Κ.Παπαδόπουλος: «Διαμορφώνουμε καλό κλίμα στην ομάδα, και οι παίκτες παίζουν γιά φανέλλα και διοίκηση»

Γράφει ο Κώστας Ίντος

Αποκλειστικά ταγμένος στις υπηρεσίες της Δόξας Γερακαριού είναι ο 59χρονος Κοσμάς (Μάκης) Παπαδόπουλος.

Πρόσφερε για 14 χρόνια (1976-1990) με την ποδοσφαιρική ιδιότητα. Τα τελευταία 31 χρόνια, από το 1990 έως σήμερα, με ελάχιστα διαστήματα απουσίας, συμπορευόμενος με τον αδελφό του Ανδρέα, αφήνει το έντονο παραγοντικό του «στίγμα».

Το 1979, σε ηλικία 17 ετών, αποτέλεσε μέλος της μικτής ομάδας της ΕΠΣ Κιλκίς, με προπονητή τον Γιώργο Τσίνταλη, έχοντας στο ενεργητικό του την πανελλαδική διάκριση, με την αντιπροσωπευτική ομάδα του νομού να διατηρεί αήττητο απολογισμό έξι νικών και τεσσάρων ισοπαλιών στις αναμετρήσεις του ομίλου ( ΕΠΣ Μακεδονίας, ΕΠΣ Πέλλας, ΕΠΣ Σερρών, ΕΠΣ Χαλκιδικής, ΕΠΣ Καστοριάς). Στο επόμενο «βήμα» ήρθε η επικράτηση με 1-0 επί της ΕΠΣ Κορίνθου.

Ως παλαίμαχος τερματοφύλακας και ως ένας από τους μακροβιότερους παράγοντες σε σωματείο της ΕΠΣ Κιλκίς, ο Μάκης Παπαδόπουλος μίλησε για όλους και για όλα.

-Τι πρέπει να κάνει το διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΣ Κιλκίς, γιά να βελτιωθεί το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του νομού;

-Να κινηθεί αποτελεσματικά σε τρεις τομείς: Πίεση προς την Πολιτεία γιά καθιέρωση της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης. Εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προς τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές. Αρμονική συνεργασία με το σύνδεσμο διαιτητών, ώστε να δημιουργούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις γιά διαιτητική δικαιοσύνη στα σωματεία του νομού Κιλκίς.

-Είσαι ευχαριστημένος από το επίπεδο της διαιτησίας του νομού Κιλκίς;

-Βελτιώθηκε το επίπεδό τους. Κάνουν τη δουλειά τους με καλές συνθήκες και όχι κάτω από πίεση. Τα γήπεδα έχουν αδειάσει. Δεν υπάρχει αστυνόμευση. Οι παράγοντες, οι προπονητές, οι παίκτες και οι φίλαθλοι λειτουργούν καλοπροαίρετα. Χάθηκε ο παλιός έντονος φανατισμός όλων των συντελεστών του αθλήματος. Μπορούν με τα σωστά τους σφυρίγματα να οδηγήσουν σε ένα δίκαιο ποδόσφαιρο. Τα λάθη θα υπάρχουν πάντα, διότι είναι ανθρώπινα. Στο παρελθόν, επειδή δεν απέδιδαν δικαιοσύνη, ήταν ο βασικότερος λόγος για τα σοβαρά επεισόδια που βλέπαμε στα ερασιτεχνικά γήπεδα του νομού Κιλκίς.

-Θα προοδεύσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με την λειτουργία του συνδέσμου προπονητών νομού Κιλκίς;

-Όταν υπάρχει ένας τέτοιος φορέας, σίγουρα θα δούμε κάτι καλύτερο.

-Θα ήθελες να διατηρηθεί η α1 κατηγορία ΕΠΣ Κιλκίς στη σημερινή της μορφή;

-Σίγουρα, ναι. Με δέκα ή δώδεκα ομάδες είναι μικρό το πρωτάθλημα. Με 16 ή 19 ομάδες υπάρχει μεγάλη διάρκεια και αρκετά έξοδα. Είναι δύσκολο να δεσμεύεις ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές για πολλά παιχνίδια. Επιθυμώ την α1 κατηγορία με 14 ομάδες, αλλά μόνο με κανονική περίοδο. Είμαι αρνητικός στους αγώνες διαβάθμισης ή «μπαράζ» για τίτλο και παραμονήτα. Με μία «στραβή» οι ομάδες, που πήγαιναν καλά στην περίοδο, είναι δυνατόν να καταδικαστούν και να χάσουν τον στόχο. Αυτό είναι άδικο.

