Η σχέση μου με το παιδί μου: Ο ρόλος του υπεύθυνου γονιού

Γράφει η Έλλη Φρεγγίδου

Όλοι οι γονείς παλεύουν για να για προσφέρουν το καλύτερο στα παιδιά τους με τα μέσα και τις γνώσεις που διαθέτουν. Συχνά, κατακλύζονται από προβληματισμούς γύρω από το αν πραγματικά είναι κατάλληλοι για γονείς και αν έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους με τον ορθό τρόπο.

Το να είναι κάποιος γονιός, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο ρόλος του γονιού είναι, αδιαμφισβήτητα, ένας από τους δυσκολότερους και τους πιο υπεύθυνους ρόλους της ζωής ενός ανθρώπου. Η πηγή των περισσοτέρων προβλημάτων μεταξύ των γονιών και των παιδιών τους, είναι η έλλειψη καλής επικοινωνίας. Η καλή επικοινωνία μεταξύ γονιών και παιδιών, κτίζεται από πολύ νωρίς στην παιδική ηλικία. Οι βάσεις που θα τοποθετηθούν έχουν τεράστια σημασία για όλη τη ζωή και για το μέλλον της σχέσης μεταξύ παιδιών και γονιών.

Τα παιδιά μεταφράζουν το χρόνο που τους αφιερώνουμε σε αγάπη. Και δυστυχώς ο χρόνος που έχουν οι σημερινοί γονείς είναι πολύ περιορισμένος. Οι επαγγελματικές απαιτήσεις και οι οικονομικές ανάγκες μιας οικογένειας μπαίνουν σε πρώτη προτεραιότητα αφήνοντας τα παιδιά μόνα και παραμελημένα να διψούν για αγάπη και σημασία.

Όταν, για παράδειγμα, οι γονείς συνειδητοποιούν ότι το παιδί τους έχει μια κλίση ή ένα ταλέντο θα πρέπει να το ενθαρρύνουν και να το βοηθούν προσφέροντας του τα μέσα για να καλλιεργήσει το ταλέντο αυτό. Χρέος του κάθε γονιού είναι να καθοδηγεί το παιδί του όχι στο σωστό δρόμο για αυτούς, αλλά στο σωστό δρόμο που το παιδί πρέπει να ακολουθήσει σύμφωνα με τη δική του ιδιοσυγκρασία. Δεν πρέπει να μεταφέρουμε τα δικά μας όνειρα στα παιδιά μας αλλά θα πρέπει να τα στηρίζουμε για να ακολουθήσουν τα δικά τους.

Συνήθως, τα παιδιά θεωρούνται η συνέχεια της ζωής των γονέων. Η υπερηφάνεια « ο γιος μου, η κόρη μου» , η επιθυμία να διακριθούν και να έχουν τέλεια συμπεριφορά, κρύβει εγωισμό και υπερβολική απαίτηση, που συνήθως συνοδεύεται από πολύπλοκους και τυφλούς τρόπους εξαναγκασμού και τιμωρίας. Το σημερινό ανθρωπιστικό και φιλελεύθερο φρόνημα δίνει περισσότερο χώρο στην πειθώ, στην επικοινωνία και τον διάλογο, σε αντίθεση με τις χοντροκομμένες τιμωρητικές μεθόδους του παρελθόντος.

Με μερικούς πολύ απλούς τρόπους , που σε καμία περίπτωση δεν ανατρέπουν το πρόγραμμα μας, μπορούμε να είμαστε κοντά στα παιδιά μας και να περνάμε χρόνο ποιότητας μαζί τους.
Πάρτε για παράδειγμα την ώρα του φαγητού. Φροντίστε τουλάχιστον στο ένα κύριο γεύμα της ημέρας να συναντιέστε όλη η οικογένεια μαζί. Ακόμα και αν γυρίζετε αργά από τη δουλειά μπορείτε να μετατρέψετε το δείπνο της οικογένειας σε ώρα συνάντησης και συζήτησης με τα παιδιά. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν τη μαμά και τον μπαμπά στο τραπέζι, να μιλήσουν για το πώς πέρασαν την μέρα τους, να γελάσουν και να αστειευτούν μαζί σας, σε μια στιγμή χαλάρωσης όπως αυτή του γεύματος.

Η ικανότητα της προσεκτικής ακρόασης των όσων λένε τα παιδιά, έχει μεγάλη σημασία. Οποιαδήποτε και εάν είναι η ηλικία τους, το τι έχουν να πουν πρέπει να τυγχάνει ιδιαίτερης προσοχής.

Η προσεκτική ακρόαση και η τακτική συνομιλία είναι ο θεμέλιος λίθος της καλής επικοινωνίας των γονιών με τα παιδιά τους. Δυστυχώς, όμως, λόγω πολλών άλλων πιεστικών υποχρεώσεων, συχνά, οι γονείς δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στα παιδιά τους για να αναπτύξουν τους απαραίτητους δεσμούς επικοινωνίας μαζί τους.

Το υπερφορτωμένο πρόγραμμα καθημερινών δραστηριοτήτων που έχουν συνήθως οι γονείς, δεν διευκολύνει την επικοινωνία με τα παιδιά στην εφηβική ηλικία. Η απουσία γνώσεων και προετοιμασίας για την αντιμετώπιση των προβληματισμών των παιδιών από την μια, και η δυναμικότητα και αμφισβήτηση των παιδιών από την άλλη, θέτουν τις προϋποθέσεις για δύσκολες σχέσεις και δυσάρεστες καταστάσεις στο οικογενειακό περιβάλλον.

Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς και την οικογένειά τους και σε χαλαρές στιγμές και όχι μόνο να τα συνοδεύουν από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Η επικοινωνία με τους γονείς, σε χαλαρό επίπεδο, η κουβεντούλα, τα επιτραπέζια ή άλλα παιχνίδια είναι ανεπανάληπτες στιγμές του παιδιού με τους γονείς του και ίσως αυτές να θυμάται περισσότερο αργότερα στην ενήλικη ζωή του.

Οι γονείς είναι καλό πάντοτε να θυμούνται ότι αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς για τα παιδιά τους. Για το λόγο αυτό, πρέπει η φωνή τους να παραμένει χαμηλή, να μη χρησιμοποιούν απρεπείς εκφράσεις, να μη μειώνουν το παιδί τους και να μην επαναφέρουν παλαιότερα προβλήματα.

Είναι βέβαια κάποτε φυσιολογικό και οι γονείς να χάνουν την ψυχραιμία τους. Όμως, ακόμη και κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, δεν πρέπει να είναι προσβλητικοί διότι θα ενισχύσουν την άποψη στον έφηβο τους ότι δεν το σέβονται.

Η προσεκτική ακρόαση, η τακτική συνομιλία και η διάθεση χρόνου στα παιδιά τους, είναι βασικές αρχές που οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν εάν θέλουν να πετύχουν στον εξαιρετικά δύσκολο γονικό τους ρόλο. Η ανταλλαγή εμπειριών ή ακόμη οι συμβουλές από ψυχολόγο με εμπειρία στην εφηβεία, δίνουν νέες ιδέες και βοήθεια για καλύτερη επίλυση των πράγματι δύσκολων καταστάσεων και σχέσεων που χαρακτηρίζουν την εφηβεία.