Ευθύνη ή Θάνατος

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου θα μπορούσε να ήταν σωστός είτε γραφόταν «Ευθύνη ή Θάνατος» είτε «Ελευθερία ή Ευθύνη». Ανάλογα ποια είναι η οπτική σου απέναντι στην ευθύνη. Αν είστε από αυτούς που αποφεύγετε την ευθύνη όπως ο διάολος το λιβάνι τότε μείνετε μαζί μου. Αν είστε από τους άλλους, τους Καζαντζάκιδες που κάνουν με τον τρόπο που ζουν, πράξη τη φράση «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.», τότε ειλικρινά πως επιβιώνετε σε αυτόν τον κόσμο; Θέλετε να μου πείτε κανένα μυστικό γιατί όσο αισιόδοξος κι αν προσπαθώ να παραμένω, ζούμε ανάμεσα τους.

Γιατί κάνουμε τα πάντα για να μην πάρουμε την ευθύνη για τίποτα; Είμαστε τόσο αδύναμοι; Έχουμε τόσες πολλές ευθύνες που δεν μπορούμε να αναλάβουμε κι άλλες; Δεν μας αφορούν οι ευθύνες που περιλαμβάνουν κι άλλους; Έχουμε κόμπλεξ και δεν μπορούμε να μας λένε αλήθειες; Τι στο καλό συμβαίνει κι έχουμε γινεί έτσι; Τι ξυπνάει μέσα μας η φράση «ατομική ευθύνη» και αντιδρούμε σαν σκύλους που πάνε να τους πάρουν το φαγητό; Μπορεί να βγει κάποιος υπεύθυνος να μου πει; Να γίνουν έρευνες, να δούμε τι φταίει και μετά να τα βάλουμε κάτω και να βρούμε λύσεις.

Δεν γίνεται να ζούμε σε κοινωνίες και δη σε δημοκρατικές κοινωνίες όπου η ευθύνη ξεκινά και σταματά σε εμάς και να μην μπορούμε να αποδεχτούμε αυτό το γεγονός. Κάτι πάει λάθος. Εμείς επιλέγουμε ποιοι άνθρωποι είναι οι ικανότεροι να λαμβάνουν αποφάσεις για τη ζωή μας και μετά για οτιδήποτε γίνει τους ρίχνουμε την ευθύνη. Και μετά πάμε και επιλέγουμε ξανά τους ίδιους. Ρε μπας και είμαστε τίποτα ευκολόπιστοι; Πρόβατα που μπορούν και μας κοροϊδεύουν; Όχι, φοράμε μάσκες άρα σίγουρα δεν είμαστε πρόβατα.

Βρε μήπως φθονούμε; Μήπως πιστεύουμε ότι οι άλλοι δεν έχουν ευθύνες και τις ρίχνουν όλες σε εμάς και νευριάζουμε που δεν είμαστε στη θέση τους; Ή μήπως και πάλι επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο; Εκείνο που αν δεν αποδεχτούμε την ύπαρξη του πραγματικού ή βρούμε κάποιον άλλον να κατηγορήσουμε δε χρειάζεται να κάνουμε κάτι εμείς; Γιατί πλέον μεταθέσαμε το βάρος σε άλλον. Εμείς βολευτήκαμε πάλι. Κι όταν αυτός ο άλλος αναλάβει το βάρος και το φέρει εις πέρας; Γιατί τον ξαναφθονούμε; Γιατί δεν μπορέσαμε εμείς; Πάλι κόμπλεξ; Πάλι δύσκολες αλήθειες; Πάλι ευθύνη; Σταμάτα αυτό το φαύλο κύκλο και μη περιμένεις από κανέναν άλλον να αλλάξει τη δική σου ζωή. Ανάλαβε την ευθύνη.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.