Το πρωτοσέλιδο που-ευτυχώς-δεν είσαι μέσα
Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου
Μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες παγκοσμίως, η New York Times είχε στο πρωτοσέλιδο της Κυριακής 24 Μαΐου 2020, τον εξής τίτλο. «Οι νεκροί στις Ηνωμένες Πολιτείες φτάνουν τους 100.000. Μια ανυπολόγιστη απώλεια». Από κάτω μπήκαν τα ονόματα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνοϊό, στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι εκείνη τη στιγμή. Όσα χωρούσαν δηλαδή γιατί η λίστα συνεχιζόταν εντός της εφημερίδας.
Από κάτω υπάρχει ο εξής υπότιτλος, «Δεν είναι απλά ονόματα σε μια λίστα. Είναι εμείς.» Κι έτσι λοιπόν υπάρχουν τα ονόματα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που πέθαναν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ναι, ούτως ή άλλως θα πέθαιναν συνωμοσιολόγε μου αλλά όχι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Όλοι μας μια μέρα θα πεθάνουμε εξάλλου. Φυσικά δε μπορούν να χωρέσουν όλα τα ονόματα στη πρώτη σελίδα για αυτό και στο τέλος αυτής, αναφέρεται ότι η λίστα συνεχίζεται εντός.
Και γιατί μας τα γράφεις αυτά Θανάση; Για να μας τρομάξεις; Αν το να συνειδητοποιείς σε τι εποχή ζούμε είναι φόβος για σένα τότε ναι, για να σε τρομάξω. Ίσως, και όπως φαίνεται μάλλον ισχύει, είναι ο μοναδικός τρόπος για να καταλάβεις και κυρίως ενστερνιστείς αυτό που επικρατεί. Για να αποδεχτείς ότι να το να κρατάς τις απαραίτητες αποστάσεις δεν είναι κακό κι ούτε τόσο δύσκολο. Σε είχαν σε μια φυλακή με την πόρτα ανοιχτή κι εσύ αισθάνθηκες ότι ζεις στη χούντα. Μας εύχομαι να μη τη ζήσουμε ποτέ. Μάλλον δε θα τα καταφέρναμε.
Είναι η πιο δύσκολη περίοδος που η γενιά η δική μου και μάλλον και η επόμενη και ίσως και η προηγούμενη έχουν ζήσει. Δε γίνεται να το αντιμετωπίζεις φυσιολογικά κάτι τόσο αφύσικο. Πρέπει να προσαρμοστείς, όχι σύμφωνα με τα δικά σου πιστεύω, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες της κοινότητας. Ζούμε σε κοινωνίες γιατί αυτή είναι η φύση μας. Μην είσαι απροσάρμοστος γιατί πλέον μπορείς να κάνεις μεγαλύτερο κακό κοιτώντας τη πάρτι σου και μόνο.
Σκέψου για μια φορά και τον διπλανό σου. Τον άνθρωπο που έχει ψυχολογικά προβλήματα και είναι δύσκολο για αυτόν να προσαρμοστεί, εκείνον που αποτελεί ευπαθή ομάδα και θα είναι καταστροφικό αν τον μολύνει μια ακόμη αρρώστια, εκείνον που έχει προβλήματα επιβίωσης και δεν μπορεί να κάθεται κλεισμένος μέσα και θέλει να δουλέψει εκτιθέμενος στον όποιο κίνδυνο για να μπορεί να ζήσει, εκείνον που έχει προβλήματα στο σπίτι του που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αλλά προσπαθεί μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση, και γενικότερα όλους εκείνους που παλεύουν καθημερινά κι εσύ έρχεσαι και τους κρίνεις ή τους κατακρίνεις για τις επιλογές τους. Επιλογές που δεν φέρνουν κανένα συνάνθρωπο τους σε κίνδυνο, αντίθετα με τις δικές σου.
Προσπάθησε να βγεις κι εσύ από τη ζώνη ασφάλειας σου και να βρεθούμε όλοι μαζί μέσα σε μια κοινωνική ζώνη ασφάλειας αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες των γύρω μας. Να μη μένει κανένας απ’ έξω και να κατανοούμε καλύτερα τον εαυτό μας μέσα από την κοινωνία. Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και να μην αποξενωνόμαστε. Γιατί τα δύσκολα περνάνε πιο εύκολα συλλογικά.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.
Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.
