Κριτική γιά την πρόσφατη προμήθεια δύο (2) απορριμματοφόρων

Από το «κόσκινο» της κριτικής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» πέρασαν η διοίκηση και η μείζων μειοψηφία του δήμου Παιονίας, γιά την πρόσφατη προμήθεια δύο (2) απορριμματοφόρων.

Στο σχετικό ενημερωτικό δελτίο αναφέρονται, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

“Η πρόσφατη προμήθεια δύο (2) νέων απορριμματοφόρων, επί συνόλου 8 απαρχαιωμένων ηλικίας σχεδόν 20 ετών, από τη δήμο Παιονίας, δεν αποτελεί ούτε αποτέλεσμα μιας φιλολαϊκής στροφής στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και της διοίκησης του δήμου, ούτε απόρροια αποτελεσματικής λειτουργίας του κράτους και προσπάθειας αποκατάστασης των χρόνιων προβλημάτων στην καθαριότητα του δήμου Παιονίας. 20 ολόκληρα χρόνια συνειδητής αδιαφορίας δεν είναι και λίγα.

Η προμήθεια των οχημάτων “βγήκε” από την τσέπη των δημοτών μέσω της φοροεισπρακτικής πολιτικής της “ανταποδοτικότητας”, αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος των βαρών τα οποία κυβέρνηση, κράτος και τοπική διοίκηση έχουν διαχρονικά επιβάλλει στο λαό και έρχεται να “διασκεδάσει” τις αρνητικές εντυπώσεις που έχει δημιουργήσει η πολιτική αυτή.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι όσο οι διοικήσεις των δήμων ανέχονται τη μόνιμη υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις, τόσο θα εγκλωβίζονται σε “λύσεις” όπως η χορήγηση δανείων, η χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό των Δήμων των αναγκών σε νομικά πρόσωπα και δημοτικές επιχειρήσεις, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε νέους φόρους και τέλη για τα λαικά νοικοκυριά.

Αυτό τον “εύκολο δρόμο” της διαχείρισης επέλεξε και η διοίκηση Σιωνίδη, πριν ακόμη αναλάβει τη διοίκηση του δήμου, όταν έκανε δεκτό το “δώρο” της διοίκησης Γκουντενούδη ύψους 200.000 € το χρόνο με την αύξηση των δημοτικών τελών κατά 10% τον Αύγουστο του 2019.

Έκτοτε “κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι” και η Διοίκηση Σιωνίδη αντί να διεκδικήσει από το Κεντρικό Κράτος με κριτήριο τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής “κατόρθωσε” μέσα σε δύο χρόνια να δωρίσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε βιομηχάνους της περιοχής μειώνοντας τα δημοτικά τέλη τους από 25% σε 35%, να φορτώσει 10ετές δάνειο ύψους 1.259.752,67 € για την κατασκευή παιδικών χαρών, να δεσμεύσει 200.000 € σε ετήσια βάση από τον προϋπολογισμό του δήμου για τις επιπλέον ανάγκες του Νομικού Προσώπου ενώ συνεχίζει τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς του δήμου (τεχνικές υπηρεσίες, πράσινο, καθαριότητα) με άλλοθι την έλλειψη προσωπικού, στερώντας έτσι τη δυνατότητα του Δήμου να μελετά και να εκτελεί έργα αυτόνομα, φθηνά και ποιοτικά.

Οι όποιες μειώσεις πρόσφατα αποφασίστηκαν, δεν αφορούν τις λαϊκές κατοικίες αλλά ένα πολύ μικρό ποσοστό δημοτών ενώ ο Δήμος ήδη εισπράτει 20.000 € επιπλέον, σε μηνιαία βάση από τους δημότες, μέσω των “αδήλωτων τετραγωνικών μέτρων” ηλεκτροδοτούμενων χώρων.

Η προμήθεια των οχημάτων δεν έρχεται όπως λένε να αναβαθμίσει την ποιότητα στην αποκομιδή των απορριμμάτων ή την προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής αλλά έρχεται σε μία περίοδο που υπηρετεί άριστα τη στρατηγική διαχείρισης των απορριμάτων με κριτήριο τις ανάγκες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων είτε μέσω της ρυπογόνας ενεργειακής καύσης απορριμάτων, είτε μέσω της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης υλικών κ.α. Είναι η λεγόμενη “πράσινη ανάπτυξη” που προωθούν και θα κληθεί για άλλη μια φορά να την πληρώσει ο λαός. Αν κράτος και τοπική διοίκηση νοιάζονταν πραγματικά για το περιβάλλον και την προστασία του, δεν θα επέτρεπαν με την πρώτη φωτιά “να καίγεται ο τόπος”, με την πρώτη βροχή “να πλημμυρίζει ο τόπος”, με τον παραμικρό σεισμό “να τρέμουμε για τη ζωή μας”.

Έχουμε λοιπόν απέναντί μας ένα εχθρικό κράτος, μια οικονομία και συνολικά μια κοινωνική οργάνωση, που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, με το πώς θα μεγαλώσουν τα κέρδη τους, πώς θα βγαίνουν νικητές στον ανταγωνισμό με τους αντιπάλους τους.

Αυτοί οι παράγοντες ακυρώνουν τις δυνατότητες που δημιουργούν οι εργαζόμενοι με τη δουλειά τους και που διευρύνονται συνεχώς με την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας. Αυτοί οι παράγοντες εμποδίζουν την ικανοποίηση των αναγκών μας. Αυτοί είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχει ο λαός απέναντι του, που μόνο οι οργανωμένες διεκδικήσεις και οι αγώνες των εργατών, των επαγγελματοβιοτεχνών και αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών μπορεί να τους αντιμετωπίσει.