Δεν λύνονται με… “αφορισμούς”
Το θέμα των πυρηνικών όπλων και της παγκόσμιας ανάγκης γιά την απαγόρευσή τους είναι εξαιρετικώς σοβαρό όσο και εξαιρετικώς πολύπλοκο, γιά να αντιμετωπίζεται με την επιδερμικότητα, με την οποία το αντιμετωπίζουν κάποιοι διεθνείς και εγχώριοι οργανισμοί, αλλά και δήμοι της χώρας τους οποίους αυτοί εμπλέκουν, επιδιώκοντας την απόσπαση σχετικών ψηφισμάτων.
Μόνο που τέτοια ζητήματα δεν διευθετούνται και τέτοια προβλήματα δεν λύνονται με ομόφωνα “αφοριστικά” ψηφίσματα.
Θα είχε πολύ μεγαλύτερη αξία μία εκ μέρους του κάθε δήμου διαρκής ενημερωτική εκστρατεία με κάθε τρόπο και μέσον, ώστε η κάθε κοινωνία να οργανωθεί κατά τρόπο, που οι αντιδράσεις της, με τις όποιας μορφής κινητοποιήσεις, τουλάχιστον να έχουν κάποιο αντίκτυπο ή να ακούγονται, έστω και ασθενώς, σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Διαφορετικά η “ανώδυνη” έκδοση ψηφισμάτων δημοτικών συμβουλίων ευκόλως μπορεί να οδηγήσει και προς μη επιθυμητές κατευθύνσεις, αφού ευκόλως ο κάθε πολίτης θα μπορεί, καθώς τον “πνίγουν” προβλήματα της καθημερινότητας, να φτάσει στο εξ ίσου μη ευχάριστο και απευκταίο σημείο να πει “όλα τα άλλα τα έλυσαν, αυτό μόνον τους έλειπε”.
Ας μην τα “προσπερνούν” αυτά εκεί στην διοίκηση του δήμου και στο δημοτικό συμβούλιο Κιλκίς.
Κατά μείζονα λόγο, από την στιγμή που βλέπουν, ότι ανήκουν στο όλο και όλο… 5% των δήμων που έχουν εκδώσει τέτοια ψηφίσματα.
(Και, βεβαίως, φαντάζει “κομματάκι εξωφρενικό, να πιστεύει κανείς, ότι το υπόλοιπο 95% τάσσεται… υπέρ των πυρηνικών όπλων!).
