Η ισόρροπη ανάπτυξη μόνος ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας σε συγκρουσιακά και διαλυτικά φαινόμενα
Το πρόσφατο δημοψήφισμα γιά την συνταγματική αναθεώρηση στην Τουρκία, με την οριακή επικράτηση του ΝΑΙ, μπορεί να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα στην γείτονα χώρα, και να εδραιώσει ακόμη περισσότερο την πολιτική κυριαρχία του Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν, όμως, παράλληλα καταδεικνύει και μία πολιτική συμπεριφορά, και μάλιστα από μία ασιατική κατά βάθος χώρα, που συναντάμε ευρέως και στην Ευρώπη και έχει να κάνει με τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται πολιτικώς οι πλουσιότερες περιοχές σε σχέση με τις φτωχότερες κυρίως σε χώρες της μεσογειακής «λεκάνης», αλλά και όχι μόνον.
Δείτε, γιά παράδειγμα, τι συμβαίνει στην Ιταλία, όπου η «Λέγκα του Βορρά», ένα πολιτικό κόμμα, που επιχειρεί να εκφράσει τον σαφώς περισσότερο οικονομικά ανεπτυγμένο Βορρά της Ιταλίας, που εκτος των άλλων, επιζητεί την αυτονόμησή της.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την Ισπανία και την περιοχή της Καταλωνίας, αλλά και την περιοχή της Βασκονίας ή «Χώρας των Βάσκων», όπου πίσω από τις εθνικιστικού τύπου προσεγγίσεις και σκοπιμότητες πρακτικώς «κρύβεται» η οικονομικη ευρωστία των δύο αυτών περιοχών σε σχέση με εκείνες της υπόλοιπης Ισπανίας, και γι’ αυτό ζητούν να αυτονομηθούν.
Κάτι ανάλογο ουσιαστικώς συνέβη και στην Τουρκία, όπου οι πλούσιες περιοχές των ανατολικών και νοτίων παραλίων της Τουρκίας μαζί με την Ευρωπαϊκή της περιοχή ψήφισαν υπερ του ΟΧΙ, όπως και οι κουρδικές αλλά για διαφορετικό λόγο σε αντίθεση με τις φτωχότερες, που ψήφισαν ΝΑΙ αν και εδώ δεν τίθεται θέμα αυτονομίας, τουλάχιστον υπό τις παρούσες συνθήκες.
Το φαινόμενο αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς, επί της ουσίας απαντάται σε πάρα πολλές περιοχές και χώρες του πλανήτη μας συνεισφέρει στο να εντείνονται οι εστίες έντασης και στο εσωτερικό κρατών και κοινωνιών, πέραν αυτών που παρατηρούνται και καταγράφονται, κυρίως μεταξύ κρατών, αλλά ακόμη και ολόκληρων «ζωνών» όπως, παραδείγματος χάριν, συμβαίνει στην ενωμένη Ευρώπη μεταξύ Βορρά και Νότου.
Η διανομή πλούτου και πλουτοπαραγωγικών πηγών υπήρξε από καταβολής του ανθρωπίνου γένους η κυριότερη αιτία αντιπαράθεσης και πολέμων. Γι’ αυτό και η καταγραφή τέτοιων συμπεριφορών πέρα από πολιτικές και λοιπές σκοπιμότητες είναι κάτι, που θα πρέπει να μας προβληματίσει εξόχως, καθώς μπορεί να συνεισφέρει καταλυτικώς στην εμφάνιση συγκρούσεων που μπορεί να έχουν τοπικό χαρακτήρα, όμως, είναι βέβαιον ότι ανάλογα με την περίπτωση θα έχουν και ευρύτερες αρνητικές συνέπειες γιά ολόκληρες περιοχές και πολλούς ανθρώπους.
Η Πατρίδα μας γεωστρατηγικώς ανήκει σε μία «εύθραυστη» περιοχή, όχι μόνον γιά οικονομικούς λόγους, αν και σ’ ένα μικρό βαθμό υπάρχει και εδώ ένα κλίμα διαχωρισμού μεταξύ του Βορρά και του αθηνοκεντρικού Νότου και οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά και να αναλύει τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο στην γειτονιά μας, αλλά και στο εσωτερικό της και να καταστρώνει σχέδια αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων, όχι με φραστικού τύπου «πυροτεχνήματα» και φτωχού επαίτη πρακτικές, στις οποίες εξαντλούνται και οι τωρινοί συγκυβερνήτες, αλλά με την διαμόρφωση των συνθηκών γιά περισσότερο ισόρροπη ανάπτυξη μέσα από την σοβαρή και ουσιαστική διάθεση εφαρμογής μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα και της δημιουργίας μιάς ανταγωνιστικής οικονομίας. Μόνο έτσι περιορίζεις την προοπτική εμφάνισης φαινομένων εσωτερικού διχασμού και ταυτοχρόνως διαμορφώνεις τις προϋποθέσεις, ώστε να επηρεάζεις θετικά τον εξωτερικό περίγυρό σου. Και αν αυτό είναι αδύνατον, να έχεις τις λιγότερες δυνατές αρνητικές συνέπειες εάν τα δεδομένα μεταβληθούν σε συγκρουσιακό πεδίο.
