Το νοσοκομείο Κιλκίς δεν είναι «τσιφλίκι» κανενός

Γράφει ο Γιάννης Τσογγίδης

Αν ανατρέξει κανείς στον τοπικό Τύπο θα διαπιστώσει μετά από 30 χρόνια, ότι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μάλιστα εκείνη την περίοδο ήταν κυβέρνηση Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Προσωπικώς, όντας τότε 35 ετών, στέλεχος της Ν.Δ. και δημοτικός σύμβουλος Κιλκίς, προτάθηκα ως αναπληρωματικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου και παρέστην και σε κάποιες συνεδριάσεις, αλλά τελικώς παραιτήθηκα και αποχώρησα πριν παρέλθουν τρεις μήνες. Δε μπορούσα να αντέξω, όσα διαπίστωνα στον χώρο, που, ενώ έπρεπε να υπηρετεί την υγεία, «ασθενούσε βαρύτατα» ο ίδιος.

Από εκεί και έπειτα οι εσωκομματικοί ανταγωνισμοί και οι διακομματικές αντιπαλότητες (με την αλλαγή κυβέρνησης ο εκάστοτε διοικητής έφευγε … νύχτα) έδιναν και έπαιρναν σε ένα «γωνιακό μαγαζί» πράγματι που ο καθένας στόχευε στην άλωσή του, αλλά κανένας δεν φρόντιζε για την αναβάθμισή του, όπως το ονειρεύτηκε ο νομάρχης Χρήστος Δρέλλιας, που το επινόησε και το ανήγειρε, δηλαδή την υπηρέτηση της υγείας των πολιτών.

Και φθάνουμε στο σήμερα, αφού περάσαμε από το χθες του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ο ανύπαρκτος τομέας υγείας του στον νομό καταγγέλλει ως τιμητής αυτά, που και οι ίδιοι έκαναν ως κυβέρνηση, ξεκινώντας με την απομάκρυνση του προηγούμενου διοικητή, που ήταν από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και ορίστηκε επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου εν μιά νυκτί μέχρι την «παρέλαση» των κομματικών «ινστρουχτόρων» ή πολιτικών καθοδηγητών, μέχρι την κακοδιοίκηση που καταγγέλθηκε επανειλημμένως από το διοικητικό συμβούλιο των εργαζομένων στο νοσοκομείο, μέχρι τον παραγκωνισμό όσων δεν πρόσκεινταν στην «λαοσωτήριο» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που τα καταγγέλλει σήμερα και ο πρώην διοικητής του νοσοκομείου, πρώην βουλευτής και υφυπουργός της Ν.Δ. Κώστας Κιλτίδης.

Γιά τα καταγγελλόμενα, ότι συμβαίνουν τώρα στο πολύπαθο νοσοκομείο Κιλκίς συμφωνώ απολύτως, ξεκινώντας από την ατυχέστατη επιλογή διοικητή. Προφανώς ο μοναδικός βουλευτής Κιλκίς της Ν.Δ., γιά να αποφύγει, προτείνοντας έναν γιά διοικητή από τον νομό που πιθανόν να τον είχε αύριο αντιμέτωπο στις εθνικές εκλογές, και επί πλέον να δυσαρεστούσε άλλους είκοσι, προτίμησε την εισαγωγή από διπλανό νομό, που όμως δεν είχε δυνατότητες, και αυτό αποδεικνύεται συνεχώς.

Τα όσα καταγγέλλονται, είναι απαράδεκτα με την εμπλοκή πολιτικών και κομματικών προσώπων, όταν το αποκλειστικό μέλημα της διοίκησης θα έπρεπε να είναι η αναβάθμιση της λειτουργίας του και η προσφορά των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών στον πολίτη (ξενοδοχειακές υποδομές, επιστημονικός ιατρικός εξοπλισμός, συμπεριφορά προσωπικού προς τους ασθενείς που δεν είναι και η καλύτερη κλπ) και προφανώς η ισότιμη αντιμετώπιση του προσωπικού χωρίς ημέτερους και μη με μόνο κριτήριο τις ικανότητες και την προθυμία για προσφορά και όχι να έχουμε την πολυτέλεια να γίνονται διακρίσεις ακόμη και εσωκομματικά εντός της Ν.Δ.. Απαράδεκτα πράγματα τα μεν, αυτονόητα τα δε.

