Απεβίωσε ο Κιλκισιώτης ευπατρίδης της πολιτικής Αλέξανδρος Αβραμίδης
Η κοινωνία του νομού Κιλκίς αισθάνεται «φτωχότερη» μετά το θλιβερό άγγελμα της απώλειας του παλαίμαχου ευπατρίδη της πολιτικής Αλέξανδρου Αβραμίδη, που απεβίωσε την Πέμπτη 14.11.13.
Ο εκλιπών, γιος του εκ Βορείου Θράκης καταγομένου στρατηγού Χρήστου Αβραμίδη, ύστερα από μία λαμπρή σταδιοδρομία ως αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού, κατήλθε στον «στίβο» της πολιτικής αμέσως με την μεταπολίτευση, το 1974, και επί μία δεκαπενταετία λάμπρυνε με την πληθωρική παρουσία του την Βουλή των Ελλήνων, ως βουλευτής Κιλκίς της ΝΔ (1974, 1977, 1981, 1985).
Από τον Σεπτέμβριο του 1978 έως τον Οκτώβριο του 1981 διετέλεσε υφυπουργός εθνικής αμύνης, αναδειχθείς έτσι στον πρώτο Κιλκισιώτη πολιτικό με κυβερνητικό αξίωμα.
Ο πολιτικός βίος του ταυτίσθηκε με το πολιτικό ήθος, την προσήλωση στα ιδεώδη της Δημοκρατίας και την συνέπεια μεταξύ διακηρύξεων και έργων ή πράξεων εμπνέοντας τον σεβασμό σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου και τυγχάνοντας της καθολικής αποδοχής αυτού, όπως και όλων των πολιτικών τούτου του ακριτικού τόπου ανεξαρτήτως του αν «συνέπλεαν» ή όχι με τον πολιτικό και κομματικό χώρο του, ανεξαρτήτως του αν συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν μαζί του.
Υποδειγματική υπήρξε η συνεργασία του με τους τότε τοπικούς εκπροσώπους της Πολιτείας, νομάρχες Γιάννη Παναγιωτίδη (1936-1991) και Γιάννη Ασημάκο, τους τότε δημάρχους Κιλκίς Νίκο Αγγελίδη (1930-2005) και Αξιούπολης Κώστα Παπαδημητρίου και όλους τους τότε προέδρους κοινοτήτων (κοινοτάρχες) πάντα ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικών ή στενά κομματικών πεποιθήσεων, προς τους οποίους έτεινε πάντοτε ευήκοον ους, με αποκλειστικό κατευθυντήριο γνώμονα την επίλυση των προβλημάτων και την προώθηση των θεμάτων του νομού. Το ίδιο πνεύμα διήπε και στις σχέσεις του με τους συναδέλφους του βουλευτές.
Συνέδεσε το όνομά του με μεγάλα έργα υποδομής σ’ αυτόν που του έδωσαν πνοή ζωής και τεράστια αναπτυξιακή ώθηση, σε έκταση, ποιότητα και αντίκρυσμα σε αρκετές περιπτώσεις αξεπέραστα ακόμη και σήμερα.
Προώθηση υποθέσεων βιομηχανικής περιοχής Κιλκίς και εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου, εθνικό οδικό δίκτυο νομού, πρωτοδικείο πυροσβεστική υπηρεσία, κέντρο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων, «ζώνες» αναπτυξιακών κινήτρων, αναβάθμιση διοικητικών υπηρεσιών, έργα αγροτικής και αθλητικής υποδομής συνιστούν αντιπροσωπευτικά παραδείγματα πρωτοβουλιών, κινήσεων και ενεργειών, που έφεραν και θα φέρουν γιά πάντα την «σφραγίδα» του Αλέξανδρου Αβραμίδη στο κεφάλαιο εκείνο της ιστορίας του νομού, κατά το οποίο αυτός από την στασιμότητα και την καχεξία πέρασε στην εποχή της ανάπτυξης και προόδου.
Ένα κεφάλαιο γιά το οποίο η ευγνωμοσύνη των Κιλκισιωτών προς τον σπουδαίο αυτό πολιτικό και άνθρωπο θα είναι αιώνια, όπως αιώνια θα είναι και η μνήμη του.
«Άφησε μέγα έργο»
Αμέσως μόλις έλαβε γνώση της απώλειας του παλαιμάχου Κιλκισιώτη ευπατρίδη της πολιτικής Αλεξάνδρου Αβραμίδη, ο βουλευτής Κιλκίς της ΝΔ Γιώργος Γεωργαντάς προέβη στην ακόλουθη δήλωση:«
« Ο πολιτικός που σφράγισε με τον λόγο και την δράση του την σύγχρονη μορφή του νομού Κιλκίς, ο Αλέξανδρος Αβραμίδης, πέρασε στην αθανασία. Σε ηλικία 86 ετών απεβίωσε την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου αφήνοντας τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό στην ζωή του τόπου μας.
Μαζί με τη βαθύτατη οδύνη μου και τα συλλυπητήριά μου προς την οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω τον δημόσιο έπαινο για το μέγα έργο που άφησε στον τόπο, ο οποίος τον τίμησε εκλέγοντάς τον εκπρόσωπό του στη Βουλή από το 1974 έως και το 1989.
Ο εκλιπών ως βουλευτής της ΝΔ μετά την μεταπολίτευση και ως μέλος της κυβέρνησης από το 1979 μέχρι το 1981, τίμησε όσο κανείς άλλος την εμπιστοσύνη των Κιλκισιωτών, ανταποδίδοντάς την με έργα που φέρουν την «σφραγίδα» του και διαμόρφωσαν την σύγχρονη εικόνα του νομού. Το πρωτοδικείο, η βιομηχανική περιοχή Κιλκίς στο Σταυροχωρίου, η πυροσβεστική υπηρεσία, το κέντρο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων, μεγάλα έργα οδοποιίας και ανάπτυξης σε όλους τους τομείς είναι ένα μικρό, αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα της πολύπλευρης προσφοράς του στους πολίτες του νομού.
Ωστόσο ο Αλέξανδρος Αβραμίδης αφήνει πίσω του, πέραν των έργων, ακόμα πολυτιμότερη παρακαταθήκη. Με το ήθος του, την ηπιότητα του χαρακτήρα του και την έμπρακτη δημοκρατική του συμπεριφορά του δίδαξε την καταλλαγή, την συμφιλίωση και την ανάγκη της ενότητας και της συνεργασίας σε ένα τόπο που πλήρωσε «βαρύ» τίμημα από την έξαρση των παθών.
Ας είναι ελαφρό το χώμα που τον σκεπάζει. Αιωνία του η μνήμη».
