Οργή για την εκμετάλλευση απο «αλυσίδα» σούπερ μάρκετ

Οργή και αγανάκτηση προκάλεσε τουλάχιστον στους σκεπτόμενους πολίτες η εκ μέρους «αλυσίδας» επώνυμης ευρωπαικής εταιρίας στυγνή εκμετάλλευση της φτώχειας των Ελλήνων με διάθεση εξαιρετικώς περιορισμένου αριθμών αρνιών για το Πάσχα σε δελεαστική τιμή που προκάλεσε…χιλιαπλάσια ζήτηση αλλά συγχρόνως και τα φαινόμενα ραγιαδισμού , με πλήθος καταναλώτών να υπερβαίνει και αυτά ακόμη τα όρια του εξευτελισμού και ταπείνωσης , προκειμένου να αποκτήσει το διαφημιζόμενο προιόν. Τα αισθήματα αυτά αποτυπώνει ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός Χρήστος Κύρτσος, αυτόπτης μάρτυρας θλιβερών εικόνων μέσα σε κατάστημα της εν λόγω «αλυσίδας» ανήμερα της Κυριακής των Βαίων, ο οποίος απέστειλε την ακόλουθη «ανοικτή» επιστολη:
Απίστευτες σκηνές …ντροπής και κοταντιάς !
Δέκα τρείς Απριλίου 2014. Η μέρα καταρράκωσης της αξιοπρέπειας του Έλληνα! Ημέρα ταπείνωσης Ημέρα ντροπής. Ημέρα εκδήλωσης απύθμενου θράσους εκμετάλλευσης της φτώχειας του Έλληνα! Ημέρα ανείπωτου ραγιαδισμού!
Φίλοι μου, αυτό που συνέβη σήμερα ξεπέρασε τη φαντασία ακόμη και του πιο ευφάνταστου. Ξεπέρασε την δυνατότητα , την εξυπνάδα και την προνοητικότητα κάθε ανθρώπου.
«Αλυσίδα» Επώνυμης Ευρωπαικής Εταιρίας απο ημέρες διαφήμιζε να προμηθεύσει στον φτωχό και ανυποψίαστο συμπολίτη μας με αρνια ελληνικά στην τιμή των 3.99 ευρώ «Μάννα εξ’ ουρανού για τον ταλαιπωρημένο απο την οικονομική εξαθλίωση πολίτη, που έτρεξε απο τα χαράματα να προλάβει το «λαχείο» που πίστεψε. «Ουρά», όχλος, κατέκλυσε τον χώρο, περιμένοντας την πύλη να ανοίξει όπως ο παραλυτικός της Βηθεσδά, να προλάβει να προμηθευτεί , να χαρεί, να νιώσει για λίγο την ικανοποίηση του χορτάτου. Ελπίδα, υπομονή , κούραση δεν τον πτόησαν. Ένα ολόκληρο αρνί σε αυτές τις δύσκολες ημέρες. Ευτυχία για την οικογένεια, δικαίωση για τον ίδιο, που τα κατάφερε.
Βρέθηκα ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους. Πίστεψα καχύποπτα ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορεί να είναι τόσο απατεώνες. Δεν είναι δυνατόν να εκμεταλλεύονται, χάριν του κέρδους, σε τόσο μεγάλο βαθμό την δυστυχία της οικονομικής κρίσης. Πίστεψα όσα άκουγα για πολιτισμό, για δικαιοσύνη ,για ανθρωπιά, για σεβασμό της προσωπικότητας, για κοινωνικό πολιτισμό των Ευρωπαίων. Μέγα λάθος, μεγάλη απογοήτευση!
Φίλοι μου, τίποτα από όσα πίστεψα δεν ισχύει. Ισχύει η εκμετάλλευση του αδύναμου , η εκμετάλλευση του φτωχού , η εκμετάλλευση του αφελούς Έλληνα.
