Αρθρογραφία

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»

Τα αστέρια ψιθυρίζουν στα ελληνικά. Στα ελληνικά μιλούν και οι άγγελοι στο σύμπαν, λέει ο Βρεττάκος. Η ελληνική γλώσσα έφθασε ως τη Βακτριανή κι ακόμη πιο πέρα, όταν την πήγε ο Μέγας Αλέξανδρος εκεί. Όταν έβγαλε την Ελλάδα έξω από τα όριά της, κάνοντας τον κόσμο ελληνοκεντρικό. Το κλειστό, το εσωστρεφές συρρικνώνει. Ο άνθρωπος γίνεται υπεράνθρωπος, όταν υπερβαίνει τον εαυτό του. «Αν θέλεις να ταξιδέψεις σε άλλες θάλασσες, πρέπει να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου», θυμίζει ο Πλάτων.

«Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» ήταν ένα από τα αγαπημένα συνθήματα, που φώναζε άλλοτε ο Έλληνας. Δυστυχώς, το σύνθημα αυτό, όπως και τόσα άλλα ήταν, μόνο και μόνο, για να λέγεται. Ακούσθηκαν από τότε κι άλλα, αλλά ξεχάσθηκαν, γιατί έμειναν κενά. Το κενό κανείς δεν το θυμάται, αφού δεν το προσδιορίζει κανένα γεγονός. Κι είναι αυτό, σύμφωνα με τον Πρωταγόρα το πιο βαρύ πράγμα, που έχει να σηκώσει ο άνθρωπος, αφού δεν μπορεί να το πιάσει από πουθενά.

Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά: για τη μίζα, την απάτη, την αρπαχτή κ.ά. «Μαζί τα φάγαμε», είπε ένας πολιτικός, θεωρώντας προφανώς, πως, είτε τρως ένα ευρώ είτε ένα εκατομμύριο, επί της αρχής είναι το ίδιο. Τα περισσότερα τα τρώνε κατά κανόνα οι εκπρόσωποι της εξουσίας. Αυτοί που μετατρέπουν τη δημόσια θέση σε ιδιωτική και την εμπορεύονται στο όνομα του λαού που εκπροσωπούνε ….

Οι πολιτικοί μας αρχηγοί, σε γενικές γραμμές, αποδείχθηκαν όλοι τους αναξιόπιστοι, γιατί άλλα έταξαν κι άλλα έπραξαν. Το αλλοτινό σύνθημα: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ήταν από τα πρώτα που μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η Αριστερά που ήρθε τελευταλια ως η στερνή ελπίδα του λαού, αφού οι προηγούμενοι απέτυχαν, «έπεσε» κι αυτή στο ταπί των Βρυξελλών μαχόμενη, αγνοώντας πως σε κάθε διαπραγμάτευση τον τελευταίο λόγο έχει ο ισχυρός. Τη μεγάλη αλλαγή στην πολιτική ζωή την φέρνει η επανάσταση και ο ξεχωριστός ηγέτης.

Είμαστε μια χώρα φτωχή, αλλά και πλούσια σε φυσικό πλούτο. Οι πρώτοι που τον εποφθαλμιούν είναι οι σύμμαχοι – δανειστές μας. Ως τώρα μας κρατούσαν από το ένα χέρι οι Αμερικάνοι και μας τραβούσαν πάνω τους. Τώρα κρατούν το άλλο μας χέρι οι Γερμανοί και μας τραβούν στη δική τους πλευρά, αναβιώνοντας μαζί το μύθο του Προκρούστη, με θύμα την Ελλάδα…
Η βία είναι η μητέρα της Ιστορίας, λέει ο Μαρξ. Ιστορία δίχως βία δεν υπάρχει πουθενά. «Πόλεμος πάντων πατήρ», είπε ο παππούς Ηράκλειτος. Τούτη τη στιγμή γίνεται ένας οικονομικός πόλεμος στην Ευρώπη, με νικήτρια τη Γερμανία.

Η Αμερική συνεχίζει να κομματιάζει τα κράτη σε μικρά κρατίδια, για να μην στέκονται εμπόδια στα ζωτικά της συμφέροντα. Το είδαμε και στην Ευρώπη, στις 24 του Μάρτη το 1999, όταν βομβαρδίστηκε η Γιουγκοσλαβία από το ΝΑΤΟ και δεν αντέδρασε ούτε μια χώρα. Ούτε καν η ομόδοξη Ρωσία, γιατί ήταν διαλυμένη την εποχή εκείνη και είχε για ηγέτη έναν μπεκρή, ονόματι Γιέλτσιν. Το ίδιο πήγε να γίνει και στη Συρία, αλλά η Ρωσία «συνήλθε» κι αντέδρασε δυναμικά, έτοιμη για ένα νέο Στάλινγκραντ!
Την ιστορία την φτιάχνουν οι λαοί. Για να ξεσηκωθούν, όμως, χρειάζονται οι ηγέτες. Χωρίς ήρωα καμία χώρα δεν πάει μπροστά. Δεν είναι τυχαίο, που η λέξη ήρωας βγαίνει από το απαρέμφατο «είρειν» του ρήματος «λέγω», γιατί ήρωας είναι κι ένας πνευματικός ηγέτης.

Την μοίρα των λαών την ορίζουν με δυο λόγια οι δυνατοί. Είτε ως ήρωες, είτε ως χώρες. Άλλο η Ρωσία του πότη Γιέλτσιν κι άλλο του ηγέτη Πούτιν.

Η Ευρώπη των λαών, αντικαταστάθηκε από την Ε.Ε των τραπεζιτών. Αυτό που δεν κατόρθωσαν οι Γερμανοί με τα τανκς, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το πέτυχαν με το καροτσάκι του Σόιμπλε.
Είπαμε κι άλλοτε πως στη δημοκρατία ο λαός ορίζει τη μοίρα του. Τι θα ήταν, όμως, οι Θερμοπύλες χωρίς τον Λεωνίδα; Η σοφία χωρίς το Σωκράτη; Η ποίηση χωρίς το Σολωμό; Η επανάσταση δίχως τον Λένιν και το «Κεφάλαιο» χωρίς τον Μαρξ; «Η Μονάδα είναι το παν» τονίζει ο Πυθαγόρας! Αν δεν υπάρχει ηγετική μονάδα, που να εμπνέει έναν λαό, θα είναι πάντα επίκαιροι οι εξής στίχοι: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε/ κι όλα τα ίδια μένουν….».

Περισσότερα
Δείτε ακόμα

Δεν είναι ασυνήθιστα πολλά;

Ο δήμος Παιονίας αποφάσισε την ανάθεση συγγραφής του ιστορικού λευκώματός του στον καταλληλότερο γι’ αυτόν τον σκοπό ερευνητή και συγγραφέα, […]