Ένας δρόμος «μπαλωμάτων» και ταλαιπωρίας γιά τους κατοίκους του Πολυπέτρου
«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία – κάποιοι τον …έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια ». Πρόκειται γιά περίπτωση στην οποία ταιριάζει αυτή η προσαρμογή στίχων του γνωστού τραγουδιού του Μάνου Λοϊζου.. Εντός του οικισμού του Πολυπέτρου ο δρόμος αυτός, στον οποίο αναφέρομαι, καταγράφει την δική του πικρή ιστορία. Όχι βέβαια ότι οι υπόλοιποι δρόμοι του χωριού είναι σε καλύτερη μοίρα. Η ιστορία του ξεκινά με την ασφαλτόστρωση του στις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Δυστυχώς, όπως όλοι οι δρόμοι που κατασκευάζονται στην Ελλάδα έτσι και αυτός δεν αποτελεί εξαίρεση. Αφ’ ότου ασφαλτοστρώθηκε, αμέσως μετά άρχισε η «ταλαιπωρία» του και μαζί των κατοίκων. Κάθε φορά που πλησίαζαν οι εκλογές (τι σύμπτωση και αυτή!) ξεκινούσε και κάποιο έργο, όπως η αντικατάσταση του παλαιού αγωγού ύδρευσης, η κατασκευή αγωγού αποχέτευσης, μετά των όμβριων υδάτων κ.λ.π.
Παράλληλα άρχιζαν οι επισκευές και διορθώσεις των αγωγών αυτών, καθώς κάθε λίγο και κάποιο πρόβλημα εδημιουργείτο λόγω κακοτεχνιών των. Έτσι, ο δρόμος άνοιγε και έκλεινε συνεχώς, με το οδόστρωμα να γεμίζει τρύπες. Οι εργασίες δε, για την βελτίωση του, δηλαδή «μπαλώματα» ασφάλτου, αντιμετωπίζονταν πρόχειρα, φέρνοντας σύντομα τα ίδια και χειρότερα προβλήματα, με αποτέλεσμα ο δρόμος να μην μένει ποτέ χωρίς τρύπες.
Έτσι φτάσαμε στις 18 του Μάη του 2014. Δημοτικές εκλογές και πάλι. Τον δρόμο τον θυμήθηκαν πάλι οι ιθύνοντες.
Τα μηχανήματα ήρθαν στο χωριό και έπιασαν δουλειά. «Δόξα συ ο Θεός» αναφώνησαν καλόπιστα οι κάτοικοι. «Να τελειώνουμε, και ας γίνεται η δουλειά παραμονές των εκλογών».
Οι εκλογές τέλειωσαν. Η δουλειά ….πάλι δεν έγινε. Τα μηχανήματα έφυγαν, οι τρύπες για μιάν ακόμα φορά 
παρέμειναν, αφήνοντας σε ακόμη χειρότερη κατάσταση τον δρόμο. Μεγάλες τομές ανοίχτηκαν επιλεκτικώς σε διάφορα σημεία του δρόμου, ενώ άλλα σημεία που βρίσκονταν στην ίδια και χειρότερη κατάσταση ούτε καν πειράχθηκαν. Κατόπιν αυτών, έως και σήμερα οι τομές και η κατεστραμμένη άσφαλτος καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου, προκαλώντας δικαίως την αγανάκτηση του κόσμου.
«Τέτοιες τρύπες δεν υπήρχαν ούτε στην περίοδο που ο δρόμος ήταν από χώμα» σχολιάζουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι του χωριού. Ενώ οι νεώτεροι που γεννήθηκαν την περίοδο ασφαλτόστρωσης του δρόμου, έτσι τον γνώρισαν το δρόμο, λαβωμένο και πονεμένο είκοσι και πλέον χρόνια τώρα ως να μην υπήρξε ποτέ καινούργιος. Η ταλαιπωρία ιδιαίτερα των κατοίκων του δρόμου αυτού δεν έχει τέλος. Δεν είναι μόνο η αισθητική πλευρά που τους ενοχλεί. Είναι η καθημερινή ζημιά που παθαίνουν τα αυτοκίνητα τους, αλλά περισσότερο από όλα που τους πειράζει, είναι ότι, αισθάνονται ότι κάποιοι επανειλημμένως τους κοροϊδεύουν.
Πρόταση
Με δεδομένο το ότι η άσφαλτος είναι κατεστραμμένη στο σύνολο της επιφάνειας του δρόμου, η κάλυψη των επιλεγμένων σημείων με άσφαλτο (μπαλώματα) δεν έχει κανένα νόημα. Η λύση που προτείνει ο κοινός νους είναι απλή, μόνιμη και σε βάθος χρόνου πιο οικονομική. Ξήλωμα της παλαιάς ασφάλτου, σε όλο το μήκος του δρόμου και η εκ νέου ασφαλτόστρωση του, με τήρηση όλων των προδιαγραφών κατασκευής, αφού προηγουμένως επισκευαστούν όλες οι ατέλειες των αγωγών ύδρευσης, αποχέτευσης και ομβρίων υδάτων.
Παρακαλώ τους αρμοδίους της νέας δημοτικής και τοπικής αρχής, να πράξουν το καθήκον τους, αντιμετωπίζοντας το θέμα με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και πρωτίστως να δείξουν σεβασμό στους κατοίκους του Πολυπέτρου για την έως τώρα ταλαιπωρία που υπέστησαν, δίνοντας άμεσα μόνιμη λύση. Διότι και άλλα έργα υποδομής στο Πολύπετρο περιμένουν, για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του.