Το νοσοκομείο δεν είναι «μαγαζί» κανενός. Και αντί των καθοδηγητών και τοποτηρητών του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα έχουμε τους παλαιοκομματικού τύπου εμπλεκόμενους “παράγοντες” της Ν.Δ., που στο τέλος της ιστορίας δεν εκπροσωπούν απολύτως τίποτε εν αναμονή των εσωκομματικών εκλογών της Ν.Δ..

Το πρόβλημα έχει ονοματεπώνυμο, και είναι του βουλευτή της Ν.Δ. που μόνη του υποχρέωση είναι να διαβιβάζει προς την Κεντρική Διοίκηση τις τοπικές αρρυθμίες και όχι να εμπλέκεται στα της λειτουργίας Φορέων και Οργανισμών. Έτσι πάμε πολλά χρόνια πίσω.

Δυστυχώς η κεντρική διοίκηση του Κόμματος συνεχίζει την εύκολη λύση του να δίνει αποκλειστική βαρύτητα στους εκλεγμένους βουλευτές κατά τόπους, λες και η ψήφος των πολιτών τους καθιστά απόλυτα δίκαιους, αντικειμενικούς, ικανούς κλπ ως άλλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Και στο κάτω-κάτω της γραφής οι βουλευτές δεν είναι τοπικοί κυβερνήτες!

Και όταν στον νομό είναι ένας, τότε φροντίζει μόνον τα του οίκου του και δεν τον νοιάζει η παράταξη και, κατ΄επέκτασιν, το συμφέρον του τόπου, ενώ πνίγονται οι υγιείς και ανιδιοτελείς φωνές, και από την άλλη το έχω τονίσει πολλές φορές ότι οι κομματικές οργανώσεις δεν πρέπει να καταντούν συνωμοτικοί μηχανισμοί προς άλωση και νομή της εξουσίας, αλλά ζωντανά κομμάτια των τοπικών κοινωνιών για την προαγωγή του καλού τους και συνεπώς την αποδοχή των πολιτών.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος είδε με ανοιχτό μάτι και μυαλό τόσα άλλα θέματα της Πατρίδας, πρέπει με το ίδιο μάτι να δει και τα εσωκομματικά ζητήματα.

Οι κομματικές οργανώσεις πρέπει να υπάρχουν για να στηρίζουν το Κόμμα στα εύκολα και στα δύσκολα, αλλά με κανόνες λειτουργίας, εσωκομματική δημοκρατία, αξιόπιστα πρόσωπα, μακριά από προσωπικές συμπάθειες και ατομικά παιχνίδια. Αυτό κατά την άποψή μου πρέπει να είναι προτεραιότητα με πρώτο βήμα τη βελτιωμένη εικόνα των κεντρικών κομματικών οργάνων, όπως η γραμματεία οργανωτικού, και εδώ έχει ευθύνη και ο γραμματέας του κόμματος.

Υ.Γ. Σε σχόλιο ενός καλού φίλου υποστήριξε κάτι, που φαίνεται ρεαλιστικό, ότι δηλαδή στο πλαίσιο γενικής εξοικονόμησης και μείωσης εξόδων στο Δημόσιο είναι και η συγχώνευση νοσοκομείων, και αφού το Παπαγεωργίου και το 424 είναι πολύ κοντά στο Κιλκίς και με τον νέο δρόμο από την Νέα Σάντα θα γίνει ακόμη πιο μικρή η απόσταση, μοιραία το νοσοκομείο Κιλκίς θα κλείσει κάποια στιγμή.

Αφορμής δοθείσης, λοιπόν, εγώ αντιτείνω, ότι τα πιό πάνω αναφερόμενα νοσοκομεία στο εγγύς μέλλον ίσως να μην επαρκούν γιά την Θεσσαλονίκη, οπότε γιατί να μη μπει ένας ρεαλιστικός στόχος γιά γενική αναβάθμιση του νοσοκομείου Κιλκίς και γιά ιστορικούς-συναισθηματικούς λόγους και γιά πρακτικούς λόγους και να γίνεται η αντίστροφη διακομιδή ασθενών από Θεσσαλονίκη προς Κιλκίς, εφ’ όσον τα υφιστάμενα στην Δυτική Θεσσαλονίκη θα αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες της περιοχής.

Ούτως ή άλλως εδώ και πολλά χρόνια εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Κιλκίς ζούσαν και ζουν στην Θεσσαλονίκη. Ο καινούργιος δρόμος και η προοπτική προαστιακού σιδηροδρόμου συνηγορούν προς αυτήν την κατεύθυνση.

*Πρώην πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς