Η διαθεσιμότητα βλάπτει σοβαρά την υγεία
Είσαι εκεί. Όποτε σε χρειαστούν, είσαι δίπλα τους. Τους βοηθάς, νοιάζεσαι για αυτούς, προσπαθείς να τους προσφέρεις με ότι μπορείς, δίνοντας κομμάτια του εαυτού σου, κάθε φορά που χρειάζονται κάτι. Αν είσαι από αυτούς τους τύπους, συνέχιζε να διαβάζεις τις παρακάτω γραμμές. Αν δεν είσαι, σε ζηλεύω.
Καλοπροαίρετος και θετικός να προσφέρεις όπου κρίνεις πως αξίζει. Με ότι δυνάμεις έχεις, να βάλεις και εσύ το λιθαράκι σου ώστε να επιτευχθεί ένας σκοπός. Με μια λέξη διαθέσιμος. Πόσο αγαπητό σε κάνει η διαθεσιμότητα ε; Πόσο σε αγαπάνε και σε υπολογίζουν όταν τους είσαι διαθέσιμος. «Το καλύτερο παιδί!», «Πολυεργαλείο», «Πάντα εκεί, όταν τον χρειαστείς» και άλλες τέτοιες ατάκες βγαίνουν από στόματα ανθρώπων που τους έχεις βοηθήσει, τους έχεις σταθεί, ήσουν εκεί δίπλα τους όταν σε χρειάστηκαν. Και τι ωραία είναι όλα αυτά.
Και έρχεται μια ριμάδα στιγμή που εσύ δεν μπορείς. Έχεις να φροντίσεις τον εαυτό σου, να κάνεις κάτι που σε γεμίζει για να μπορείς να δώσεις πάλι. Να νοιαστείς λίγο και για τον άνθρωπο που είσαι μαζί του 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Εσένα! Και καταφέρνεις να ψελλίσεις ένα «Όχι», ένα «Δεν μπορώ τώρα γιατί έχω μια δουλειά ή είμαι κουρασμένος». Ανθρώπινα πράγματα βρε αδερφέ! Και τότε όλα αλλάζουν!
Ξαφνικά «το καλύτερο παιδί» γίνεται «ε εντάξει όποτε τον βολεύει έρχεται», ο πάντα διαθέσιμος είπε όχι και αυτό δεν συγχωρείται. Λες και έκανε κάτι κακό. Λες και έπρεπε να είναι εκεί απίκο κάθε φορά που τον είχες ανάγκη. Δεν δικαιούται απουσία. Αλήθεια αναρωτήθηκες ποτέ για τις δικές του ανάγκες; Νοιάστηκες ποτέ; Ήσουν ποτέ ελάχιστα διαθέσιμος και εσύ για αυτόν; Ε;
Είναι δίπλα σου γιατί το θέλει, δε θα στο χτυπήσει ποτέ άμα μαλώσετε. Εσύ τι του έδωσες επειδή το ήθελες και όχι για να τον έχεις του χεριού σου; Τι έκανες για να αισθανθεί καλά, όπως τόσες φορές σε έχει κάνει αυτός, δίνοντας ένα κομμάτι από τη ψυχή του, αφήνοντας τα δικά του προβλήματα και κάνοντας τα δικά σου προτεραιότητα;
Δεν ντρέπεσαι να φέρεσαι έτσι σε ανθρώπους που σε βοήθησαν, και χωρίς καν να τους το ζητήσεις πολλές φορές. Τόσο γαϊδούρι είσαι; Ή μήπως ήταν υποχρέωση του να το κάνει; Εκείνος το έκανε και δεν περίμενε αντάλλαγμα, αλλά δεν του αξίζει και να τον πληγώνεις. Βασικά δεν σου αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι. Σου αξίζουν εκείνοι που έρχονται και δίνουν για να πάρουν, να καλύψουν δικά τους κενά εκμεταλλευόμενοι τις δικές σου αδυναμίες.
Ξύπνα! Και δες πέρα από το δικό σου κόσμο και τα προβλήματα των ανθρώπων που είναι δίπλα σου χωρίς ανταλλάγματα. Επειδή νιώθει γεμάτη η καρδιά τους όταν είναι μαζί σου. Και εσύ που δίνεις καλά κάνεις αλλά πρόσεχε. Δεν έχεις άπλετα συναισθήματα και βοήθεια να δώσεις. Πρέπει να γεμίζεις, να πάρεις και εσύ, να έχεις ανθρώπους σαν κι εσένα δίπλα σου. Γιατί αν αδειάσει η δική σου ψυχή, αλίμονο σε όλους μας.
