Τα δεδουλευμένα τους διεκδικούν οι εργαζόμενοι στην «Καρίνα»

Σε κινητοποίηση με αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων τους, προχώρησαν οι εργαζόμενοι της «Καρίνα» ΑΒΕΕ, μετά την αναστολή της λειτουργίας του εργοστασίου της εταιρίας στην βιομηχανική περιοχή Ν.Σάντας.
Συγχρόνως ζητούν να επαναλειτουργήσει αυτό, ώστε «να μην πάνε χαμένες οι θυσίες οι δικές μας αλλά και των οικογενειών μας», όπως τονίζουν στην σχετική ανακοίνωσή τους.

Ειδικότερα, στην ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν 44 εργαζόμενοι, αναφέρονται τα εξής:
«Η πλειοψηφία των εργαζομένων της εταιρείας «Καρίνα» ΑΒΕΕ, η οποία εδρεύει στην βιομηχανική περιοχή της Νέας Σάντας Κιλκίς, στο πλαίσιο διεκδίκησης των νόμιμων δικαιωμάτων μας, θελήσαμε να προβούμε σε αυτή την ενέργεια, για να γνωστοποιήσουμε το τι συμβαίνει στην εταιρεία τα τελευταία τρία χρόνια.

Εκμεταλλευόμενη η εργοδοσία την κρίση στην αγορά το 2012 μας ζήτησε να υπογράψουμε ένα συμφωνητικό, όπου θα προσφέραμε εργασία εκ περιτροπής. Στην διάρκεια της ίδιας χρονιάς ζητήθηκε από τους εργαζομένους να υπογράψουν επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας με μείωση των αποδοχών του κάθε εργαζομένου 30%.

Μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις καταφέραμε οι εργαζόμενοι, που τότε απαριθμούσαν τα 75 άτομα, να υπογράψουμε επιχειρησιακές συμβάσεις με μείωση 27%.Την επόμενη χρονιά χρειάστηκε πάλι να βοηθήσουμε υπογράφοντας ένα συμφωνητικό, όπου θα δηλώναμε την συμπαράσταση μας στην εταιρεία, όσον αφορά στην προσπάθειά της γιά ένταξη στο άρθρο 99.

Το 2014 η απόφαση δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση για το άρθρο 99 και η εταιρεία άσκησε έφεση. Στα χρονικά όρια ανάμεσα στην αίτηση και την δεύτερη απόφαση του δικαστηρίου για το άρθρο 99, οι εργαζόμενοι ήμασταν απλήρωτοι από δύο μέχρι επτά μήνες. Το εργατικό προσωπικό ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον της εταιρείας και βλέποντας τις πωλήσεις του 2014, υπήρχε ένα κλίμα αισιοδοξίας ότι η εταιρεία θα τα καταφέρει τελικώς.

Τον Δεκέμβριο του 2014 εκδόθηκε η δεύτερη απόφαση δικαστηρίου για το άρθρο 99 η οποία δέχεται την έφεση, καταργεί την πρώτη απόφαση, δέχεται την αίτηση εν μέρει και διατάσσει το άνοιγμα της διαδικασίας εξυγίανσης . Αυτή η απόφαση, σε αντίθεση με τις προσδοκές όλων των εργαζομένων, είχε αρνητικό αντίκτυπο στο προσωπικό της εταιρείας. Σταδιακώς μειωνόταν η προσφορά αντικειμένου εργασίας στους εργάτες, η πληρωμή των δεδουλευμένων μηνών ήταν από ελάχιστη μέχρι μηδενική και βρεθήκαμε υποχρεωτικώς τους πρώτους μήνες του 2015 να έχουμε τελειώσει τις ημέρες αδείας μας.

Βάσει όλων αυτών που προαναφέραμε, αποφασίσαμε οι εργαζόμενοι να απευθυνθούμε στην επιθεώρηση εργασίας, για τις δεδουλευμένες αποδοχές μας του 40% του Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου και του επιδόματος αδείας. Σε ερώτηση υπαλλήλου της επιθεώρησης εργασίας προς τον 78χρονο εργοδότη μας, αν προτίθεται να μας καταβάλει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, αυτός απάντησε ότι αδυνατεί. Οι εργαζόμενοι έχουμε ως προς αυτό την ένσταση μας, διότι πληροφορηθήκαμε ότι την ίδια περίοδο που, κατά τα λεγόμενα του, αδυνατούσε να μας πληρώσει, ο εργοδότης μας απέλυσε και κατέβαλε ολόκληρη την αποζημίωση σε άτομο του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός, ότι την περίοδο κατά την οποία βρισκόμασταν σε υποχρεωτική άδεια, εκλάπησαν από την εταιρεία καλούπια τα οποία στην αίτηση για παύση πληρωμών που κατέθεσε το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας ( το οποίο απαρτίζεται από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του 78χρονου εργοδότη μας) τα κοστολογεί 80.000-100.000 ευρώ ενώ ή πραγματική τους αξία ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, πολύ μεγαλύτερη.

Οι εργαζόμενοι έχουν λοιπόν και σε αυτό το σημείο τις ενστάσεις τους όσον αφορά την πραγματική αξία των καλουπιών. Αμέσως μόλις μάθαμε για την παράνομη αφαίρεση περιουσίας της εταιρείας, προστρέξαμε να συμπαρασταθούμε στην καθημερινή φύλαξη του εργοστασίου ανεξάρτητα από το αν το εργοστάσιο είναι σε λειτουργία η όχι.

Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία αριθμούν σήμερα τους 65 και εκτός από τη νόμιμη διεκδίκηση του υπολοίπου Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου και επιδόματος αδείας (ελπίζουμε να μας δοθεί το δώρο Πάσχα) παραμένουμε στην αρχική μας επιθυμία να παραμείνει ανοιχτό το εργοστάσιο, για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες οι δικές μας αλλά και των οικογενειών μας».