-Με 92 ομάδες η ΕΠΣ Κιλκίς το 1987, με 36 ομάδες σήμερα…

-Με θλίβει η κατάσταση. Εξαφανίστηκαν σωματεία, που προέρχονταν από τόπους με καλά πληθυσμιακά δεδομένα και συμμετείχαν στις εθνικές κατηγορίες. Το φαινόμενο είναι λυπηρό.

-Μειώνονται ολοένα και περισσότερο οι παράγοντες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου…

-Επηρεάζει η οικονομική κατάσταση. Δεν είναι η κόπωση. Έχω τρία παιδιά, και δεν μπόρεσα να τα δω πώς μεγαλώνουν. Είχα τρομερό πάθος να βρίσκομαι συνέχεια στο γήπεδο. Καταλύτης είναι ο οικονομικός παράγοντας. Ο άνθρωπος, που αγαπά μία ομάδα, και η δουλειά του δεν πηγαίνει καλά, δεν μπορεί να βοηθήσει, και τα παρατάει.

-Διστάζει η νεολαία να στραφεί στο χώρο της διαιτησίας…

-«Παίζονται» πολλά «παιχνίδια» στην πλάτη ενός ταλαντούχου διαιτητή. Πρέπει να έχει μεγάλες αντοχές για τις απογοητεύσεις που θα βιώσει. Η πλειοψηφία απογοητεύεται εύκολα, και στην πρώτη ευκαιρία εγκαταλείπει.

-Εξαφανίζονται τα ποδοσφαιρικά ταλέντα από το νομό Κιλκίς. Στα ερασιτεχνικά γήπεδα πρωταγωνιστούν οι «μεσήλικοι» και οι «γερόλυκοι»…

-Ταλέντα υπάρχουν, αλλά δεν ξέρω πώς δουλεύουν οι «ακαδημίες» και ποιά δικαιοσύνη υπάρχει στην αντιμετώπιση των παικτών. Ακούγεται πολύ έντονα, ότι, γιά να προχωρήσει ένα ταλέντο, πρέπει να καταβληθούν χρήματα σε επιτήδειους. Κάποιοι μπαμπάδες δεν έχουν την οικονομική άνεση, και ανακόπτεται η πορεία των παιδιών τους.

-Ο Κιλκισιακός αποτελεί το «βαρόμετρο» των εξελίξεων γιά το ποδόσφαιρο του νομού Κιλκίς;

-Είναι «τρανταχτό» παράδειγμα. Παλαιότερα αγωνίστηκε γιά 17 χρόνια στην β’ εθνική και προώθησε πολλούς παίκτες του στην ανώτερη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την τελευταία δεκαετία είναι σε φθίνουσα πορεία, «βολοδέρνει» στο τοπικό και η παρακμή του φανερώνεται από τις δύο ομάδες παλαιμάχων που διαθέτει.

-Η «πρωτάρα» Δόξα Γερακαριού πρόλαβε μόλις τέσσερις αγώνες στην α1 κατηγορία ΕΠΣ Κιλκίς. Τι γνώση σου άφησαν αυτά τα 360 λεπτά;

-Μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Όσο μικρό σωματείο και αν είσαι, στοχεύεις πάντα πιό ψηλά. Το χωριό έχει μόνιμο πληθυσμό κάτω από εκατό κατοίκους. Το έμψυχο δυναμικό μας συγκροτείται αποτελείται από Θεσσαλονικείς. Χωριανοί είναι μόνον ο προπονητής Χάρης Παπαδόπουλος και οι δύο παίκτες, Μιχάλης Απατσίδης και Κυριάκος Χριστοδουλίδης.

-Ποιά «μαγική συνταγή» ακολουθεί η διοίκηση, ώστε να αγωνίζονται αφιλοκερδώς οι παίκτες;

-Αποκτούμε συμπάθειες, με το καλό κλίμα που διαμορφώνουμε. Μας αγαπούν οι παίκτες, και έχουν διάθεση να βοηθήσουν. Παίζουν γιά την φανέλλα και γιά την διοίκηση.

