Η αξιοκρατία έχει …πολλά «πρόσωπα»
Προ ημερών υπέπεσε στην αντίληψή μου η νέα προκήρυξη του υπουργείου παιδείας, έρευνας και θρησκευμάτων (εκδοθείσα στις 25/07/16 και αναρτηθείσα στο διαδίκτυο) με τίτλο “Κριτήρια και διαδικασία επιλογής των εκπαιδευτών ενηλίκων στα Δημόσια Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΔΙΕΚ) και στις Δημόσιες Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΔΣΕΚ) του ν. 4186/2013 (Α’ 193)”
Αφού, λοιπόν, η εν λόγω απόφαση:
-Μας ενημερώνει για τη δαιδαλώδη διαδικασία της προκήρυξης η οποία διαθέτει όλα τα νομιμοφανή κριτήρια (πτυχία, προϋπηρεσία, ανεργία, εξειδίκευση στην εκπαίδευση ενηλίκων, πιστοποίηση ΕΟΠΠΕΠ ως εκπαιδευτής ενηλίκων, γνώση ξένων γλωσσών και Η/Υ, κοινωνικά κριτήρια κτλ),
-Υποχρεώνει τον υποψήφιο να συμπληρώσει ηλεκτρονική αίτηση και να καταθέσει το φυσικό αρχείο στον αντίστοιχο οργανισμό,
-Επεξηγεί ότι η αίτησή του θα περάσει από επιτροπή αξιολόγησης αποτελούμενη από τον Διευθυντή, τον Υποδιευθυντή και ένα μέλος του ΙΝΕΔΙΒΙΜ,
-Ενημερώνει για το μέγιστο αριθμό ωρών που δύναται να αναλάβει εκπαιδευτής ιδιωτικού και δημόσιου τομέα,
-Πανηγυρικά καταλήγει στο εξής τραγελαφικό:
“10. Η ανάθεση των διδακτικών ωρών στους εκπαιδευτές γίνεται με απόφαση του Διευθυντή του ΔΙΕΚ και εγκρίνεται από το ΙΝΕΔΙΒΙΜ”
Και για να προλάβω τους έχοντες ταπεινά κομματικά κριτήρια, αυτή η ανεκδιήγητη σημείωση δεν αποτελεί καινούργιο δεδομένο αλλά συνέχεια μιας προηγούμενης πολιτικής με οικτρά αποτελέσματα.
Ας καμαρώσουμε την Ελλάδα των «μνημονίων», της οικονομικής κρίσης, που πνίγεται στα “κροκοδείλια δάκρυα” για τους νέους που αποφασίζουν να αναζητήσουν την τύχη τους σε χώρες του εξωτερικού. Την Ελλάδα που πρεσβεύει πως έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος, που επέλεξε να επενδύσει στο δίκαιο της Αριστεράς, που επιζητεί την αξιοκρατία και την πάταξη της διαφθοράς.
Πόσα “κότσια” χρειάζονται, κύριοι υπουργοί, για να απαλείψετε αυτόν τον όρο της προκήρυξης;
Όταν πέρσι κάλεσα στο υπουργείο παιδείας για το συγκεκριμένο θέμα είχα την ακόλουθη απορία: “Αν δηλαδή εγώ βρεθώ πρώτη στον πίνακα κατάταξης, πώς θα γίνει τελικά η κατανομή των ωρών; Υπάρχει περίπτωση αν οι ώρες διδασκαλίας είναι 10 εβδομαδιαίως, ο εκάστοτε Διευθυντής να δώσει μία ώρα στον πρώτο βαθμολογικά στην κατάταξη και 9 ώρες στον δεύτερο;”
Κι όμως, αγαπητοί αναγνώστες, η απάντηση ήχησε θλιβερή και εξοργιστική στα δύσμοιρα αυτιά μου: “ΝΑΙ!”.
Ασχολούμαι με την εκπαίδευση ενηλίκων από το 2006. Μόλις το 2015 η Πολιτεία, αν και διέθετα, όπως και αρκετοί συνάδελφοί μου, αναρίθμητες εκπαιδευτικές ώρες, έσπασε το “γκέτο” της εκπαίδευσης ενηλίκων του ΕΟΠΠΕΠ και μας έδωσε τη δυνατότητα να λάβουμε μέρος σε εξετάσεις πιστοποίησης εκπαιδευτών ενηλίκων. Αγαπώ το χώρο της εκπαίδευσης, αν και δραστηριοποιούμαι περιστασιακά σε αυτόν. Κι αν ήταν να δοθεί προτεραιότητα σε άνεργους επαγγελματίες για να προσληφθούν και να διδάξουν, θα ένιωθα την ικανοποίηση πως βοηθάμε νέους ανθρώπους να ορθοποδήσουν στην αρχή της επαγγελματικής τους καριέρας.
Αυτό το κείμενο δεν το συγγράφω για μένα. Ούτε βασίζεται σε ένα θυμό με ιδιοτελή κίνητρα. Το δημοσιεύω για τον νέο που, αν και πληγώνεται, υποτάσσεται σε αυτή τη διαδικασία. Που δειλιάζει να υψώσει κεφάλι. Που τα παρατά και φεύγει για μια χώρα που μπορεί να μη γέννησε τη δημοκρατία αλλά ξέρει να την υποστηρίζει.
Γιατί χρειάζεται αυτή η προκήρυξη κάποιο φυσικό πρόσωπο για να κρίνει και να επιλέξει;
Γιατί εμπαίζετε τον νέο αυτής χώρας;
Γιατί τον εξαναγκάζετε να γυρίσει την πλάτη του, γεμάτος θυμό και αηδία, στην πατρίδα του;
Ο νέος δεν είναι συριζαίος, νεοδημοκράτης, κομμουνιστής και δεν κρατεί καμμιά ταμπέλα που εσείς θέλετε να του φορέσετε. Ο νέος σπουδάζει και μαζεύει προσόντα (και όχι χαρτιά) γιατί του υποσχεθήκατε ένα κράτος δίκαιο, αξιοκρατικό, αμερόληπτο, προοδευτικό.
Η Ελλάδα ερημώνει και το παραγωγικό της δυναμικό την εγκαταλείπει. Καμμιά ξένη δύναμη δεν μπορεί να επιτύχει την εξυγίανση και την ισονομία, αν εμείς πρώτοι δε θέσουμε τα θεμέλια εκ των έσω.
Όλοι εσείς, οι κυβερνώντες, του δρόμου (αλλά και του παράδρομου) της Αριστεράς τολμήστε και κάντε την αρχή.
