Αθλητισμός

«Κρεμά» τα ποδοσφαιρικά παπούτσια ο Ι.Μαυρόπουλος


Μία σταδιοδρομία γεμάτη από επιτυχίες, διακρίσεις, τίτλους τόσο σε τοπικό και περιφερειακό όσο και σε εθνικό επίπεδο αλλά και με χαρακτηριστικό γνώρισμα ένα ασύγκριτο ποδοσφαιρικό, και όχι μόνον, ήθος.
Πρώτα ως ταλαντούχος και κατόπιν «φτασμένος» επιθετικόις και αργότερα έως σήμερα ως δοκιμασμένος και πολύπειρος επιθετικός, ο Γιάννης Μαυρόπουλος «έκτισε» μέσα στους αγωνιστικούς χώρους το πρότυπο του παίκτη, που συνδυάζει την ποιότητα προσόντων και παιχνιδιού με την ακεραιότητα του χαρακτήρα και την προσήλωση στις αρχές και αξίες του ευ αγωνίζεσθαι, το αγωνιστικό πείσμα και πάθος με τον επιτελικό νου, που επιβάλλει την καθαρή σκέψη και μεθοδικότητα.
Ανεδείχθη σε αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των ποδοσφαιριστών εκείνων, που «βλέπουν» γήπεδο και ξέρουν και να οργανώνουν και να εκτελούν, παίζοντας πρώτα με το μυαλό και μετά με τα ποδιά, κατά τρόπο αναδεικνύοντα τις ατομικές ικανότητες και συγχρόνως αποβαίνοντα εξαιρετικώς επωφελή γιά το σύνολο.
Χάρη σ’ αυτούς τους συνδυασμούς ο εξαιρετικός αυτός παίκτης ο Γιαννάκης της ποδοσφαιρικής «πιάτσας», σφυρηλάτησε μιάν ισχυρή προσωπικότητα, που του επιτρέπει να ξεχωρίζει το ουσιώδες από το επουσιώδες, να δίνει προτεραιότητα εκεί όπου πρέπει και να γίνεται ο ηγέτης της όποιας ομάδας, χωρίς υπέρβαση των ορίων που προσδιορίζουν αυτόν τον ρόλο.
Μία προσωπικότητα στην οποία οφείλεται εν πολλοίς και η φήμη του «ντόμπρου», «εξηγημένου» και «τέρατος» εντιμότητας σε όλες τις συνεργασίες του με όλους τους συλλόγους και ποδοσφαιρικούς παράγοντες, σε οποιοδήποτε επίπεδο.
Μία προσωπικότητα, από την οποία μόνον οφέλη μπορούσαν να αποκομίσουν οι παίκτες όλων των νεωτέρων γενεών, που ευτύχησαν να τον έχουν συμπαίκτη τους και ουσιαστικώς «μέντορά» τους εντός αγωνιστικών χώρων.
Εξ ου και το ότι η αποχώρησή του από την ενεργό δράση γίνεται δεκτή με ανάμικτα αισθήματα.
Από την μία θα αφήσει ένα γιά πολύ καιρό δυσαναπλήρωτο κενό στους αγωνιστικούς χώρους.
Από την άλλη, όμως, χαροποιεί κάθε εχέφρονα φίλαθλο αλλά και γενικώς φίλο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου η προοπτική της εκ μέρους του Γιάννη Μαυρόπουλου συνέχισης παροχής υπηρεσιών σ’ αυτό από άλλες θέσεις ή «μετερίζια» όπως αυτή του παράγοντα, του προπονητή, του τεχνικού συμβούλου κα

Χρόνια 27 «γεμάτα»

