Διαμαρτυρία ΠΑΜΕ Κιλκίς με την τοποθέτησή προκάτ σε σχολεία της Παιονίας

Την έντονη διαμαρτυρία της τοπικής γραμματείας Κιλκίς του πανεργατικού αγωνιστικού μετώπου προκάλεσε η επιλογή της Πολιτείας όσον αφορά στον τρόπο προσθήκης αιθουσών σε σχολεία του δήμου Παιονίας.
Στην σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
«Το προηγούμενο διάστημα υπήρχε η πληροφόρηση ότι πρόκειται να τοποθετηθούν προκατασκευασμένες σχολικές αίθουσες και μάλιστα νέες, σε τρία σχολεία του δήμου Παιονίας (2ο Δ.Σ. Γουμένισσας, 2ο Δ.Σ. Πολυκάστρου, Δ.Σ. Πλατανιάς). Με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ Κιλκίς, ζητήθηκε εγγράφως από τις αρμόδιες αρχές (στις 21/7/14) επιβεβαίωση του συγκεκριμένου γεγονότος, καθώς και ενημέρωση για τη νομιμότητα, την καταλληλότητα και αναγκαιότητα του έργου. Μετά από δέκα και πλέον ημέρες απάντηση δεν έχουμε λάβει.
Εν τω μεταξύ, στις 28/7/14 ξεκίνησαν οι εργασίες τοποθέτησης, όχι τελικά προκατασκευασμένων αλλά λυόμενων ελαφρού τύπου και μάλιστα μεταχειρισμένων αιθουσών στο 2ο Δ.Σ. Πολυκάστρου, ενώ άρχισε να δημοσιοποιείται από τα ΜΜΕ ότι αντίστοιχες αίθουσες θα τοποθετηθούν και στο γυμνάσιο Πολυκάστρου (αντί του Δ.Σ. Πλατανιάς). Μετά από νέα παρέμβαση της γραμματείας ΠΑΜΕ Κιλκίς, η τοποθέτηση διακόπηκε από την αστυνομία, αλλά συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε την επόμενη μέρα με παρέμβαση της εισαγγελίας του Κιλκίς, όπως προκύπτει από προφορική – και όχι γραπτή – ενημέρωση που έχουμε ως τώρα.
Το έργο εκτελείται και τίθενται εύλογα το ερωτήματα. Από ποια επιτροπή ή υπηρεσία του δήμου παραλήφθηκε και ελέγχθηκε τεχνικά η λυόμενη κατασκευή; Αν αυτή η υπηρεσία είναι ο πρώην ΟΣΚ, γιατί δεν μας επιδεικνύουν τα σχετικά έγγραφα πιστοποίησης του κτιρίου; Ποιά είναι τελικά η ταυτότητα της κατασκευής; Πότε κατασκευάστηκε, ποιος την παρέδωσε στο ελληνικό Δημόσιο και με τι εγγυήσεις ως προς την αντοχή και την λειτουργικότητα του; Ποιός μηχανικός ανέλαβε την επίβλεψη των εργασιών τοποθέτησης, την στιγμή μάλιστα που δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες μελέτες του έργου και δεν έχει εκδοθεί η απαιτούμενη άδεια δόμησης του έργου; Ποιος θα πιστοποιήσει την πυρασφάλεια του κτιρίου, την αντικεραυνική του προστασία, την ενεργειακή και αντισεισμική του επάρκεια; Ποιός θα μελετήσει και υλοποιήσει τις απαιτούμενες ηλεκτρομηχανολογικές μελέτες; Πώς θα ρευματοδοτηθεί τελικά το κτίριο;
Το γεγονός ότι οι αρμόδιες αρχές δεν έχουν ακόμα απαντήσει, καθώς και το γεγονός ότι σταμάτησε προσωρινά το έργο και ανατέθηκε σε μηχανικούς η εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών (ΑΔΑ: 74ΘΛΩΞΡ-67Σ), επιβεβαιώνει τις επιφυλάξεις μας ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την τοποθέτηση των συγκεκριμένων λυόμενων αιθουσών.
