«Βαρύ» το πένθος γιά τον Γ.Φρονιμόπουλο

Εντελώς απρόσμενα, «χτυπημένος» από ανίατη νόσο καλπάζουσας μορφής, «έφυγε» από την ζωή την Τετάρτη 24.8.16, σε ηλικία 81 ετών, ο πασίγνωστος αγροτοσυνδικαλιστής του νομού Γιώργος Φρονιμόπουλος.

Η απώλειά του «βύθισε» σε πένθος τον αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο του νομού, αφού σ’ αυτόν τον τομέα είχε αναπτύξει πλούσια δράση επί πολλές δεκαετίες, αλλά και τους …αναρίθμητους φίλους του εντός και εκτός των ορίων αυτού.

Διότι γιά τον …αιώνιο έφηβο, με το σπινθηροβόλο έως και τις τελευταίες στιγμές του σε τούτο τον κόσμο πνεύμα του, ίσχυε απολύτως η αναφορά στον άνθρωπο, που «έχει παντού μόνο φίλους».

Επρόκειτο γιά αντιπροσωπευτική περίπτωση συντοπίτη και συμπολίτη από εκείνους, οι οποίοι γίνονται αποδεκτοί από το σύνολο των πολιτών κάθε κοινωνίας, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών πιστεύω τους και των πολιτικών εντάξεών τους, ακριβώς επειδή πάνω από όλα αυτά προτάσσουν την έννοια του ανθρώπου και δίνουν προτεραιότητα στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ό,τι δηλαδή ο Γιώργος Φρονιμόπουλος έκανε …μία ζωή, αρνούμενος συνειδητά την αντίληψη και νοοτροπία της παραμονής στα «χαρακώματα» των πολιτικών, κομματικών και συνδικαλιστικών χώρων.

Εξ ου και το ότι, αν και εξέχον στέλεχος του ΚΚΕ και φορέας των θέσεών του τόσο στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση, ήταν όχι απλώς αποδεκτός αλλά και ευπρόσδεκτος από όλους τους πολιτικούς και κομματικούς χώρους (ίσως μάλιστα οι φίλοι του σ’ αυτούς να ήταν ….περισσότεροι!), που πάντα έτειναν «ευήκοον ους», όταν διατύπωνε τις θέσεις και απόψεις του.

Ακριβώς, λοιπόν, χάρη σ’ αυτήν την καθολική αποδοχή, της οποίας ετύγχανε, άφησε ανεξίτηλη την «σφραγίδα και υπογραφή» του στους χώρους στους οποίους είχε ενεργό ανάμιξη, διατελέσας επί μία πενταετία πρόεδρος της ένωσης γεωργικών, μετέπειτα αγροτικών, συνεταιρισμών Αξιούπολης και επί μιάν οκταετία κοινοτάρχης Ποντοηρακλείας ενώ στελέχωσε κατ’ επανάληψιν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ σε βουλευτικές εκλογές και υπήρξε επί μακρόν πρόεδρος και στέλεχος του τοπικού αγροτικού συνεταιρισμού.

Ειδικότερα στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα υπήρξε …σ’ όλη την ζωή του εκ των πρωτοστατών τοσο στις κάθε μορφής κινητοποιήσεις του όσο και στις εκστρατείες ενημέρωσης των παραγωγών γιά φλέγοντα θέματα και γιά ο,τιδήποτε τους αφορούσε, όπως πχ γιά την εκάστοτε νέα κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) και τις μεταβολές τις οποίες επέφερε.

Αξιοσημείωτες υπήρξαν οι δημόσιες τοποθετήσεις του σε ό,τι αφορά τόσο στην κτηνοτροφία όσο και, ειδικότερα, στην εφαρμοζόμενη πολιτική στο γάλα και σε προϊόντα ονομασίας προέλευσης, καταγγέλλοντας ευθαρσώς τα «παιχνίδια» διαφόρων οργανωμένων συμφερόντων.

Συγχρόνως φρόντιζε να ενημερώνεται γιά όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις και εφαρμογές στον τομέα και να μεταλαμπαδεύει την νέα γνώση στους παραγωγούς μέσω ενημερωτικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο της αγροτοσυνδικαλιστικής δραστηριότητάς του.
Όμως, τα ενδιαφέροντα του Γιώργου Φρονιμόπουλου δεν περιορίζονταν στους προαναφερθέντες τομείς.

