«Έδυσε» ο Χ.Χριστοφορίδης, δεν πρόκειται να «δύσει» ποτέ το πνευματικός «φως» του
Μεταξύ των αθανάτων βρίσκεται από την περασμένη εβδομάδα ένας
ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος της μικρής μας κοινωνίας. Ο Χρήστος
Χριστοφορίδης πατέρας του συνεργάτη του «Μαχητή» Θεοδώρου
Χριστοφορίδη, επί πολλά έτη καθηγητής και λυκειάρχης πολλών γενεών
Κιλκισιωτών δεν είναι πια μαζί μας.
Ο Χρήστος Χριστοφορίδης γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1935 στην
Ξηρόβρυση του Κιλκίς, την οποία και δεν εγκατέλειψε ποτέ έως σήμερα. Ήταν
γόνος αγροτικής οικογένειας, ποντιακής καταγωγής, γιός του Θόδωρου και της
Λεόνας και είχε μία αδελφή την Φούλη Παπαδοπούλου. Μεγάλωσε με πολλές
δυσκολίες ορφανός από τα εννέα του χρόνια, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε
στην τελευταία μάχη του Κιλκίς, στον εμφύλιο πόλεμο.
Σπούδασε φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από
φοιτητής ήταν ενταγμένος στον αριστερό χώρο και ανδρώθηκε με τα νάματα
της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Από το 1958 υπηρέτησε αρχικά στην ιδιωτική και μετέπειτα στην δημόσια
εκπαίδευση στον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής, την Κοζάνη και το Κιλκίς.
Πολλές Κιλκισιώτισες θα τον θυμούνται μιας και τον περισσότερο εργασιακό
του χρόνο πέρασε ως καθηγητής στο γυμνάσιο θηλέων. Εργάσθηκε
παράλληλα στο γυμνάσιο αρρένων, σύστησε το γυμνάσιο Ποντοηράκλειας
και συνταξιοδοτήθηκε ως διευθυντής του πρώτου λυκείου μετά από 30
χρόνια ευδόκιμου υπηρεσίας. Ο Χρήστος διακρίθηκε για την αγάπη και την
ολοκληρωτική προσφορά προς τους μαθητές του. Αφιέρωσε την ζωή του
στο απλούστερο, να μάθει γράμματα στα παιδιά, στα παιδιά των φτωχών
αγροτικών οικογενειών του Κιλκίς από τις οποίες προέρχονταν κι’ αυτός.
Προσπάθησε να εμφυσήσει στους μαθητές του αρχές δικαίου και ισοτιμίας,
αξιοκρατίας και σεβασμού, αρχές από τις οποίες και ο ίδιος ενεφορείτο. Ήταν
ευπρεπής, σεμνός άνθρωπος και οικογενειάρχης. Υπηρέτησε τα κοινά από
διάφορες θέσεις από τις οποίες προσπαθούσε να μένει αφανής. Η αποδοχή
του προσώπου του στο Κιλκίς ήταν καθολική φτάνοντας μέχρι της προτάσεως
να γίνει νομάρχης, πρόταση την οποία ευγενικά αρνήθηκε. Τα τελευταία
χρόνια της ζωής του απορροφήθηκε από την αγαπημένη του ασχολία την
καλλιέργεια του κήπου του.
Παντρεύτηκε την Σόνια Αμανατίδου με την οποία απέκτησε δύο παιδιά
τον Θεόδωρο και την Ελεονόρα Χριστοφορίδου – Γκιουλέκα. Μετά τον
αδόκητο θάνατό της σε ηλικία 27 ετών νυμφεύθηκε την φιλόλογο Μαργαρίτα
Κυριακίδου με την οποία απέκτησε τον Νικηφόρο. Από τα παιδιά του
απέκτησε επτά εγγόνια και έφυγε πλήρης συναισθημάτων και παραστάσεων.
Πλήθος ανθρώπων, φίλοι, συγγενείς και μαθητές του παρέστησαν στην εξόδιο
ακολουθία, στις 16 Αυγούστου 2013 και τον συνόδευσαν μέχρι την αιώνια
κατοικία του.
Στον ευγενικό μας δάσκαλο κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και αποτίουμε τον
αυτονόητο φόρο τιμής, τον οποίο οφείλει η κάθε κοινωνία να αποτίει σε κάθε
ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΑΣΚΑΛΟ και πραγματικό εκλεκτό συμπολίτη.
Και ο βίος, το έργο και η προσφορά του Χρήστου Χριστοφορίδη αποτελούν
τα συστατικά ενός ανεσπέρου πνευματικού φωτός, που θα φωτίζει αιωνίως
τον «δρόμος» του χρέους, του καθήκοντος και της προσήλωσης στις
οικουμενικές ανθρωπιστικές αξίες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της ιερής γης του Κιλκίς, που τον σκέπασε γιά πάντα
