“Κίνημα Αλλαγής” για δικαίωση των θυσιών του ελληνικού λαού

Γράφει η Αλεξάνδρα Στεφανίδου*

Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη, από τη χρονιά που ξέσπασε η κρίση μέχρι και σήμερα, φαίνεται να διέρχεται μίας μεγάλης ύφεσης.

Κατά τη δεκαετία του 1960 η σοσιαλδημοκρατία αποτινάσσοντας τους μαρξιστικούς και ριζοσπαστικούς της πυρήνες, άρχισε να παίρνει τη νεότερη μορφή της. Η γέννηση της σύγχρονης μορφής της στηρίχτηκε στην ενδυνάμωση της μεσαίας τάξης και στην σφυρηλάτηση κοινωνικού κράτος πρόνοιας.

Πλέον η σοσιαλδημοκρατία άρχισε να χρησιμοποιεί τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής προς όφελος των πάλαι ποτέ αγανακτισμένων ευρωπαίων εργατών.

Η μεταπολεμική Ευρώπη γνωρίζει μεγάλη τεχνολογική ανάπτυξη και έτσι η παιδεία, η υγεία και εν γένει ένα αξιοπρεπές, αν και συχνά «υστερικά» λιτό, βιοτικό επίπεδο γίνονται κτήματα της κοινωνικής ομάδας, της οποίας τα δικαιώματα είχε αναλάβει να προασπίσει στο παρελθόν ο σοσιαλισμός. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κοινωνία αλλάζει, μαζί της διαμορφώνονται και οι κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και επομένως και η δομή των πολιτικών ρευμάτων.

Ωστόσο οι αξίες και οι αρχές του σοσιαλισμού παραμένουν και οδηγούν πρόσω ολοταχώς στην «πάλη» για την άνοδο της μεσαίας τάξης. Σοσιαλδημοκρατία και καπιταλισμός φαίνεται ότι για πολλά χρόνια, ιδίως στη δεκαετία του 1990 και 1980, σιωπηρά συνυφαίνονταν σε ένα καπιταλιστικό «πλέγμα», για χάρη της παγκόσμιας προόδου και ίσως λόγω της ατέρμονης και αγωνιώδους προσπάθειας της μεσαίας τάξης να ανέλθει σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των μεταβάσεων της σοσιαλδημοκρατικής «δημοφιλίας», αποτελεί το ΠΑΣΟΚ. Χτίστηκε με τα θεμέλια του σοσιαλισμού και μεσουράνησε διαμορφώνοντας μία νεότερη ελληνική μεσαία τάξη, της οποίας τα «μπαλώματα» ήρθαν στην επιφάνεια με την άφιξη της νέας χιλιετίας.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, το ελληνικό κράτος πρόνοιας που ασφυκτιούσε γραφειοκρατώντας, «τιμώρησαν» τον εκπρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας και έδωσαν το βήμα, πρώτη φάση στη δεξιά και την κεντροδεξιά. Την ίδια εποχή στην Ευρώπη, τα μεγάλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα γνώρισαν παρόμοια μοίρα με αυτή του ΠΑΣΟΚ, κατακερματίζοντας κάθε ελπίδα ευρωπαϊκής αριστεράς.

Η Ευρώπη βιώνει κρίση, αλλαγές πολιτικές και κοινωνικές και υποδέχεται σε μία εποχή όπου ασθενεί οικονομικά, ένα μεγάλο μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα. Οι «επιβαρυμένοι» πλέον Ευρωπαίοι και οι νεοεγκατεστημένοι πλεόν λαοί προσπαθούν να βρουν καταφύγιο σε ακραία πολιτικά στοιχεία. Οι απανταχού εκπρόσωποι της άκρας αριστεράς και δεξιάς, συχνά αποδεικνύονται σύγχρονοι τσαρλατάνοι και δυστυχώς προβάλλονται ως Μεσσίες.

Μέσα στο απογοητευτικό, πλην απατηλά αγωνιστικό κλίμα, η «αριστερά» φιλοδοξεί να καλύψει τις ανάγκες του διαλυμένου Έλληνα, τηρώντας κατά γράμμα τις ρεαλιστικές και εξουθενωτικές δεσμεύσεις. Με αυτό τον τρόπο θυσιάζει την όχι πια κραταιά μεσαία τάξη, που τόσο έταξε πως θα προασπίσει.

Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ τιμώντας το παρελθόν και με πυξίδα το μέλλον, ως σοσιαλδημοκρατικός εκπρόσωπος επιδιώκει να επανακτήσει ότι απέμεινε από τον ταλαιπωρημένο ελληνικό πληθυσμό, σεβόμενο την θυσία του ελληνικού λαού που εδώ και χρόνια παλεύει με το αδηφάγο καπιταλιστικό θηρίο.

*Υποψήφια βουλεύτρια Κιλκίς
του “Κινήματος Αλλαγής”