Κοινωνία και αθλητισμός του Κιλκίς σε «βαρύ» πένθος γιά τον Θωμά Χανοζίδη
Ένα ακόμη εκλεκτό μέλος της κοινωνίας του Κιλκίς «έπεσε» θύμα του νέου κορωνοϊού, «βυθίζοντάς» την σε ανείπωτη θλίψη και πένθος. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει το θλιβερό άγγελμα της Κυριακής 29.11.20, με το οποίο γνωστοποιήθηκε η «ήττα» του επιχειρηματία εστίασης Θωμά Χανοζίδη στην «μάχη» με τον νέο κορωνοϊό, την οποία έδωσε με σθένος και καρτερικότητα επί σχεδόν δύο εβδομάδες.
Ήταν μόλις 50 ετών, εξαίρετος άνθρωπος, οικογενειάρχης, επαγγελματίας και συμπολίτης. Έτσι, «έκλεισε» προώρως ένα αξιοσημείωτο κεφάλαιο γιά την πόλη και τον τόπο του Κιλκίς, με τον οποίο ο Θωμάς Χανοζίδης διατηρούσε άρρηκτο δεσμό ζωής, μιάς ζωής γεμάτης από δραστηριότητες αλλά και από προσφορά στα κοινά, ιδίως αθλητικά κοινωνικά και πολιτιστικά.
Στην παιδική, εφηβική και πρώτη νεανική περίοδο της ζωής του διακρίθηκε στο «πεδίο» του αθλητισμού, ιδίως δε της καλαθόσφαιρας, ως ένα από τα στελέχη της πρώτης «φουρνιάς» παικτών, που «παρήχθησαν» από το τότε νεοσύστατο καλαθοσφαιρικό «φυτώριο» του ΓΑΣ Κιλκίς, εκεί περί τις αρχές με μέσα της δεκαετίας του ’80 με την φροντίδα του αείμνηστου Ηλία Παπαδόπουλου.
Όταν απεχώρησε από την ενεργό δράση λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, όχι μόνο δεν «ξέκοψε» από τον αθλητισμό, αλλά, τουναντίον, ενεργοποιήθηκε… περισσότερο σ’ αυτόν ως υποστηρικτής και παράγοντας ή ενεργός φίλος των φορέων του, και όχι μόνο του καλαθοσφαιρικού, καθώς λειτουργούσε στο πλαίσιο της εκ μέρους του υποστηρικτικής διάθεσης έναντι όλων εκείνων των φορέων όλων των τομέων της ζωής του Κιλκίς, που με την δραστηριότητά τους προβάλλουν ευρύτερα τον τόπο και καθίστανται «πρεσβευτές» αυτού και του ονόματός του, αλλά και του λαού του.
Όμως ο Θωμάς δεν εξέφραζε μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο την κοινωνικότητά του. Διαθέτων πλεόνασμα … ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και δοτικότητας, ήταν πάντα έτοιμος να προσφέρει στον πάσχοντα συνάνθρωπο, να τον στηρίξει στα δύσκολα, να του παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια, πάντα χωρίς υστεροβουλία, πάντα χωρίς ιδιοτέλεια, όλα συνοδευόμενα από την έμφυτη ευγένεια και καλοσυνάτο λόγο του, που τον καθιστούσαν πάντα ευχάριστο συνομιλητή.
Στον τομέα της εστίασης διέπρεψε με τους θρυλικούς πλέον «Βαρελόφρονες» (ταβέρνα-ουζερί- μεζεδοπωλείο-εστιατόριο, επί της οδού Εθνικής Αντιστάσεως), με «σημαία» και «σφραγίδα» την εδεσματική ποιότητα, που κατέστησε το κατάστημα όχι μόνον ιδιαιτέρως ελκυστικό, σε συνδυασμό και με τις προστιτές γιά … όλο τον κόσμο τιμές, αλλά ακόμη και σημείο αναφοράς στο Κιλκίς.
Από τους «Βαρελόφρονες»… «παρήλασαν» ουκ ολίγοι «επώνυμοι» της πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και αθλητικής ζωής του τόπου, τόσο σε στενά τοπικό όσο και σε ευρύτερο περιφερειακό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο.
Επιπροσθέτως ο Θωμάς είχε αναγάγει το δημοφιλές «στέκι» του σε σημείο ανάδειξης των τοπικών προϊόντων με ιδιαιτέρως αυστηρά κριτήρια ποιότητας, δημιουργώντας και σε σχέση με αυτήν την παράμετρο ένα αξιοσημείωτο πρότυπο.
Είναι, λοιπόν, ουκ ολίγοι οι λόγοι, γιά τους οποίους η κιλκισιώτικη κοινωνία αισθάνεται «φτωχότερη» μετά την τόσο πρόωρη απώλεια αυτού του υπέροχου ανθρώπου καο μέλους της.
Ωστόσο, είναι αυτοί οι ουκ ολίγοι λόγο … ο ένας για τον οποίο ο Θωμάς Χανοζίδης δεν πρόκειται να «διαγραφεί» ποτέ από τα «μητρώα» της συλλογικής μνήμης.
Η μορφή του έχει χαραχθεί ανεξίτηλη σ’ αυτήν, και ο Θωμάς θα συνεχίσει να ζη γιά πάντα ανάμεσά μας.
Καλό Παράδεισο, αγαπημένε μας Θωμά.
Συνέχισε να «σερβίρεις» τα απολαυστικά εδέσματα και ποτά σου στις «ταβέρνες» του.
Και εμείς εδώ θα συνεχίσουμε να πίνουμε ένα ποτηράκι … και γιά ‘σένα, αφού θα είσαι πάντα μαζί μας.
Και Καλή Ανάσταση.
