Παλιννοστούντες:«Το Ποντιακό Ζήτημα δεν είναι γιά ψηφοθηρία»

Να επιδείξουν ειλικρινές ενδιαφέρον γιά την ανάδειξη και προώθηση του Ποντιακού Ζητήματος, και ειδικότερα της γενοκτονίας και να παύσουν να το υποτάσσουν σε ψηφοθηρικές σκοπιμότητες ζητεί από τους κεντρικούς, περιφερειακούς και τοπικούς άρχοντες ο σύλλογος Ποντίων παλιννοστούντων νομού Κιλκίς.

Στην σχετική ανακοίνωση, την οποία υπογράφει ο πρόεδρος του συλλόγου Θέμης Μουζενίδης, αναφέρονται τα εξής:

«Το καθολικό αίτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου συσπειρώνει σήμερα όλους τους Ποντίους και ειδικώς τους νέους που, αν και ζουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον με τις ανέσεις του σήμερα, μεταφέρουν ζωντανή τη μνήμη και τον πολιτισμό των προγόνων τους. Είναι, ίσως, το πιο ζωντανό κίνημα που απαιτεί από την πολιτική ηγεσία μας να αντιμετωπίσει με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, αντίστοιχη της εμβέλειας του Ελληνισμού, την σχέση μας με την σημερινή Τουρκία.

Ο Έλληνας που ζούσε στον Πόντο το 1914 βρισκόταν για τα επόμενα εννιά χρόνια μπροστά σε δύο εξίσου πιθανές προοπτικές: Ή να δολοφονηθεί από τους Τούρκους κατακτητές, η να εκτοπιστεί και να συρθεί στην προσφυγιά. Η πιθανότητα να επιζήσει και να παραμείνει στην προγονική του εστία ήταν μηδενική.

Φυσικά το θύμα δεν είχε τη δυνατότητα να επιλέξει από μόνο του τη μία από τις δύο παραπάνω προοπτικές, ανάλογα με την τοπική ή τη χρονική συγκυρία , είτε θα θανατωνόταν είτε θα εκτοπιζόταν, σε εφαρμογή του σχεδίου των Νεοτούρκων για την οριστική και πλήρη εκκαθάριση της περιοχής από τα μη οθωμανικά στοιχεία .

Έχασαν, έτσι, την ζωή τους , κατά τους μετριότερους υπολογισμούς, 353.000 Ελληνοπόντιοι. Όσοι επιζούσαν αναγκάζονταν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, είτε για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, είτε σε εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης 1923 που προέβλεπε και ανταλλαγή πληθυσμών. Με την εξόντωση και με την αναγκαστική μετοικεσία εκατοντάδων χιλιάδων Ελληνοπόντιων, ο ελληνισμός του Πόντου, εκριζώνεται, για πρώτη φορά από την ιστορική του μήτρα όπου ζούσε επί τρεις χιλιάδες χρόνια αναπτύσσοντας τον αξιοθαύμαστο ελληνικό πολιτισμό του .

Σήμερα, η δεύτερη γενιά των εγκαταστημένων Ελλήνων στην Ελλάδα επαναφέρει ξανά το ζήτημα της ιστορικής δικαίωσης, της συγγνώμης, όχι από ρεβανσιστικά κριτήρια, αλλά για αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης.

Το μήνυμα που στέλνουμε όλοι εμείς, οι νέοι, προς τους παράγοντες της Πολιτείας, της Βουλής, της τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι, ότι χρειάζεται να επιδείξουν ζήλο και ειλικρινές ενδιαφέρον για την ζήτημα της γενοκτονίας των Ποντίων.

Οι ομογενείς Πόντοι δεν είναι απλώς μια «πηγή» για να ικανοποιήσουν τις ψηφοθηρικές τους σκοπιμότητες. Δεν είναι ένα πρόσφορο έδαφος προς εκμετάλλευση, είμαστε εδώ, για να διεκδικήσουμε, όσα δικαιωματικά μας αξίζουν».