Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είσαι στην εποχή μας;
Αναρωτιέμαι πολλές φορές παρακολουθώντας ειδήσεις και γεγονότα που συμβαίνουν ανά τον κόσμο στις μέρες μας, κατά πόσο μπορεί κάποιος να είναι αισιόδοξος και να ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον, είτε προσωπικά είτε ευρύτερα. Αναρωτιέμαι, καθώς φύσιν αισιόδοξο άτομο, όσο περισσότερο παρακολουθώ τον κόσμο να αλλάζει τόσο δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτή η αλλαγή τείνει προς το καλύτερο.
Και η θέση μου είναι δύσκολη γιατί η προσαρμογή στα νέα δεδομένα που δείχνουν ότι ο κόσμος αλλάζει αλλά όχι προς το καλύτερο, δεν είναι εύκολη. Από εκεί που έχεις όνειρα, ιδέες και όρεξη να αλλάξεις όσα σε ενοχλούν μεγαλώνοντας, συνειδητοποιείς πως πολλά μπορεί να παραμείνουν ίδια, αν για καλή σου τύχη δεν αλλάξουν προς το χειρότερο.
Γιατί μεγαλώνοντας τα προβλήματα σου γίνονται μεγαλύτερα και αφιερώνεις περισσότερο χρόνο σε αυτά αφήνοντας στην άκρη τα γενικότερα προβλήματα. Πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να λειτουργεί όπως εκείνοι που ήθελες να αλλάξουν νοοτροπία.
Και είναι τουλάχιστον άσχημο όταν το αντιληφθείς ότι αντί να αλλάξουν αυτοί γίνεσαι εσύ όμοιος τους. Και τώρα τι θα πεις στο παιδί σου που θα βλέπει εσένα να έχεις γίνει σαν τους άλλους και θα θέλει να αλλάξεις; Θα του γκρεμίσεις το όνειρο λέγοντας του πόσο ουτοπικά είναι τα όνειρα του ή θα το αφήσεις να πάθει για να μάθει;
Στον εαυτό σου τι θα απαντήσεις όταν αναρωτηθεί αν το παιδί που ήσουν κάποτε θα ήταν ικανοποιημένο βλέποντας σε σήμερα; Δύσκολα τα πράγματα για έναν κόσμο που θέλει την ευρύτερη αλλαγή αλλά όχι την προσωπική.
Για ένα κόσμο που θέλει την αλλαγή αλλά την περιμένει από τους άλλους. Έναν κόσμο που λειτουργεί εγωιστικά κατά το σύντομο πέρασμα του από τη ζωή. Και μέσα σε αυτές τις σκέψεις γεννιέται ακόμη ένα ρητορικό ερώτημα, γιατί κατά το πέρασμα μας από τη ζωή δεν κοιτάμε να ζήσουμε αρμονικά έχοντας τουλάχιστον τα απαραίτητα όλοι και κάνουμε πολέμους, άνθρωποι γύρω μας πεινάνε θεωρώντας το φυσιολογικό, γίνονται δοκιμές πυρηνικών όπλων που ούτε καν υπάρχει λόγος ύπαρξης τους.
Πως γίνεται να είμαστε τα μόνα νοήμονα όντα σε τούτο τον πλανήτη και παράλληλα τα χειρότερα; Και μετά αναρωτιέσαι τι φταίει και πρέπει να διορθωθεί. Και φυσικά όλα ξεκινούν από τη παιδεία και καταλήγουν σε αυτή.
Θα σκέφτεστε τώρα ότι πολύ μαύρα τα παρουσιάζω τα πράγματα και ότι δεν είναι έτσι. Μακάρι να σκέφτεστε έτσι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, γιατί τότε υπάρχει ελπίδα για τον κάθε αισιόδοξο να παραμείνει αισιόδοξος και να παλέψει αλλάζοντας τον εαυτό του να αλλάξει τον κόσμο.
