Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτωνας Συμεωνίδης: Μετά από τριάντα πέντε χρόνια

Συμπληρώνονται τριάντα πέντε χρόνια από την αποδημία εις Κύριον, του μακαριστού Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτωνος Συμεωνίδη. Ήταν η 13η Φεβρουαρίου του έτους 1987, όταν έπαψε να χτυπά η γενναία μα κουρασμένη καρδιά του, σε ηλικία 75 χρόνων.

Ο «πάτερ Χαρίτων», όπως τον προσφωνούσαν οι μαθητές του, πέθανε μα το πνευματικό και υλικό του έργο παραμένουν ζωντανά, να μας θυμίζουν και γιά να μας παραδειγματίζουν.

Γεννήθηκε στην Νικομήδεια της Μ.Ασίας, το έτος 1912, και μεγάλωσε μέσα σε πολυμελή ευσεβή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ιερέας. Στην τρυφερή ηλικία των 10 χρόνων έζησε την περιπέτεια της Μικρασιατικής Καταστροφής και ίσως τα τραγικά εκείνα γεγονότα υπήρξαν η αιτία για να φουντώσει στην καρδιά του η αγάπη του γιά την πατρίδα.

Ο μακαριστός Χαρίτων δεν υπήρξε μόνο Ιεραπόστολος. Ήταν και Εθνοαπόστολος αλλά και κοινωνικός εργάτης. Μετά την καταστροφή της γενέτειράς του, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Περιπλανήθηκε σε διάφορες περιοχές, γιά να καταλήξει οριστικά στο χωριό Ακροπόταμος του νομού Θεσσαλονίκης, ενώ ο νεαρός Χαρίτων πήγε στην Αθήνα γιά σπουδές.

Το έτος 1935 πήρε το πτυχίο από την Θεολογική Σχολή Αθηνών και χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος στην Σάμο από τον μητροπολίτη Ειρηναίο. Τον Απρίλιο του 1940 τοποθετήθηκε στην Μητρόπολη Κιλκισίου ως διάκος, με κύριο έργο το κήρυγμα στις μεγάλες ηλικίες και τα κατηχητικά σχολεία γιά τα παιδιά.

Λίγους μήνες, μετά την εγκατάστασή του στο Κιλκίς κηρύχθηκε ο πόλεμος του 1940, γιά να ακολουθήσει η ξενική Κατοχή, το 1941 και μαζί η μεγάλη πείνα, που εξόντωσε πολλούς ανθρώπους. Ο κατηχητής Χαρίτων που έδινε πνευματική τροφή στα κατηχητόπουλα, ένιωσε το καθήκον, να φροντίζει και την σωματική τους τροφή, που την είχαν τόσό μεγάλη ανάγκη. Έτσι πήρε την απόφαση να προχωρήσει στην δημιουργία των παιδικών συσσιτίων των κατηχητικών σχολείων.

Ο περιορισμένος χώρος ενός άρθρου δεν μας επιτρέπει να αναφερθούμε με λεπτομέρειες στην άψογη λειτουργία των συσσιτίων. Θα τονίσουμε μόνο ότι ξεκίνησαν με 12 μόνο σιτιζόμενα παιδιά και παρά τις αντίξοες συνθήκες και τα πενιχρά μέσα, έφθασαν να έχουν δύο χιλιάδες σιτιζόμενα παιδιά αλλά και μεγάλους.

Όταν το 1947 ο εμφύλιος πόλεμος βρισκόταν στην κορύφωσή του ο Χαρίτων επιστρατεύθηκε ως αρχιμανδρίτης με το βαθμό του εφέδρου λοχαγού, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον στρατό με κηρύγματα, αγιασμούς, ορκωμοσίες, κηδίες και μνημόσυνα.

Το έτος 1952 επιστρατεύθηκε γιά δεύτερη φορά και τοποθετήθηκε ιερέας στο ελληνικό τάγμα, που πολεμούσε στην μακρινή Κορέα, ως δύναμη του ΟΗΕ.
Μετά την επιστροφή του στο Κιλκίς ανέθεσε την λειτουργία των κατηχητικών σε άξιους συνεργάτες του ενώ ο ίδιος ασχολήθηκε με την δημιουργία κτιριακών υποδομών γιά να διευκολυνθεί το πνευματικό έργο.

Γιά να έχει περισσότερη ευχέρεια κινήσεων δημιούργησε έναν θρησκευτικό σύλλογο με το όνομα ΓΕΧΑ, που λειτουργούσε αρχικά σε συνεργασία με την Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή», που εδρεύει στην Αθήνα.

