Απολογισμός χωρίς λόγο

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Χρόνο με τον χρόνο αλλάζουν πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, συνήθειες και ότι άλλο μπορεί να σκεφτείτε. Έχετε αναλογιστεί εμείς πόσο κι αν αλλάζουμε και πως αντιμετωπίζουμε όλα αυτά που αλλάζουν γύρω μας; Έχετε σκεφτεί αν καλυτερεύει ή χειροτερεύει η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας; Έχετε αναρωτηθεί αν ολοκληρώνουμε και κατά πόσο τον εαυτό μας; Μιλάμε μαζί του ή απλά γράφουμε καινούργιες λίστες με όνειρα και σχέδια και σβήνουμε αυτά που κάναμε ή δεν καταφέραμε τελικά να υλοποιήσουμε;

Απολογισμό λίγο ή πολύ όλοι κάνουμε, κάποιοι πιο οργανωμένα γράφοντας σε χαρτί όσα τους χάρισε η χρονιά που φεύγει και όσα τους πήρε, και κάποιοι άλλοι κοιτάζοντας λαμπιόνια και περαστικούς, ακούγοντας μουσική μόνοι τους ή στο κρεβάτι ξαπλωμένοι σκέφτονται απλά γεγονότα και συναισθήματα που τους στιγμάτισαν τη χρονιά που περνάει, ενώ παράλληλα κάνουν όνειρα για τη χρονιά που έρχεται.

Αυτό που εμένα με απασχολεί είναι κατά πόσο μέσα σε όλα αυτά τα γράψε – σβήσε, τα όνειρα και τα σχέδια που κάνουμε, τις αποτυχίες που μας συμβαίνουν αλλά και τις επιτυχίες που καταφέρνουμε, βλέπουμε τον εαυτό μας, τον αφουγκραζόμαστε, αισθανόμαστε αν και κατά πόσο είναι καλά μέσα σε όλα αυτά και εν τέλει αν είναι ικανοποιημένος. Είναι σημαντικό να είμαστε εκεί, όταν οι δικοί μας άνθρωποι έχουν ανάγκη, είναι πολύ όμορφο να προσπαθούμε να καταφέρουμε το καλύτερο για εμάς και τους δικούς μας, είναι υπέροχο να είμαστε δημιουργικοί, να εξελισσόμαστε, να ανοίγουμε ορίζοντες αλλά τον τρόπο με τον οποίο τα κάνουμε όλα αυτά, τον έχουμε σκεφτεί;

Γιατί αν είναι να ψάχνουμε την ευτυχία, την επιτυχία και την αγάπη, ενώ έχουμε χάσει τον εαυτό μας, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι σε κάθε μας απολογισμό να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Καμία εξέλιξη, κανένα νόημα και το πηλίκο πάντα στο μείον. Γιατί ότι κι αν καταφέρεις να πετύχεις αν έχεις κάπου στο δρόμο χάσει τον εαυτό σου τότε και στον προορισμό να φτάσεις δεν θα νιώθεις ολοκληρωμένος. Ενώ αν έχεις βάλει τον εαυτό σου στη προσπάθεια για το κάθε τι, τότε σίγουρα θα νιώθεις ευτυχισμένος, θα το κάνεις με μεγαλύτερη όρεξη και στο τέλος, κάνοντας αυτοκριτική θα κρατήσεις ότι δούλεψε και σε έκανε χαρούμενο και θα αφήσεις πίσω ότι μπορεί να πίστευες ότι αξίζει αλλά τελικά αποδείχθηκε ελαττωματικό. Για μένα λοιπόν ο απολογισμός πρέπει να γίνεται από την οπτική του κατά πόσο ευχαριστηθήκαμε το ταξίδι κι όχι αν φτάσαμε και για το αν μαζί μας στο ταξίδι αυτό πήραμε τον εαυτό μας ή τον χάσαμε κάπου στο δρόμο.

Αυτός είναι ο πραγματικός απολογισμός που πρέπει να κάνει ο καθένας μας. Αυτός είναι ο ουσιώδης και χρήσιμος απολογισμός. Αυτός που κάνουμε με τον εαυτό μας, από την αρχή μέχρι το τέλος. Από το σχεδιάγραμμα μέχρι την υλοποίηση. Πάντα μαζί με εκείνον δουλεύοντας για το καλύτερο, για να μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι το βράδυ της πρωτοχρονιάς βλέποντας σε κάθε πράξη μας τον εαυτό μας. Κάθε φορά πιο ολοκληρωμένοι, πιο γεμάτοι και περισσότερο σοφοί. Κάθε φορά γνωρίζοντας πτυχές του εαυτού μας που είτε αγνοούσαμε, είτε ήταν καλά κρυμμένες, είτε από φόβο ποτέ δεν αγγίξαμε. Δώστε στους εαυτούς σας τη σημασία που ψάχνετε να σας δώσουν οι άλλοι. Το έχει ανάγκη, το έχετε ανάγκη. Καλή Χρονιά.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα από τον Αθανάσιο Τατάρογλου πατήστε εδώ.