-Τα αγωνιστικά συν και πλην της φετινής Δόξας Γερακαριού;

-Όλοι είμαστε μια παρέα, και αυτό λειτουργεί θετικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το μειονέκτημα είναι η απειρία του ανηψιού μου προπονητή Χάρη Παπαδόπουλου, που, επί πλέον, είναι φίλος με τους παίκτες, και δεν έχει την αυστηρότητα να επιβληθεί.

-Κρίνεις ικανοποιητική τη συμπαράσταση των φιλάθλων του Γερακαριού;

-Δυστυχώς, όχι. Δεν υπάρχει προσέλευση. Ξεχωρίζω την παρουσία του προέδρου του χωριού και παλιού παίκτη της ομάδας Σάββα Αμανατίδη.

-Θα γίνουν παρεμβάσεις στις γηπεδικές εγκαταστάσεις του Γερακαριού;

-Θέλει βελτίωση η περίφραξη του γηπέδου. Ποτίζουμε τον αγωνιστικό χώρο με λάστιχα. Τα αποδυτήρια είναι μικρά, και θέλουν αναμόρφωση. Χρειαζόμαστε επειγόντως αποθηκευτικό χώρο, γιά να βάζουμε τα διάφορα αντικείμενα της ομάδας.

-Πόσο κλόνισε την ομάδα η πανδημία;

-Δημιουργούνται πολλά αρνητικά. Χάσαμε την διάθεσή μας.

-Καλώς ολοκληρώνεται η φετινή περίοδος;

-Δυστυχώς, καλώς. Δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με το άθλημα, που αγαπάμε. Πρέπει να προστατεύσουμε κάποιους ανθρώπους.

-Είσαι αισιόδοξος γιά την «επομένη ημέρα» της Δόξας Γερακαριού;

-Μαζί με τον πρόεδρο, αδερφό μου, Ανδρέα Παπαδόπουλο και τον υπεύθυνο εργασιών του γηπέδου Σπύρο Ελευθεριάδη, είμαστε τρία άτομα στην διοίκηση. Αν πούμε, ότι τα παρατάμε, δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση.

-Μπορεί να αναδειχθεί κάποιος νέος Μίλτος Ανδρεανίδης στο Γερακαριό;

Δεν πρόλαβε ποτέ να παίξει στην ομάδα του χωριού, αλλά διαφήμισε το Γερακαριό, διότι έπαιξε 13 χρόνια στον ΟΦΗ. Δύο δικά μας παιδιά, ο Γιάννης και ο Νίκος Ορφανίδης ,αγωνίζονται στην γ’ εθνική κατηγορία με την Αναγέννηση Πλαγιάς, και αν δουλέψουν μπορούν να διακριθούν.

-Το Γερακαριό πάντα προσέλκυε επώνυμους ποδοσφαιριστές…

-Πέρασαν τέσσερις ποδοσφαιριστές α’ εθνικής, ο Χρήστος Αποστολίδης (Εθνικός Πειραιώς, Παναχαϊκή), ο Ηλίας Ατματζίδης (Μακεδονικός Νεάπολης Θεσσαλονίκης), ο Κυριάκος Αντωνιάδης (Άρης Θεσσαλονίκης), ο Μιχάλης Λεοντιάδης (ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης), ένας ποδοσφαιριστής β’ εθνικής, ο Μπάμπης Σαρηπανίδης (Αγροτικός Αστέρας Ευόσμου Θεσσαλονίκης) και τρεις ποδοσφαιριστές γ’ εθνικής, ο Ηλίας Προβατίδης, ο Γιώργος Ταχτελενίδης και ο Παναγιώτης Πίτσιος.

Διοικητικός παράγοντας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Είναι δύσκολο το ερώτημα. Παίζει ρόλο ο χαρακτήρας του ανθρώπου.

-Έχεις διάθεση να συνεχίσεις;

-Από το ποδόσφαιρο έκανα φίλους. Δεν έχω αντιπαλότητες. Μεγάλωσα ηλικιακώς, και οι αντοχές μειώθηκαν. Με κρατεί στις «επάλξεις» η φιλότιμη προσπάθεια του ανηψιού προπονητή μου Χάρη Παπαδόπουλου, και δεν θέλω να τον εγκαταλείψω. Περιορίστηκε το μεγάλο μου πάθος για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου.