Αρθρογραφία

Έφταιξες και θα πληρώσω

πανδημία-ευθύυνη-ατομική-μαχητής-κιλκίς

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Κατανοώ πως έχετε κουραστεί να ακούτε για ευθύνη. Σκεφτείτε εμάς, εκείνους δηλαδή που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και έχουν και να προσπαθούν να περάσουν στον υπόλοιπο κόσμο το μήνυμα πως πρώτα φταίμε εμείς για οτιδήποτε μας συμβαίνει. Έτσι είναι δομημένο το πολίτευμα μας. Ώστε όλα να ξεκινούν και να τελειώνουν από και σε εμάς.

Θα σας εξηγήσω τι εννοώ με ένα απλό παράδειγμα, κυρίως για όλους εσάς που συνέχεια σας φταίει κάποιος άλλος κι έτσι οδηγείστε σε αδιέξοδα ή είστε στην τσίτα συνεχώς. Ίσως σας φανεί χρήσιμο, μείνετε μαζί μου. Έστω, για παράδειγμα πως βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 2020 και έχουμε ένα μαγαζί εστίασης που από εκεί που χωρούσε δέκα τραπέζια, τώρα με τους νέους κανόνες οφείλουμε να έχουμε πέντε. Κι έτσι βάζουμε πέντε τραπέζια. Και τέσσερις καρέκλες στο κάθε τραπέζι. Και στο μαγαζί μας έρχονται ακριβώς τόσοι άνθρωποι όσοι προβλέπουν οι νέοι κανόνες που η πολιτεία επιβάλλει για να εξελιχθεί ομαλά η επιδημία. Όλα καλά κι όλα ωραία. Αν όλοι οι συνάδελφοι μας τηρούσαν τα μέτρα κι έτσι δεν εξαπλωνόταν ο ιός τότε όλα θα κυλούσαν ομαλά. Αν δεν εξελισσόταν ομαλά εφόσον είχαμε όλοι τηρήσει τα μέτρα, τότε το λάθος θα το είχαν εκείνοι που τα θέσπισαν.

Έστω τώρα ότι είμαι ένας πελάτης σε ένα μαγαζί που δεν τηρούνται τα μέτρα. Συνωστίζομαι γιατί “έλα μωρέ αφού ο μαγαζάτορας έχει τραπέζια και μας αφήνει να καθόμαστε ας αναλάβει εκείνος την ευθύνη”. Ο μαγαζάτορας σκέφτεται πως “έλα μωρέ θα αφαιρέσω από τα δέκα που έχω δύο μόνο όλα κι όλα κι αν έρθουν να με ελέγξουν βλέπουμε”, μεταθέτοντας κι αυτός την ευθύνη αλλού και συγκεκριμένα στον ελεγκτικό μηχανισμό. Κι αν ο ελεγκτικός μηχανισμός σκεφτεί πως “δεν γίνεται να τους ελέγξουμε όλους εξάλλου δεν έχουμε και τέτοιες εντολές”, μεταθέτει την ευθύνη στους ανωτέρους του και οι ανώτεροι στον αρμόδιο υπουργό και εκείνος στον πρωθυπουργό, τότε τι συμβαίνει; Έχουμε όλοι απαλλάξει εαυτόν από τις ευθύνες του, όλα πάνε λάθος προφανώς αφού δεν τηρούνται οι κανόνες της κοινωνίας κι έτσι παίρνονται νέα μέτρα από τον τελευταίο υπεύθυνο, αναγκαστικά πια με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα τους. Και μετά κατηγορούμε εκείνον για τα νέα μέτρα και για το κακό που μας βρήκε γιατί επηρεάζεται άμεσα η ζωή μας με τις αποφάσεις του.

Είναι όμως όντως καθαρά αποφάσεις ενός ή λίγων; Αν αναλαμβάναμε τη δική μας ευθύνη οι πολλοί και δεν πηγαίναμε στο γεμάτο μαγαζί; Και ο μαγαζάτορας δεν χρειαζόταν έλεγχο γιατί θα είχε τόσο κόσμο όσο έπρεπε; Και ο ελεγκτικός μηχανισμός δε χρειαζόταν να ελέγχει συνεχώς και τους πάντες; Και οι άνωθεν δε χρειαζόταν να αλλάξουν κάτι; Και ο υπουργός δε χρειαζόταν να δώσει νέες εντολές; Και ο πρωθυπουργός δεν χρειαζόταν να αποφασίσει να πάρει νέα μέτρα γιατί δούλευαν τα υφιστάμενα;

Είδατε; Όσο μας φταίνε οι άλλοι, πάντα εκείνοι που καταλήγει η ευθύνη θα ορίζουν τις ζωές μας. Τι λέτε; Ψήνεστε να αναλάβουμε σαν πολίτες τις ευθύνες μας, να στήσουμε όμορφες κοινωνίες και να ζούμε αρμονικά ή θα συνεχίσουμε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε πόσο μας επηρεάζει η συμπεριφορά ενός Κινέζου που έφαγε κάτι μολυσμένο;


Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.


Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.
Buy Me A Coffee

Περισσότερα
Δείτε ακόμα

Δεν είναι ασυνήθιστα πολλά;

Ο δήμος Παιονίας αποφάσισε την ανάθεση συγγραφής του ιστορικού λευκώματός του στον καταλληλότερο γι’ αυτόν τον σκοπό ερευνητή και συγγραφέα, […]