Έτσι, χωρίς να έχει ενεργό συμμετοχή στα διοικητικά δρώμενά τους, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δραστηριότητας φορέων της γένετειράς του Ποντοηρακλείας και της ευρύτερης περιοχής της, όπως του ποδοσφαιρικού συλλόγου Κεραυνού, στον οποίο άλλωστε είχε αγωνισθεί τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 και του ποντιακού πολιτιστικού συλλόγου.
Μάλιστα, συνοδευόμενος με ισχυρούς άρρηκτους δεσμούς φιλίας με τον αείμνηστο ιδρυτή του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» Σταύρο Ορφανίδη, είχε υποστηρίξει ενεργώς την πρωτοβουλία του τελευταίου, το 1984, γιά την σύναψη πολιτιστικών σχέσεων της Ποντοηρακλείας με το Βασιλίτσι Μεσσηνίας, τόπο πρώτης εγκατάστασης προσφύγων Ποντοηρακλειωτών το 1924.

Σχέσεις που αναθερμάνθηκαν και ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο φέτος, με συνοντιστή της προσπάθειας τον Ιορδάνη Φρονιμόπουλο, γιό του Γιώργου, που εν προκειμένω δικαίωσε την λαϊκή ρήση περί μήλου και μηλιάς.

Και τόσο ο Ιορδάνης όσο και ο μεγαλύτερος αδελφός του Αθανάσιος (Σάκης) μέλη μιάς θαυμάσιας οικογένειας που δημιούργησε ο Γιώργος με την Δέσποινα Καρυπίδου, φρόντισαν να φανούν αντάξιοι του πατέρα τους, προωθώντας κάθε νέα εφαρμογή σε ό,τι έχει να κάνει με την παραγωγή, υπηρετώντας με συνέπεια τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα και συμμετέχοντας ενεργώς στα τοπικά κοινωνικά, πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα.

Η προαναφερθείσα στενή σχέση του Γιώργου Φρονιμόπουλου με τον Σταύρο Ορφανίδη «αποτυπώθηκε» ανεξίτηλα στις στήλες και τις συχνότητες του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή», με το οποίο ο πρώτος ήταν …«κολλημένος» από την πρώτη ημέρα ύπαρξής του!

Την σχέση αυτή δεν «διατάραξε» ούτε ο τόσο αδόκητος πρόωρος χαμός του Σταύρου ενώ δεν πρόκειται να «διαταράξει» ούτε η εξ ίσου αιφνίδια «φυγή» του Γιώργου ακριβώς επειδή πρόκειται γιά αντιπροσωπευτικό δείγμα σχέσης από εκείνες που «οικοδομούνται» με «πρώτη ύλη» τον άνθρωπο και στις οποίες ο Ποντοηρακλειώτης αγροτοσυνδικαλιστής έδινε, όπως αναφέρθηκε, προτεραιότητα και έμφαση, πάνω από ο,τιδήποτε άλλο.

Ακριβώς δε, επειδή αυτή ήταν η κυρίαρχη αντίληψη του Γιώργου Φρονιμόπουλου γιά όλες τις σχέσεις του σε όλους τους τομείς στους οποίους δραστηριοποήθηκε η «μετακόμισή» του στην ουράνια «γειτονιά», «εν σκηναίς δικαίων», αφήνει στον καθένα από αυτούς ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Αποτελεί όμως και τον λόγο γιά τον οποίο αυτός θα συνεχίσει να βρίσκεται ανάμεσά μας, είτε ως φίλος είτε ως σύντροφος είτε ως «κολλητός» είτε ως αδελφός, και η μνήμη του θα είναι αιωνία.

Και εσύ μεν φίλε, ή μάλλον φίλτατε, σύντροφε «κολλητέ» και αδελφέ Γιώργο σίγουρα ξέρεις τώρα …«κάτι παραπάνω» γιά τα όσα εν ζωή αποτελούσαν γιά ‘σένα αντικείμενο προβληματισμού, σκέψης, ανάλυσης και εκτίμησης.

Εμείς, που μένουμε στο κατόπι σου, απλώς σου ευχόμαστε …καλό Παράδεισο, με την διαβεβαίωση ότι σε κάθε περίπτωση έχεις καλλιεργήσει (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς) γόνιμο χωράφι.