Βέβαια το ζήτημα δεν είναι μόνο τεχνικό και γραφειοκρατικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό, και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα του νομού.
Πρέπει να προβληματίσει το γεγονός ότι ενώ τα τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκαν συγχωνεύσεις και αναστολές λειτουργίας σχολείων, με στόχο δήθεν την «αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης» και ενώ οι ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού παρέμεναν αυξημένες, δεν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές να δεχτούν τους μαθητές στα νέα τους σχολεία. Και αντί να ληφθούν όλα τα μέτρα για σύγχρονα, ασφαλή κτίρια και αίθουσες, εν κρυπτό και με συνοπτικές διαδικασίες τοποθετούνται οι συγκεκριμένες αίθουσες, σαν να ζούμε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Αξίζει να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι οι προβλέψεις του υπουργείου για χρήση τέτοιων αιθουσών είναι η κάλυψη προσωρινών αναγκών εκπαίδευσης λόγω ειδικών περιστάσεων (μετεγκαταστάσεις, θεομηνίες, απότομες μεταβολές μαθητικού δυναμικού (βλ. www.osk.gr/ UserFiles/File/ oikismos_flat_pack_specs.pdf).
Αλήθεια, οι γονείς και κηδεμόνες των μαθητών και οι σύλλογοι διδασκόντων των συγκεκριμένων σχολείων, είχαν ενημερωθεί εγκαίρως για αυτές τις πρωτοβουλίες; Και αν είχαν ενημερωθεί και συμφώνησαν, γνωρίζουν ότι νέες αίθουσες περίμεναν και μεταχειρισμένες – λυόμενες παρέλαβαν; Πώς θα αντιδρούσαν οι γονείς στο εκβιαστικό δίλημμα που τέθηκε από τους «δήθεν» υπευθύνους για την σχολική μονάδα: «Ή παίρνετε αυτές τις αίθουσες ή τίποτα»;
Αλήθεια, πότε προέκυψαν τόσο έκτακτες συνθήκες και τόσο ραγδαία αύξηση του μαθητικού πληθυσμού, ώστε να απαιτούνται άρον άρον νέες αίθουσες; Γιατί αν προέκυψε τέτοιο ζήτημα υπάρχει ευθύνη των διευθυντών των σχολείων που δεν ενημέρωσαν από τη μία το συνδικαλιστικό τους όργανο και από την άλλη την τοπική κοινωνία, ώστε να υπάρξει συλλογική και μαζική διεκδίκηση.
Βέβαια, εδώ, πρέπει να σημειώσουμε τη γενικότερη ευθύνη των στελεχών της εκπαίδευσης, τα οποία εδώ και χρόνια υλοποιούν και εφαρμόζουν τις αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκή Ένωσης για το «νέο σχολείο». Ενός σχολείου αυτόνομου, διαφοροποιημένου, ελεύθερου στην πρόσβαση επιχειρηματιών και χορηγών, με τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ή να προσφέρουν εθελοντική εργασία και τους μαθητές ημιμαθείς. Κρίνονται όλα πια εκ του αποτελέσματος.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί έχουν πλέον πείρα. Τα τελευταία 15 χρόνια ο ΟΣΚ μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία, οι αρμοδιότητες των σχολείων μεταφέρθηκαν στους δήμους με εμφανείς συνέπειες στην χρηματοδότησή τους, οι μαθητές όλο και περισσότεροι στοιβάζονται σε κάθε αίθουσα, αίθουσες χωρίζονται αυθαίρετα με γυψοσανίδες, γυμναστήρια και διάδρομοι μετατρέπονται σε αίθουσες διδασκαλίας με απρόβλεπτες συνέπειες για την ασφάλεια και υγιεινή παιδιών και προσωπικού, το εκπαιδευτικό προσωπικό συνεχώς μειώνεται και ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό εργάζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα παιδιά αντί να μορφώνονται ολόπλευρα αποκτούν διάσπαρτες ληξιπρόθεσμες δεξιότητες μέσω των δεκάδων προγραμμάτων της Ε.Ε., οι γονείς κάθε χρόνο βάζουν το χέρι στην τσέπη για τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων κ.ά.
