Είμαστε ( ; ) για τα πανηγύρια
Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου
Αρχικά να σημειώσω πως το παρακάτω κείμενο απευθύνεται σε εκείνους που πιστεύουν πως ο κορονοϊός υπάρχει, οι υπόλοιποι προλαβαίνετε να γραφτείτε στη πρώτη γυμνασίου και μάλιστα ηλεκτρονικά πια. Ζούμε σε μια τόσο δυναμική εποχή που πολλά αλλάζουν από βδομάδα σε βδομάδα. Και καλά κάνουν γιατί πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες, είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε, τα έχει πει ο Νεύτωνας μην τα επαναλαμβάνουμε κι εμείς.
Μας έδωσαν κανόνες ώστε να μπορούμε ασφαλείς να κάνουμε όσα συνηθίζαμε στην προ κορονοϊού εποχή. Αν δεν τηρούμε τους κανόνες, λογικό είναι από τη στιγμή που είμαστε επικίνδυνοι για την κοινότητα να παίρνονται άλλα μέτρα ή να υπάρχουν ποινές. Εμείς τι θέλουμε; Κρατήστε αυτή την ερώτηση. Μας είπαν λοιπόν ότι τα πανηγύρια θα μπορούν να γίνουν, απλά δεν θα υπάρχει πίστα για να χορεύουμε όλοι μαζί, ωστόσο ο καθένας με τη παρέα του μπορεί να χορέψει στο τραπέζι του. Επίσης τα τραπέζια καλό είναι να βρίσκονται σε μια απόσταση για να μην μεταφέρουμε τον ιό από τη μια παρέα στην άλλη. Δύο απλά πραγματάκια στα οποία εύκολα μπορούμε να προσαρμοστούμε κι έτσι να χαρούμε κι εμείς το καλοκαίρι μας και να έχουν δουλειά και όλοι οι άνθρωποι που απασχολούνται σε αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας.
ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ! Είμαστε απροσάρμοστοι, θέλουμε να επιστρέψουμε στις συνήθειες μας όπως ακριβώς ήταν και κανείς δεν θα μας πει πως να το ευχαριστιόμαστε. Σωστά παιδιά; Σωστά! Δεν μασάμε εμείς! Δεν μας καταργεί κανείς τα πανηγύρια. Κι όμως έγινε. Μέχρι τέλη Ιουλίου σίγουρα και για τον Αύγουστο βλέπουμε. Και τώρα; «Καλά είναι δυνατόν να τα καταργούν; Και τι φταίμε εμείς που δουλεύουμε σε αυτά; Δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε!». «Μα κλείστε την μουσική όταν συνωστίζονται». «Ε τι θα γίνουμε αστυνομικοί στο πανηγύρι;» «Ε και τι να κάνουμε;». «Να τους ελέγχεται εσείς, φέρτε όργανα να επιβάλλουν την τάξη».
Τελικά θέλουμε να μας ελέγχουν για να μπορούμε να εφαρμόσουμε τα αυτονόητα; Εκεί καταντήσαμε; Να ζητήσουμε έλεγχο γιατί δεν μπορούμε μόνοι μας; Να μη σκεφτόμαστε τους συνανθρώπους μας που θα μείνουν χωρίς δουλειά επειδή εμείς δεν μπορούμε να χορέψουμε αν δεν μας βλέπουν όλοι στο πανηγύρι; Αυτό μας αξίζει; Προφανώς, αφού αυτό έγινε. Είμαστε(;) για τα πανηγύρια λοιπόν, με την πολύ κακή έννοια και στερούμε από πολλούς ανθρώπους δουλειές και από ακόμη περισσότερους τη χαρά του να πάμε ασφαλείς σε ένα πανηγύρι στο χωριό μας που τόσο πολύ αγαπάμε. Ζούμε σε κοινωνίες και για να ζήσουμε ομαλά πρέπει να τηρούμε τους κανόνες, κι όπως είπε κι ο Αρκάς “μέχρι τώρα η βλακεία ήταν ενοχλητική τώρα είναι και θανατηφόρα”. Το νου σας.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.
Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.
