«Έκλεισε» γιά το Κιλκίς το «κεφάλαιο» Χ.Μήτσιου
«Έκλεισε» γιά το Κιλκίς, την Τετάρτη 4.7.18 το «κεφάλαιο» Χρήστος Μήτσιου.
Ο καταξιωμένος παιδίατρος «μετακόμισε εν σκηναίς δικαίων», «φεύγοντας. από την επίγεια ζωή πλήρης ημερών, συγκεκριμένα σε ηλικία 90 ετών. Ωστόσο φρόντισε να «κληροδοτήσει» στην κοινωνία του Κιλκίς αρχές και αξίες, από εκείνες, που προσδίδουν ποιότητα σε κάθε κοινωνία. Κατ’ αρχάς απετέλεσε έμπρακτο παράδειγμα του τι μπορει να επιτύχει κάθε άνθρωπος, όταν έχει έναν ευγενή σκοπό, ακόμη και υπό συνθήκες σαν τις εφιαλτικές της φοβερής δεκαετίας του ‘40, της απόλυτης ανέχειας μετά από αυτήν αλλά και της ακραίας φτώχειας κατά τον Μεσοπόλεμο.
Διότι, ενώ όλο αυτό το διάστημα ταυτίσθηκε με την παιδική και εφηβική ηλικία του, καθώς είχε γεννηθεί στην Αγία Κυριακή το 1928 και ήταν μέλος εννεαμελούς οικογένειας, η παρέλευσή του τον βρήκε ..στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πράγματι, όχι μόνο δεν λύγισε από τις τεράστιες δυσκολίες της ζωής αλλά με αστείρευτη θέληση και αγωνιστικότητα τις υπερνίκησε και κατάφερε να ολοκληρώσει τις εγκύκλες σπουδές του, να σπουδάσει ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκη, να διεκπεραιώσει με επιτυχία το αγροτικό του και να εξειδικευθεί στην παιδιατρική, αποκτώντας κατάρτιση υψηλού επιπέδου πριν ανοίξει το ιατρείο του στο Κιλκίς το 1966. Υστερα έδωσε ένα «ζωντανό» παράδειγμα ανθρώπου, που δεν ξεχνά όσα δύσκολα βίωσε ο ίδιος, και ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσεως κάνει το παν γιά να ανακουφίζει τον συνάνθρωπό και να τον αντιμετωπίζει πρώτα ως τέτοιον και μετά ως πελάτη. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η φήμη, που τον συνόδευε ως «ιατρού των πτωχών» γιά την ανθρωπιά, με την οποία προσέφερε τις υπηρεσίες του σε καιρούς οικονομικώς χαλεπούς γιά πολλούς συντοπίτες και συμπολίτες. Στις αρχές και αξίες, τις οποίες πρέσβευε, συγκαταλέγονται και η ανυστερόβουλη διάθεση προσφοράς στον τόπο. Ετσι, από τα πρώτα χρόνια, που άρχισε να εργάζεται ως παιδίατρος, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, έθεσε ως σκοπό ζωής να προωθήσει το θέμα δημιουργίας παιδιατρικής κλινικής στο νοσοκομείο του Κιλκίς, η μη ύπαρξη της οποίας συνιστούσε τότε δραματική έλλειψη.
Ευτυχής συγκυρία το έφερε να συνδεθεί με στενή φιλική σχέση με τον τότε νομίατρο Μιχαήλ Τεμπονέρα, ο οποίος κάποια στιγμή τοποθετήθηκε γενικός γραμματέας του τότε υπουργείου κοινωνικής πρόνοιας, που συμπεριελάμβανε τις υπηρεσίες υγείας. Με «εφαλτήριο» αυτήν την σχέση ο Χρήστος Μήτσιου «κίνησε γη και ουρανό», ο Μιχαήλ Τεμπονέρας «το πήρε πολύ ζεστά» και συντόμως η παιδιατρική κλινική απετέλεσε ευχάριστη πραγματικότητα γιά το νοσοκομείο Κιλκίς, δίνοντας λύση και τέλος σε ένα ακανθώδες πρόβλημα του τόπου. Ήταν μία ανεκτίμητη υπηρεσία στον τομέα υγείας του Κιλκίς, η οποία έτυχε της οφειλόμενης αναγνώρισης, καταξιώνοντας περισσότερο στην συνείδηση της κοινωνίας του Κιλκίς τον αείμνηστο παιδίατρο. Τέλος, ο εκλιπών υπήρξε υπόδειγμα οικογενειάρχου, συμπορευθείς σε όλη την ζωή του με την αγαπημένη σύζυγό του Φερονίκη Κουλασιώτου, διπλωματούχο μαία έλκουσα την καταγωγήν από την «ένδοξον και εύανδρον Στρώμνιτσα, ενώ τα τέκνα του Απόστολος και Μαρία ακολούθησαν χωρίς παρέκκλιση τον «δρόμο», που «χάραξαν» οι γονείς τους, σταδιοδρομώντας ως στρατιωτικοί ιατροί (ο πρώτος και στην Ελληνική Αστυνομία) και με τις ίδιες αρχές και αξίες, τις οποίες με την σειρά τους μεταλαμπάδευσαν στους δικούς τους απογόνους.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους η μορφή του παιδιάτρου Χρήστου Μήτσιου θα παραμείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην συλλογική μνήμη της κοινωνίας του Κιλκίς, απαλύνοντας την αίσθηση του δυσαναπλήρωτου κενού, που άφησε η «αναχώρησή» του γιά το «δίχως γυρισμό ταξίδι». Σ’ αυτό τον συνοδεύει και η παροιμιώδης απλότητά του, χάρη στην οποία παρέμεινε πιστός, μεταξύ άλλων, και στις προγονικές «ρίζες» του. Ετσι, ο αείμνηστος παιδίατρος Χρήστος Μήτσιου αναπαύεται εν ειρήνη στην γη της γενέτειράς του, της Αγίας Κυριακής, όπως ήταν η τελευταία επιθυμία του. Είθε να είναι ελαφρό το χώμα αυτής της γης, που τον σκέπασε γιά πάντα.
Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση γιατρέ.
