Προσφορά βιβλίων στο 2ο ΓΕΛ Κιλκίς από την Έλλη Φρεγγίδου
Βιβλία ποίησης συνολικής αξίας διακοσίων ευρώ δώρισε στο 2ο λύκειο Κιλκίς, στο οποίο ολοκλήρωσε τις εκγύκλιες σπουδές της, γιά την βιβλιοθήκη του, η Κιλκισιώτισσα ψυχολόγος και ποιήτρια Ελισάβετ (Έλλη) Φρεγγίδου, που επισκέφθηκε το σχολείο γι’ αυτόν τον σκοπό την Δευτέρα 29.6.15.
Σημειώνεται, ότι το ανωτέρω χρηματικό ποσό αντιστοιχεί στο τρίτο βραβείο του πανελληνίου ποιητικού διαγωνισμού «Κούρος Ευρωπού» της «Τέχνης», με το οποίο τιμήθηκε φέτος η κ. Φρεγγίδου.
Της επίσκεψης προηγήθηκε η ακόλουθη επιστολή της κ. Φρεγγίδου προς τον διευθυντή του 2ου λυκείου Αναστάσιο Χονδροματίδη.
«Στο 2ο λύκειο δεν φοίτησα μόνο. Ήταν το πρώτο κτίριο που αντίκρυζα ξεκινώντας την κάθε ημέρα μου ως παιδί. Τα χαμηλά σπίτια της δεκαετίας του ’80, επέτρεπαν στα μεγάλα σχολεία της πόλης μας να ξεχωρίζουν και να δεσπόζουν στα Στενημαχίτικα. Οι εξωτερικοί τοίχοι της περίφραξής του, μεγαλοπρεπείς και δυσθεώρητοι, που αργότερα θεωρήθηκαν αντιαισθητικοί ή απλώς “αντιπαιδαγωγικοί”, κρατούσαν τους μαθητές προστατευμένους από τις έγνοιες των ενηλίκων και αφοσιωμένους στην εφηβεία τους.
Πέρασα δύσκολα και όμορφα μαζί. Η δική μου νεανική παρόρμηση να αλλάξω τον κόσμο, οι προσδοκίες των γονιών, οι καθηγητικές νουθεσίες, η απροθυμία μου να μελετήσω τα ενδοσχολικά και να αφιερωθώ στα αναγνώσματα της ποίησης και της λογοτεχνίας, δεν είναι μονάχα μνήμες αλλά και εφόδια για την κάθε ημέρα μου.
Με την προσφορά αυτών των βιβλίων δεν σκέφτομαι ότι κάνω μια δωρεά. Νομίζω, ότι απλώς επιστρέφω κάτι που μου δόθηκε απλόχερα. Στο σχολείο μου και στους έφηβους μαθητές που είναι “ανήσυχοι” με κάθε τρόπο, για το καλό το δικό μας, τελικώς.
Τους εύχομαι μια πορεία δημιουργική, με όποιον τρόπο αυτοί επιλέξουν. Το σχολείο αποτελεί μια βάση αλλά όχι την μοναδική μας ευκαιρία να διακριθούμε και να απολαύσουμε την ζωή. Ο κόσμος έξω από αυτά τα νοερά τείχη που τους περιβάλλουν είναι γεμάτος αγώνες, μα είναι και όμορφος πολύ και αξίζει να δώσουμε τις μάχες για εκείνον και για τον εαυτό μας.
Στο εκπαιδευτικό προσωπικό εύχομαι δύναμη. Ξέρω, ότι παρά τις δυσκολίες, είναι ωραίο να ανήκεις σε μιάν ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται τους ίδιους φόβους και ανησυχίες. Όπως ξέρω πόσο μόχθο, ενέργεια, συστολή αλλά και χαρά έχει το άκουσμα της λέξης “δάσκαλε”».