Ο σύλλογος ΓΕΧΑ, αγόρασε το έτος 1960 το κτίριο που σήμερα στεγάζεται το Πολυάνειο Ωδείο της Μητρόπολης, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα κατηχητικά σχολεία, αρχικά με μίσθωση. Την ίδια περίπου περίοδο παραχωρήθηκε στον παραπάνω σύλλογο και δασική έκταση στην περιοχή Σουρμένων Μουριών, γιά την κατασκευή κατασκηνωτικών εγκαταστάσεων.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 19.11.1965 εξέλεξε τον πατέρα Χαρίτωνα, Μητροπολίτη, γιά την Μητρόπολη του Κιλκίς.

Η εκλογή ήταν επιτυχημένη και ίσως καλύτερη δεν θα μπορούσε να υπάρχει, όπως φάνηκε στα κατοπινά χρόνια.

Ο Χαρίτων γνώριζε τον τόπο και τα προβλήματά του, τον οποίο υπεραγαπούσε, όπως άλλωστε και ο ίδιος ήταν αγαπητός, χωρίς όρια, από το μεγαλύτερο τμήμα των Κιλκισιωτών. Το πρώτο εκκλησιαστικό πρόβλημα της Μητρόπολης, που λύθηκε αμέσως από τον Χαρίτωνα ήταν οι πολλές κενές θέσεις ιερέων στις διάφορες ενορίες κυρίως των χωριών, καθώς και η ανακαίνιση των οικείων ναών.

Στην συνέχεια φρόντισε γιά την αναβάθμιση και στέγαση των μαθητικών οικοτροφείων. Στο κέντρο της πόλης ανεγέρθη πενταόροφο σύγχρονο κτίριο, όπου στεγάστηκε το οικοτροφείο της σπουδάζουσας νεολαίας των κοριτσιών. Ακολούθησε η ανέγερση πολύοροφο κτιρίου στον αυλόγυρο του ναού των 15 Μαρτύρων, όπου στεγάσθηκε το οικοτροφείο αρρένων. Ανάλογο οικοτροφείο γιά την σπουδάζουσα νεολαία ανεγέρθη και στην Γουμένισσα.

Αποκτήθηκε δασική έκταση στους προποδες του λόφου του Αγίου Γεωργίου, στην οποία θεμελιώθηκε το υπάρχον σήμερα γηροκομείο. Ανακαινίσθηκε η κατασκήνωση Σουρμένων, με την κατασκευή νέων κτιρίων καθώς και η υπάρχουσα κατασκήνωση Λεπτοκαρυάς, η εδαφική έκταση της οποίας υπερδιπλασιάσθηκε και στην οποία κατασκευάσθηκαν σύγχρονα κτίρια, με δυνατότητα στέγασης 200 κατασκηνωτών.

Δυστυχώς, το θεάρεστο εθνικοθρησκευτικό και κοινωνικό έργο του μακαριστού μητροπολίτη Χαρίτωνος, διεκόπη μετά την αντισυνταγματική και με καταπάτηση των εκκλησιαστικών Κανόνων έκπτωσή του από τον Επισκοπικό Θρόνο με απόφαση ενός νόθου Συνοδικού Οργάνου, συγκροτηθέντος από τον εκλεκτό του δικτάτορα Ιωαννίδη αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ.

Ακολούθησαν ο διχασμός της Μητρόπολης Κιλκισίου, η ερείπωση της κατασκήνωσης Λεπτοκαρυάς, η μετατροπή της κατασκήνωσης Σουρμένων σε φάρμα ζώων και η αδρανοποίηση του εναγούς ιδρύματος «Χρυσόστομος Βογιατζής» που λειτουργούσε υπό την προεδρεία του Μητροπολίτη.

Αυτά όλα όμως ανήκουν στο παρελθόν, στο εκκλησιαστικό κεφάλαιο της ιστορίας της πόλης και του νομού μας. Η τοποθέτηση νέου Μητροπολίτη στο Κιλκίς αναπτέρωσε τα όνειρα και τις ελπίδες των ευσεβών χριστιανών, ότι καλύτερες ημέρες έρχονται.

Οι οιωνοί είναι άριστοι. Υπάρχουν υποδομές και αξιόλογοι κληρικοί και λαϊκοί, με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί ο ελπιδοφόρος νέος Μητροπολίτης στο δύσκολο μα θεάρεστο έργο του.

Στις προτεραιότητές του ελπίζουμε να συμπεριλάβει την ανασύσταση και λειτουργία των κατασκηνώσεων, που έγιναν με πολλά όνειρα και με τις οποίες είναι συναισθηματικά δεμένες πολλές χιλιάδες Κιλκισιωτών, και όχι μόνο, που πέρασαν από αυτές.

Θα ήταν δε παράλειψη, αν στην κατασκήνωση των Σουρμένων δεν δοθεί το όνομα του ιδρυτού της.

Το δημοσιογραφικό συγκρότημα του «Μαχητή» είναι έτοιμο να στηρίξει με κάθε τροπο, τις προσπάθειες της Μητρόπολης που αποσκοπούν στην πνευματική ανάταση και ευημερία του λαού.