Το πλαστό και το αυθεντικό
Ο Πλάτων, μαθητής του Σωκράτη, πίστευε στην αριστοκρατία και όχι στη δημοκρατία. Πίστευε Στη δύναμη των αρίστων κι όχι των πολλών. Ότι την κοινωνία δεν την πάνε μπροστά οι πολλοί, αλλά οι άριστοι, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις επιστήμες. Όταν στη φτώχεια προσθέτουμε και νέα φτώχεια δεν μειώνουμε την φτώχεια, αλλά την αυξάνουμε. Το ίδιο αφορά και στις μετριότητες. Οι πολλές μαζί κάνουν την μετριότητα μεγαλύτερη.
Ένα πρόβλημα μένει άλυτο, όταν με αυτό ασχολούνται πολλοί. Γι’ αυτό το πιο δύσκολο πολίτευμα στην εφαρμογή είναι η δημοκρατία. Εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια προσπαθούν οι άνθρωποι γι’ αυτήν, κι ακόμη να την πετύχουν. Να γατί η Ευρώπη των λαών εξελίχθηκε σε Ευρώπη των Ολιγαρχών. Οι λίγοι πάντοτε και παντού πιο εύκολα συνεννοούνται.
Ο Αριστοτέλης, μαθητής του Πλάτωνα, έλεγε ότι «πολιτική είναι η ανωτάτη των επιστημών τα καλά και τα δίκαια σκοπούμενη». Και πως εκτός από γνώση, θέλει αρετή και ηθική. Δυο έννοιες για τις οποίες μίλησε ενδελεχώς στα βιβλία του. Το καλό, αν δεν γίνει κοινωνικό αγαθό, δεν ωφελεί το σύνολο.
Ζούμε στην εποχή του αντι-ήρωα. Το να θυσιάζεται κανείς για μια ιδέα δεν θεωρείται πλέον ευφυΐα. Ευφυΐα είναι να κερδίζει από τους αγώνες των άλλων. Να νοιάζεται για την πάρτη του, χωρίς να κουρλαζεται και να ιδρώνει. Να γιατί περνούν και τα πιο σκληρά μέτρα! Επειδή δεν υπάρχει δυναμική και συλλογική αντίδραση.
Στο χώρο που ζούμε και, που κατ’ ευφημισμόν, ονομάζεται χώρα, το πτυχίο μπήκε στην κορνίζα και το «κόμμα» στη δημόσια ζωή. Καιροσκόποι επενδυτές της κομματικής τάξης, απρόσωποι αριβίστες, επιτήδειοι αιθεροβάμονες και αψίκοροι πολιτικοί, έστω και από μεταγραφή, στελεχώνουν διαχρονικά τα μεγάλα κόμματα, που εξελίχθηκαν σε ό,τι το σάπιο, σαθρό κι αναχρονιστικό έχει η ελληνική κοινωνία.
Ο εκμαυλισμός και ο αμοραλισμός της πολιτικής είχε ως αποτέλεσμα να προσχωρήσουν σ’ αυτήν γλείφτες, τυχάρπαστοι και καιροσκόποι. Άνθρωποι που διψούν για εξουσία. Η έννοια του πολιτικού «στελέχους», του πολιτευτή και του πολιτικάντη έγινε επάγγελμα, στα κυβερνητικά κόμματα. Το δημόσιο αποστεώνεται από τους υπαλλήλους του, που συχνά αποσπώνται σε πολιτικά γραφεία, που από καιρό θα έπρεπε να είχαν καταργηθεί. Σόι πάει το βασίλειο, κι ας έχει καταργηθεί η βασιλεία. Η οικογενειοκρατία ζει και βασιλεύει! Μαύρη καπνίλα γέμισε στο κοινοβούλιο από τα τζάκια, από μερικούς που το μόνο που ξέρουν είναι η εύκολη ζωή. Σπουδάζουν σε γνωστά σχολεία και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, αλλά το επάγγελμά τους σπάνια το ασκούν. Παίρνουν πτυχία για ξεκάρφωμα, γιατί τους είναι άχρηστα, όπως είναι άχρηστα και τα εργαλεία, που δεν χρησιμοποιούμε. Το να είσαι οικονομολόγος και να μην κάνεις ο ίδιος τη φορολογική σου δήλωση, είναι ειρωνεία. Είναι κοροϊδία, να είσαι αρχιτέκτονας και τα σχέδια που έκανες, να είναι μόνο πολιτικά.
Γέμισε η πολιτική ζωή του τόπου από όλο το κακό το συναπάντημα. Κόλακες, ψεύτες και χαμαιλέοντες της σαπρής πολιτικής, έγιναν εκφραστές και επιβήτορες της εξουσίας. Οι βουλευτές εξελίχθηκαν σε βολεμένους. Για βούληση είναι αδιανόητο να μιλάμε σε μια, εκ των άνω, επιβαλλόμενη δημοκρατία. Και μη μου πείτε ότι φταίνε μόνον οι πολιτικοί αρχηγοί για τα μέτρα που λαμβάνονται. Το ίδιο, αν όχι περισσότερο, φταίνε και οι βουλευτές που τα ψηφίζουν. Ας αφήσουν, λοιπόν, τις κλάψες, τους εμπαιγμούς και τα κροκοδείλια δάκρυα. Το συμπερασμα είναι απλό: Πάνω από όλα βάζουν το μισθό τους, τον οποίο σαφώς και δεν αξίζουν οι περισσότεροι, αν κρίνουμε από το έργο που αφήνουν πίσω τους.
Η Ελλάδα όπως τόνισε ο Αδαμάντιος Κοραής, είναι μητέρα για μερικά παιδιά και μητριά για άλλα. Οι αξίες καταρρέουν, τα ιδανικά φθείρονται και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στο λαό και στους εκπροσώπους του να τραυματισθεί ανεπανόρθωτα. Από χώρα σοφών και ηρώων γίναμε χώρα αεριτζήδων, κομπιναδόρων και απατεώνων. Το πλαστό νίκησε το αυθεντικό, το πλασματικό κυριάρχησε στο πραγματικό και η χάλκευση εξοβέλισε την ειλικρίνεια. Επιβλήθηκε μια νοοτροπία κι ένα ταμπεραμέντο που όλοι το επικρίνουν αλλά και όλοι το ανέχονται. Κατά τ’ άλλα ισχύουν τα λόγια του ποιητή: ‘’Ελλάς το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει και δίχως γνέφια τους καιρούς η δόξα διατρέχει’’.