Ωρα 11 το πρωί. Ανοίγει η πόρτα που οδηγεί στην “σωτηρία”, στην “ευτυχία”, στην “δικαίωση”, στην ”πραγματοποίηση του ονείρου”. Ένα τσούρμο ανθρώπων , καροτσιών, «εισβάλλει» «Επιστρατεύονται» η ταχύτητα, η δύναμη, η καπατσοσύνη. Ο σκοπός «ιερός».
Οι μέχρι προ ολίγου φίλοι, γίνονται αντίπαλοι. Ο ένας πατεί τον άλλο. Πέφτει επάνω του, και όλοι μαζι πάνω σε ένα ψυγείο, που φυλάσσει τον θησαυρό. Παλεύουν να προλάβουν να πάρουν έναν απο τους ελάχιστους αμνούς της σωτηρίας. Ο ένας τραβά τα χέρια του άλλου. Ο άλλος κρύβει σαν φυλαχτό ότι κατάφερε να αρπάξει. Άλλος διαμαρτύρεται στο προσωπικό. Άλλος συλλογισμένος στέκει και λυπάται.
Λυπάται για το κατάντημα , ντρέπεται για την εικόνα που αντικρύζει. Κακοτυχίζει τον Έλληνα. Υποφέρει για την απώλεια της αξιοπρέπειας, της υπερηφάνιας την εθνική ταπείνωση.
Κάποιοι οργίζονται. Κάποιος αντιδρά. Αντιστέκεται, φωνάζει, παρακαλεί τους συμπατριώτες του να αφήσουν τα καρότσια μισογεμάτα και να μη ξαναπατήσουν στο συγκεκριμένο κατάστημα.
Πολλοί συμφωνούν, άλλοι μένουν στα λόγια. Η απογοήτευση τώρα είναι μεγαλύτερη. Είναι χειρότερο να αποδέχεσαι την ταπείνωση, την εξαπάτηση απο το να σου την επιβάλλουν.
Αγαπητοί φίλοι, η αντίσταση σε κάθε επιβουλή της Πατρίδας μας ήταν πάντα Αρετή του Έλληνα. Ο πατριωτισμός του δεν αμφισβητήθηκε. Ο ηρωισμός τουταυτίστηκε με τον Έλληνα. Ο Τσώρτσιλ είπε: “Οι Ηρωες πολεμούν σαν Έλληνες”.
Αλήθεια, τι έγινε και κατρακύλησε τόσο η φυλή μας; Γιατί αυτό το κατάντημα; Γιατί αυτή η μιζέρια; Γιατί τόσο σύγχρονος ραγιαδισμός;
Σε αυτά τα τόσα ερωτήματα μια μόνον απάντηση υπάρχει: Φταίμε όλοι! Πολίτες, δάσκαλοι, παραγωγικές τάξεις, έμποροι.
Συμπατριώτες , πολίτες κάθε δραστηριότητας είναι η στιγμή της αντίστασης στους βάρβαρους. Είναι η στιγμή να ορθώσουμε το ανάστημά μας , να αναγκάσουμε τους βάρβαρους σε φυγή.
Είναι χρέος ηθικό, χρέος ελληνικό, χρέος πατριωτικό, χρέος επιβίωσης, χρέος αποκατάστασης της χαμένης αξιοπρέπειας, της υπερηφάνιας της λάμψης της πατρίδας μας.
Έιναι επιτακτική ανάγκη να στραφούμε στα καταναλωτικά αγαθά που παράγει ο τόπος μας. Να στηρίξουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις, να δώσουμε δουλειά στους Έλληνες, να δώσουμε ελπίδα στους νέους μας. Να περιορίσουμε, να συμπιέσουμε το υλικό κέρδος για να κερδίσουμε ηθικά, συναισθηματικά, πατριωτικά. Αυτή είναι η έννοια του Έλληνα πατριώτη σήμερα. Τον πατριωτισμό τον διδάξαμε , τις ακλόνητες ανθρωπιστικές ιδέες τις αναδείξαμε, την ελευθερία την θεοποιήσαμε. Έιναι ντροπή μας να γίνουμε σκλάβοι, σκλάβοι βαρβάρων