Αποφάσεις με τιμή και τίμημα
Εκλογές εν όψει και από νωρίς ξεκινήσανε οι συζητήσεις, τα πηγαδάκια, τα πολιτικά καφεδάκια, οι προτάσεις, οι υποψηφιότητες και όλο το κοτσομπολιό που συνοδεύει τις τοπικές εκλογές. Δυστυχώς. Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια ώστε να μην ασχολούμαι και να μην μπαίνω στο τρυπάκι των εκλογών, ακόμη κιόλας πριν φάω καν τα πρώτα μου μελομακάρονα, ενώ αυτές θα διεξαχθούν όταν ήδη θα έχω χωνέψει και το αρνί του Πάσχα.
Προσπαθώ. Πολλές φορές μάταια. Ακούω για υποψηφίους, για ανακοινώσεις δημάρχων και συνδυασμών, για παραιτήσεις και αλλαγές. Κι όλα αυτά νιώθω ότι δεν γίνονται συνειδητά, ότι οι αποφάσεις που παίρνονται είναι της στιγμής γιατί αλλάζουν και από τη μια στιγμή στην άλλη. Και αισθάνομαι ακόμη πιο έντονα την ανάγκη να μην θέλω να ακούω για τις εκλογές. Απογοητεύομαι.
Βλέπω ανθρώπους να ανακοινώνουν κάτι σοβαρό και μετά να το παίρνουν πίσω, ή να το αλλάζουν και εν τέλει να μην στηρίζουν τη δική τους απόφαση. Τι μου δείχνει εμένα αυτό; Έλλειψη σοβαρότητας. Βλέποντας ανθρώπους που αντί να δουλεύουν πριν πάρουν μια απόφαση, να ανακοινώνουν κάτι και να δουλεύουν μετά για να δουν αν τους βγαίνει. Κι αν δεν τους βγαίνει; «Έλα μωρέ, θα βρούμε μια καλή δικαιολογία και θα πάμε με τους άλλους.»
Όχι αγαπητοί μου συμπολίτες. Εσείς θα κληθείτε να διοικήσετε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο με αυτή τη συμπεριφορά; Να μου λείπει. Εγώ θέλω ανθρώπους που όταν αποφασίζουν κάτι έχουν πλήρη επίγνωση των λεγομένων και των έργων τους. Που θα ματώσουν για την απόφαση τους αυτή. Θα την υπερασπιστούν μέχρι το τέλος, όποιο και αν είναι το τίμημα. Φαντάζεστε ο Λεωνίδας με τους 300, μόλις έβλεπε τους Πέρσες στις Θερμοπύλες να λάκιζε; Δε θα είχε μούτρα να γυρίσει στη Σπάρτη. Δε θα είχε τιμή.
Καλά, προφανώς και εσείς δεν είστε Λεωνίδες αλλά τουλάχιστον μη γίνεστε και παρατράγουδα. Να τιμάτε τις αποφάσεις που παίρνετε και να έχετε την αξιοπρέπεια σας. Να ξεκινήσετε έναν αγώνα, ομαδικό με ξεκάθαρα «θέλω» για την επόμενη μέρα αυτού του τόπου και όπου σας βγάλει. Μέχρι το τέλος πρέπει να είστε εκεί. Να υπερασπιστείτε τα πιστεύω, τις αξίες σας και τα όνειρα σας.
Εκτός κι αν δεν έχετε. Ή εκτός κι αν τα συμφέροντα είναι πάνω από τα υπόλοιπα. Τότε σας καταλαβαίνω και σας λυπάμαι και λίγο. Μακάρι να ζήσετε μια όμορφη ζωή ικανοποιημένοι που εξυπηρετηθήκατε. Κάποιοι άλλοι θα παλέψουν για να χαρίσουν στα παιδιά τους και στους συμπολίτες τους τη ζωή που οι ίδιοι φαντάστηκαν όμορφη. Κι ας είναι για εκείνους δύσκολος ο δρόμος. Ο καθένας εξάλλου στο τέλος, παίρνει ότι έδωσε και ότι του αξίζει.
