Έμπρακτη αγάπη γιά τον γενέθλιο τόπο από τον «φλογερό» Κιλκισιώτη της διασποράς Χρήστο Κωνσταντινίδη
Γιά το πώς η αγάπη του γιά τον γενέθλιο τόπο, αυτόν που άφησε γιά την Ελβετία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι κοινωνικές του συναναστροφές και εμπειρίες του στην Πατρίδα μας, οι ειδικές συνθήκες τις οποίες βιώνει αυτά τα τελευταία «συνωμότησαν» ούτως ώστε να «πρωταγωνιστήσει» μαζί με τον αδελφό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τις ευαισθησίες πολλών ακόμη ομογενών σε μία σειρά από κινήσεις εθελοντικής προσφοράς και αλληλεγγύης σε ιδρύματα και φορείς του νομού μας αλλά και απλούς πρόσφυγες, μίλησε στο “Μαχητή” ο Παλαιογυναικοκαστρίτης στην καταγωγή και νυν κάτοικος Ζυρίχης Χρήστος Κωνσταντινίδης.
Μία στάση, που σηματοδοτεί, όπως και του αδελφού του Κωνσταντίνου, την πορεία της ζωής τους, και η οποία στοχεύει όπως χαρακτηριστικώς ανέφερε να συνδράμει αμέσως και πρακτικώς σε ιδρύματα όπως το νοσοκομείο του Κιλκίς, στο οποίο έχει παραχωρηθεί εσχάτως σημαντικός εξοπλισμός, τον Ερυθρό Σταυρό, στον οποίο μετά από δική του επιθυμία παραχωρήθηκε ένα όχημα κατά την διάρκεια επίσκεψής του στο προσφυγικό κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στην περιοχή του Χέρσου.
«Στόχος εμού και όσων κατά εκατοντάδες με υποστηρίζουν με τις προσφορές τους είναι να συνεχίσουμε την δράση μας θέτοντας ως κυρίαρχο στόχο σε συνεργασία και με την διοίκηση του νοσοκομείου Κιλκίς την πληρη αναβάθμιση της ορθοπεδικής κλινικής» τόνισε.
«Μιάς κλινικής που γιά πολλά χρόνια υπήρξε πρότυπο θεραπευτικής μονάδας γιά όλη σχεδόν την Βόρεια Ελλάδα και στα κρεββάτια της οποίας έτυχαν φροντίδας ασθενείς ακόμη και πέραν αυτής, και την αίγλη της οποίας θα προσπαθήσουμε», όπως χαρακτηριστικώς τόνισε «να επαναφέρουμε σε υψηλά επίπεδα, καθώς υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα».
Βεβαίως όπως είναι αυτονόητο τον κ. Κωνσταντινίδη δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο το δράμα που διώνουν οι πρόσφυγες, οι οποίοι εδώ και πολλούς μήνες αποτελούν είτε γιά λίγο χρόνο είτε γιά περισσότερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Εξ ου και οι πολλές αποστολές του στην Ειδομένη και άλλους εν Κιλκίς χώρους όπου διέμεναν προσφέροντας βοήθεια σε είδη διατροφής και ένδυσης, αλλά και η παροχή φιλοξενίας στο πατρικό του σπίτι στο Παλαιό Γυναικόκαστρο σε οικογένεια Κούρδων Χριστιανών από αυτούς που διέμεναν στο κέντρο του Χέρσου.
