Ανώφελη η δύναμη της ψήφου όταν δεν χρησιμοποιείται σωστά

Γράφει η Έλλη Φρεγγίδου

Εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης θα διεξαχθούν, για άλλη μια φορά, οι βουλευτικές εκλογές στη χώρα μας. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πόσο ωφέλιμο είναι για τον τόπο να έχουμε εκλογική διαδικασία χωρίς το εκάστοτε κυβερνών κόμμα να έχει ολοκληρώσει τη θητεία του.

Οι εξωφρενικές δαπάνες για την προκήρυξη εκλογών και οι αλλεπάλληλες διοικητικές, νομοθετικές και πολιτικές ανακατατάξεις και μεταρρυθμίσεις που ακολουθούν, προκαλούν, συχνά, αποσταθεροποίηση της χώρας.

Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες πάμε συχνότερα στις κάλπες από ότι κάθε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.

Τι πετυχαίνουμε με αυτό;

Οι εκλογές αποτελούν παραδοσιακά το μέσο για τη διοχέτευση του θυμού και την αποφόρτιση του συναισθήματος, της δυσαρέσκειας και της αγανάκτησης του Έλληνα πολίτη. Απευθύνονται στο θυμικό του και στην ανάγκη του για ελπίδα και αλλαγή. Εξού και οι συνεχείς εναλλαγές στην κυβερνητική εξουσία (ακόμα κι αν ακολουθούν το δίπολο αριστερά-δεξιά) ανά εκλογική τετραετία. Δίνουν στον πολίτη την αίσθηση ότι η δύναμη βρίσκεται στην ψήφο του και στις επιλογές του, τον καθιστούν «τιμωρό» εκείνου που διέψευσε τις προσδοκίες του.

Η εκάστοτε αντιπολίτευση επικαλείται την ύψιστη μορφή της δημοκρατίας, τις εκλογές, επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση και προαλείφεται για νέος εθνικός σωτήρας. Όμως, αγαπητοί μου συμπολίτες, σωτήρες δεν υπάρχουν γιατί η σωτηρία μας δεν επαφίεται στον ηρωισμό κανενός.

Η ψήφος θυμού και αντίδρασης είναι μια ενέργεια, σχεδόν, καταστροφική, μιας και δεν έχει καμιά ιδεολογική και πολιτική βάση, είναι τιμωρητική και σίγουρα δεν ευνοεί την πρόοδο και την αλλαγή από τα σύγχρονα αδιέξοδα.

Σε αυτές τις εκλογές χρειάζεται να αναλογιστούμε τις ευθύνες του παρελθόντος και τις απαιτήσεις του μέλλοντος. Δεν μπορούμε πια να αποφασίζουμε για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας με βάση το προσωπικό μας συμφέρον ή την οργή μας.

Μετά τα τόσα δεινά των μνημονίων και της ευρύτερης οικονομικής κρίσης, υπάρχουν ακόμα πολίτες σήμερα που αναζητούν την εξαργύρωση της ψήφου τους με ένα διορισμό, μια μετάθεση και άλλες μικρές ή μεγάλες “εξυπηρετήσεις”. Από την άλλη, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα πολιτικών που ανταποκρίνονται σε όλα αυτά.

Κι όλο αυτό το “παζάρι” συνεχίζεται ακόμα και σήμερα γιατί παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δεχτήκαμε ως χώρα τα τελευταία χρόνια, δεν έχει αλλάξει κάτι πιο βασικό: η κουλτούρα μας.

Κι αν αυτή η κουλτούρα δεν αναβαθμιστεί τότε θα επανέλθουμε πολύ σύντομα στο σημείο μηδέν.

Θα πρέπει κάποτε ο Έλληνας να συνειδητοποιήσει πως το παράτυπό του “βόλεμα” υποθάλπει την αξιοκρατία, την επικράτηση, με άλλα λόγια, του αξιότερου στην κοινωνία μας. Κι αν ως “φιλοτομαριστής” αδιαφορεί για αυτό να του επισημάνω πως με τις ρουσφετολογικές του επιλογές δίνει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα στα παιδιά του και διαμορφώνει ανάλογα τη δική τους προσωπικότητα.

Η ψήφος μας έχει βαρύτητα όταν εμπεριέχει το συλλογικό συμφέρον, την πρόοδο όλων και την εξέλιξη της χώρας μας.

Ειδάλλως, κρατήστε αντοχές και γερά παντελόνια που δε θα λιώνουν στα μαθητικά και ακαδημαϊκά θρανία αλλά στις πολυθρόνες αναμονής των τοπικών βουλευτικών γραφείων μας.