Έχει ξεχωριστή σημασία να υπενθυμίσουμε ότι 1 από τα σχολεία για τα οποία προορίζονται οι αίθουσες είναι από τα πολυδιαφημισμένα «αναμορφωμένου προγράμματος». Επίσης σε όλα αυτά τα σχολεία εφαρμόστηκε η αξιολόγηση με το τέλος της σχολικής χρονιάς. Φανταζόμαστε, ότι οι λυόμενες αίθουσες που προορίζονται για σεισμόπληκτες περιοχές έχουν μπει στους «στόχους» και στα «business plan» των εκθέσεων που συνέταξαν τα σχολεία αυτά. Πως αλλιώς θα βαθμολογηθούν με άριστα; Διεκδικώντας αυτό που αξίζουμε εμείς και τα παιδιά μας ή διαχειριζόμενοι όλο και πιο πιστά μια βάρβαρη και επικίνδυνη πολιτική που έχει όλα τα παραπάνω αποτελέσματα; Η απάντηση είναι προφανής.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να «πέσουν στην παγίδα» του πλαστού ιδεολογήματος «είναι δύσκολη εποχή για το ελληνικό κράτος και δεν υπάρχουν χρήματα» το οποίο οδηγεί στο επίσης πλαστό δίλημμα «ή δεχτείτε αυτά που σας δίνουμε, ό,τι κι αν είναι, ή μείνετε μ’ αυτά που έχετε».
Πλούτος υπάρχει ώστε τα παιδιά του λαού να μορφώνονται ολόπλευρα σε συνθήκες σύγχρονες και ασφαλείς και μάλιστα σε μια χώρα αυτάρκη σε οικοδομικά υλικά και πλούσια τεχνογνωσία. Όμως, ενώ ο λαός είναι αυτός που με την εργασία του δημιουργεί τον πλούτο, αυτός συσσωρεύεται στα χέρια λίγων μονοπωλιακών ομίλων. Το μόνο που μένει είναι να τον διεκδικήσουμε και να το κατακτήσουμε.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά, πιστές στις αποφάσεις της Ε.Ε. για τα εργασιακά και την εκπαίδευση, συντάσσονται με την πλευρά των μονοπωλιακών ομίλων και όχι του λαού. Γι’ αυτό φοροαπαλλάσσουν και επιδοτούν το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ φοροληστεύουν τα λαϊκά στρώματα και εμπορευματοποιούν τις κοινωνικές δομές (υγεία, παιδεία, πρόνοια, υπηρεσίες).
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, αλλά και συνολικά οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχουν δικαίωμα και υποχρέωση απέναντι στα παιδιά τους, στη νεολαία της περιοχής να παλέψουν και να διεκδικήσουν:
 Σύγχρονη κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή, με βάση τους 15 μαθητές ανά τμήμα για τα νηπιαγωγεία, την α’ και β’ τάξη και 20 στις υπόλοιπες. Κατασκευή νέου δημοτικού σχολείου στον δήμο Παιονίας (υπάρχει από το 2011 ήδη απόφαση ίδρυσης 4ου Δ.Σ. στο Πολύκαστρο) σε συνδυασμό με κατάργηση των συγχωνεύσεων που έχουν αποφασιστεί.
 Έκτακτο κονδύλι από τον γενικό κρατικό προϋπολογισμό για όλες τις ανάγκες των σχολείων. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών και των εκπαιδευτικών.
 Μαζικούς διορισμούς μόνο μόνιμων εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών της δημόσιας εκπαίδευσης.
 Ενιαία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Καμία επιχειρηματική δράση στην παιδεία».