τόσο το προσκήνιο του ελληνικού αθλητισμού όσο και στις κατά προτεραιότητα προτιμήσεις της αθλούμενης νεολαίας.

Είναι κάτι, το οποίο επιβάλλουν η ιστορία του αθλήματος σε τούτο τον τόπο, στον οποίο «ευδοκιμούν» ταλέντα της πάλης, η ανάγκη περαιτέρω προόδου του και στον τομέα του αθλητισμού και τα εξ αυτού προσδοκώμενα οφέλη της τοπικής «μικρής» οικονομίας. Και όλα αυτά, παράλληλα με την εξάλειψη των αιτίων της επί αρκετά χρόνια «καθήλωσης» της πάλης σε «τέλμα» αφάνειας και απαξίωσης.

Βεβαίως, το όλο εγχείρημα, λόγω των αρνητικών συγκυριών, δεν θα «πορευθεί» σε «δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα».

Όμως, σε κάθε περίπτωση αξίζει τον κόπο να προβούν σ’ αυτό όλες οι μνημονευθείσες πλευρές.