Εκλογικά μαθήματα

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Τι σου είναι όμως οι εκλογές ε; Ένα μεγάλο πανηγύρι, για τους περισσότερους που καταλήγει σχεδόν πάντα σε ανάμεικτα αποτελέσματα. Σαν έναν αγώνα μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ομάδων που αναγκαστικά μόνο μια νικάει στο τέλος. Τα παραπάνω όμως είναι κυρίως πράγματα που αντιλαμβάνονται όσοι απλά συμμετέχουν σε εκλογές. Για όσους από την άλλη εμπλέκονται ενεργά και θέτουν εαυτόν στην κρίση άλλων ανθρώπων οι εκλογές είναι μαραθώνιος και η συνέπεια που χρειάζεται να έχουν, αυτή ενός αθλητή που προετοιμάζεται για τον αγώνα της ζωής του. Ή τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι προσωπικά ότι είναι.

Στις εκλογές όμως βλέπεις και συμπεριφορές που αν και στιγμιαίες, ίσως να είναι ικανές να οδηγήσουν προς κάποια συμπεράσματα ή φανερώνουν κάποια χαρακτηριστικά για τους ανθρώπους που προβαίνουν σε αυτές. Σε πρόσφατη εκλογική διαδικασία που συμμετείχα παρατήρησα ότι ενώ αφορούσε πολιτική οργάνωση, οι άνθρωποι που συμμετείχαν, όχι όλοι αλλά μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία που ίσως μου επιτρέπει να γενικεύσω δεν σέβονταν απλούς κανόνες. Είδα συνωστισμό, αρκετές μάσκες να λείπουν αλλά πολλές χειραψίες να δίνουν και να παίρνουν. Και μάλιστα αν δεν χαιρετούσες «κανονικά» εν καιρό πανδημίας υπήρχαν μειδιάματα. Κι αναρωτιέμαι, αν ερχόταν ο πρωθυπουργός της χώρας ο οποίος δίνει το παράδειγμα χαιρετώντας με μπουνιά, το ίδιο θα τον αντιμετώπιζαν; Οι απαντήσεις και τα συμπεράσματα δικά σας.

Είδα ανθρώπους που εμπλέκονταν στις εκλογές αυτές και η μέρα της εκλογής τους ήταν και η τελευταία μέρα των ευθυνών τους. Εκεί τελείωνε η «δουλειά τους». Και ποια είναι η δουλειά αυτή; Το να εκλεγούν. Αυτό τους ένοιαζε. Για όσους δε το μεγαλύτερο ενδιαφέρων τους ήταν να εκλεγούν πρώτοι και ο αγώνας και το άγχος τους ήταν μεγαλύτερο, τους διαβεβαιώ πως η λύπη μου είναι εξίσου μεγάλη. Είναι κατάντια να βλέπεις ανθρώπους σε μια συμμετοχική διαδικασία να ζητούν την αποκλειστικότητα. Να μην έχουν ολοκληρωθεί ως άνθρωποι παρόλες τις εμπειρίες τους και να περιφέρουν τα κόμπλεξ τους χωρίς να φαίνεται να θέλουν καν να τα περιορίσουν.

Αντιλήφθηκα ότι αν είσαι «όχι και ο καλύτερος» αλλά κινείσαι στις σωστές γραμμές έχεις δυνατότητες και πιθανότητες να εκλεγείς, ενώ αν είσαι «αγωνιστής» αλλά έχεις μπλέξει με «λάθος παρέες» δεν έχεις και τόσες. Είδα ανθρώπους, λίγους, που απολάμβαναν τη διαδικασία γιατί δεν εξαρτιόταν το «ψωμάκι» τους από αυτή και άλλους που έκαναν τα πάντα για να αρπάξουν και το τελευταίο ψίχουλο. Είδα ανθρώπους που ήταν εκεί για να πάρουν και ανθρώπους που έχουν να δώσουν.

Να ασχολείστε με την πολιτική γιατί η πολιτική ασχολείται μαζί σας. Αναπόφευκτα. Να παρακολουθείτε, να συμμετέχετε και να κρίνετε τους ανθρώπους που κατέχουν θέσεις κι αξιώματα αλλά και τους ανθρώπους που προσφέρουν χωρίς κάποιο τίτλο. Το πολίτευμα μας δεν είναι φτιαγμένο για επαναστάσεις και κριτική, αλλά για ανάληψη ευθυνών και συμμετοχή. Κι αν δεν συμμετέχουμε εμείς και δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας, τότε σίγουρα θα το κάνει κάποιος άλλος για εμάς.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.