Δικαιωματιστές χωρίς υποχρεώσεις

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και να θες να αγιάσεις, δεν σε αφήνουν. Να γράψεις κείμενα αισιόδοξα, με χαρούμενα πράγματα ή και με προβληματισμούς που θα μας εξελίξουν και θα μας κάνουν πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους. Και να μην μπορείς. Σκάνε μύτη άνθρωποι που διαδηλώνουν για κάθε λόγο και αιτία και σε αποσπούν την προσοχή. Εντάξει λοιπόν, κερδίσατε (τη μάχη), θα γράψω για εσάς.

Αναφέρομαι στους δικαιωματιστές, όπως αυτοαποκαλούνται, και οι οποίοι παλεύουν για το δικαίωμα της μη υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Γιατί αν νομίζατε εσείς πως οι πορείες που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι ενάντια στον εμβολιασμό, σας γελάσανε οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τα ιντερνετς που αλλοιώνουν την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί φυσικά και είναι υπέρ του εμβολιασμού, αρκεί να μην τους υποχρεώσει κανείς να προβούν σε αυτόν, όπως οι ίδιοι λένε.

Όχι δεν φταίει η ζέστη που δυσκολεύεστε να κατανοήσετε. Είναι περίπλοκο το ζήτημα. Πιστεύουν στα εμβόλια αλλά υπερασπίζονται το δικαίωμα να τα κάνουν όποτε εκείνοι νιώσουν έτοιμοι κι όχι όποτε κρίνει το κράτος ή/και οι επιστήμονες. Είναι αναυθαίρετο δικαίωμα, λένε, το να κάνεις, αν θες το εμβόλιο. Τώρα γιατί αρκετοί από αυτούς δεν το έχουν ήδη κάνει παρόλο που ήταν προαιρετικό και εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει η πλατφόρμα αυτό είναι άλλο μονοπάτι, που για να το διαβείς χρειάζονται, είμαι σίγουρος, σκληρά νεύρα. Επίσης το γιατί οι συγκεκριμένοι, καθ’ ομολογίαν, υπέρμαχοι του εμβολιασμού δεν τηρούν κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας όταν διαδηλώνουν για τα δικαιώματα τους, είναι κάτι το οποίο ίσως λυθεί όταν ανακαλύψουμε γιατί είναι επίπεδη η γη μας.

Μόνο που πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που βλέπουν μόνο κάγκελα, υποχρεώσεις και όρια κι έτσι παλεύουν για τα δικαιώματα τους, ξεχνούν πως για να μπορείς να απολαμβάνεις τα δικαιώματα σου, πρέπει να μπορεί να το κάνει και ο διπλανός σου. Κι έτσι δημιουργούνται οι υποχρεώσεις. Άρα τα δικαιώματα προϋποθέτουν υποχρεώσεις και τούμπαλιν. Δεν μπορεί το δικό σου δικαίωμα να αποτελεί εμπόδιο για το κοινό καλό. Έτσι είναι φτιαγμένες οι κοινωνίες και δη οι δημοκρατικές. Είναι ίσως και οι μοναδικές κοινωνίες που επιτρέπουν ανθρώπους σαν κι εσάς να ζουν μέσα σε αυτές.

Μια συμβουλή, αν φτάσατε να διαβάζετε μέχρι εδώ κι αν θέλετε δοκιμάστε την, αλλιώς συγγνώμη που καταχράστηκα δύο λεπτά από τη ζωή σας. Κάντε μια προσπάθεια να ακούτε όσους ξέρουν, όσους συντάσσονται με αυτούς που ξέρουν και όσους θα εμπιστευόσασταν αν είχε το παιδί σας ή εσείς κάποια σοβαρή ασθένεια. Κάντε το μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος και μετά θα δούμε ποιοι τα κατάφεραν και ποιοι όχι, ποιοι είχαν δίκιο και ποιοι παρασύρθηκαν, ποιοι πραγματικά προσπάθησαν για το καλό μας και ποιοι εκμεταλλεύτηκαν τους φόβους και τις ανησυχίες μας.

Σας παραθέτω και τα λίγα λόγια που αφιέρωσε ο αγαπημένος μας νιόνιος.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.