Ο γεννημένος την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 1975 άσσος του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου ξεκίνησε, όπως αναφέρθηκε, την σταδιοδρομία του το 1988 με την εγγραφή του την Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου του εν λόγω έτους στην ΑΕΠ Αγιομαρκιτών Κιλκίς.
Οι επόμενοι σταθμοί ήταν σε Ολυμπιακό Γαλλικού (1991), Αχιλλέα Κιλκίς (1992), Λάρισα (1996), Παναιτωλικό (1999), Ολυμπιακό Βόλου (2001), Χανιά (2002), Κιλκισιακός (2002), ξανά Ολυμπιακό Βόλου (2003), ΑΕ Πολυκάστρου (2004), Δόξα Καμπάνη (2004), Εθνικό Αξιούπολης (2006), Ελλήσποντο Κριθιάς (2008), Απόλλωνα Ευρώπου (2009), Ολυμπιακό Ροδόπολης Σερρών (2010), Σπίθα Κορομηλιάς (2001), Δόξα Χέρσου (2012), ΠΑΟΚ Κρηστώνης (2013), Δόξα Π. Γυναικοκάστρου (2014) και Αναγέννηση Πλαγιάς (2015).
Με Λάρισα, Παναιτωλικό και Ολυμπιακό Βόλου αγωνίσθηκε στην β’ εθνική κατηγορία, με Χανιά, Κιλκισιακό και ΑΕ Πολυκάστρου στην γ’ εθνική, ενώ με τον Αχιλλέα Κιλκίς στην δ’ εθνική.
Απαντώντας σε ερώτηση του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» γιά τους λόγους που τον ώθησαν στην απόφαση τερματισμού της αγωνιστικής σταδιοδρομίας του, ο Γιάννης Μαυρόπουλος δήλωσε λακωνικώς: «Γιά τον εξής ένα, μοναδικό και απλό λόγο: Επειδή πίστευα και πιστεύω ότι κάθε ποδοσφαιριστής αποχωρεί, όταν κρίνει ότι ήλθε η ώρα του, αποχωρώ επειδή έκρινε ότι η δική μου ώρα ήλθε τώρα. Τώρα που μπορώ να «φύγω» με ψηλά το κεφάλι, πριν εμφανισθούν τα συμπτώματα της φυσιολογικής αγωνιστικής φθοράς και υποβάθμισης, που οδηγούν στην απαξίωση».

«Μόνο φίλους»

Στην συνέχεια εξέφρασε δημοσίως κάποιες ευχαριστίες:
«Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Θεό, που αυτά τα 27 ποδοσφαιρικά χρόνια μου πέρασαν χωρίς τραυματισμούς και με την άνοδο της τελευταίας ομάδας, στην οποία αγωνίσθηκα, την Αναγέννηση Πλαγιάς, στην ανώτερη κατηγορία του νομού Κιλκίς.
Επιθυμώ, επίσης, να ευχαριστήσω ωρισμένους ανθρώπους που με βοήθησαν στην σταδιοδρομία μου όπως την διοίκηση του Αχιλλέα Κιλκίς με πρόεδρο τον Γιώργο Διαμαντίδη («Νταβά»), τον προπονητή Παύλο Κοραϊδη, τον πρόεδρο της ΕΠΣΚ Βασίλη Χατζηαποστόλου, τον προπονητή Βασίλη Αντωνιάδη και πολλούς άλλους που …ας με συγχωρήσουν, που τώρα δεν μου «έρχονται» στον νου.
Ακόμη, στην οικογένειά μου γιά όλα αυτά τα χρόνια γιά την υπομονή και την αγάπη, με την οποία με περιέβαλαν, το μόνο που μένει από όλα αυτά τα χρόνια είναι, το ότι με το ποδόσφαιρο κάνεις φίλους και όχι εχθρούς».
Περισσότερα
Δείτε ακόμα

Δεν είναι ασυνήθιστα πολλά;

Ο δήμος Παιονίας αποφάσισε την ανάθεση συγγραφής του ιστορικού λευκώματός του στον καταλληλότερο γι’ αυτόν τον σκοπό ερευνητή και συγγραφέα, […]