Επιτυχία σημείωσε το πρώτο μάθημα του λαϊκού πανεπιστημίου Παιονίας
Σε κλίμα προβληματισμού και ταυτοχρόνως ψυχικής ανάτασης, πραγματοποιήθηκε η έναρξη των συναντήσεων του λαϊκού πανεπιστημίου Παιονίας το Σάββατο 3.10.15 στο δημαρχείο Αξιούπολης, σε συνεργασία, για δεύτερη συνεχή χρονιά, με τον συμβουλευτικό σταθμό νέων της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Κιλκίς. Ένα ιδιαίτερο θέμα επελέγη, με τίτλο «Μοναχισμός και μοναστική παράδοση στην Μακεδονία: Ιστορία και αφήγηση μέσα από τρία μοναστήρια», η παρουσίαση του οποίου από τον εισηγητή κ. Δ. Παυλακούδη, Φιλόλογο Μ.Α. Μεσαιωνικής και Βυζαντινής Φιλολογίας Α.Π.Θ., ανέδειξε, εκτός των άλλων, τη βαθύτερη ουσία της ορθόδοξης ασκήσεως που πολεμά την «μητέρα» των τριών ισχυρών παθών, της φιλοδοξίας, της φιλαργυρίας και της φιληδονίας, την φιλαυτία.
Τα Μοναστήρια, που παρουσιάστηκαν ως χώροι όχι μόνο θρησκευτικοί αλλά και συνεχούς ιστορικής παράδοσης και διαδρομής, μας μετέφεραν την αίσθηση της προσευχής και της αυτοσυγκέντρωσης που οδηγεί στην κάθαρση των παθών και τη θεία έλλαμψη του νου.
«Στην δύσκολη εποχή που διανύουμε με προβλήματα οικονομικά, κοινωνικά και κατ΄ επέκτασιν συναισθηματικά και προβλήματα αυτοπροσδιορισμού της ανθρωποκεντρικής ταυτότητάς μας, μπορεί να μην είμαστε σε θέση να ακολουθήσουμε τον απαιτητικό βίο και τις αρχές ενός μοναχού, ωστόσο είναι εφικτό να διδαχτούμε την αποφυγή της φιλαυτίας», τόνισε μεταξύ άλλων η υπεύθυνη ΣΣΝ MSc, ΜΑ φιλόλογος-θεολόγος Σωτηρία Καρολίδου, προσθέτοντας: «Είναι ανάγκη, προκειμένου να νιώσουμε το βαθύτερο νόημα της «μετάνοιας», που είναι η αίσθηση της «μεταβολής», η αλλαγή στην ουσία μιας στάσης ζωής, να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την εγκεφαλική διεργασία των δεδομένων, την εκλογίκευση των γεγονότων με την πνευματική εγρήγορση και τη βιωματική εμπειρία.
Η καθημερινότητα, η ποικιλία των σχέσεων που καλούμαστε να υιοθετήσουμε, οι ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές απαιτήσεις και πολλές φορές οι δοκιμασίες που υψώνονται σαν απειλή γύρω μας, αποδυναμώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και αποδοκιμάζουν κάθε προσπάθεια ανθρωπιάς και βοήθειας. Το «εγώ» κυριαρχεί και ελάχιστες φορές αφήνει χώρο στο «εμείς». Γι αυτό άλλωστε ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνει τη μοναξιά!».
