«Έδυσε» το «φως» του Παύλο Πασσαλίδη

Το αγαπημένο του Κιλκίς άφησε για πάντα ο καλός συμπολίτης με την μακρά παρουσία στα κοινά δρ.Παύλος Πασσαλίδης, «υπακούοντας» στο θέλημα του Κυρίου να ακολουθήσει την μακαρία την οδό προς την αθανασία, το Σάββατο 26 Μαΐου 2018.

Ένας άνθρωπος, που με τον βίο και πολιτεία ανεδείχθη μεταξύ εκείνων, οι οποίοι συγκαταλέγονται στα ξεχωριστά κεφάλαια κάθε κοινωνίας κάθε περιοχής.

Ένας άνθρωπος με λαμπρές σπουδές και εξαιρετική επιστημονική κατάρτιση, που, ορμώμενος από την αστείρευτη όσο και ανυστερόβουλη αγάπη του για τον τόπο του, αναμίχθηκε στα κοινά θέτοντας τις υψηλού επιπέδου, τεχνικού και μη, γνώσεις του στην υπηρεσία του κοινού καλού και συμφέροντας ή, πιο απλά, στην υπηρεσία του Κιλκίς.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για τον δεύτερο από τους τρεις θαυμάσιους γιούς του Βαγγέλη και της Κλεαρέτης Πασσαλίδου, που «βαπτίσθηκε» από αυτούς στα «νάματα» της ορθόδοξης πίστης, γαλουχήθηκε με τα ιδεώδη και τις αξίες του ελληνισμού και έλαβε τα κατάλληλα «εφόδια» για να γίνει και αυτός συνεπής υπηρέτης της επιστήμης και της υπερθρησκευτικής και υπερεθνικής γνώσης.

Όλα αυτά συνδυάζονται με ένα ανήσυχο και συνεχώς δημιουργικό πνεύμα, το οποίο διέκρινε και η πρακτικότητα, ως επακόλουθο συνέπειας μεταξύ θεωρίας και εφαρμογής.

Εξ ου και η εξαιρετική οργανωτική ικανότητά του, που τον έκανε να ξεχωρίσει όπου και αν δραστηριοποιήθηκε, τόσο σε κοινωνικό όσο και οικονομικό επίπεδο.

Και δεν είναι λίγοι οι χώροι, στα δρώμενα των οποίων αναμίχθηκε και στους οποίους προσέφερε τις γνώσεις και τα «φώτα» του.

Ο επιστημονικός κλάδος του (ως συνιδιοκτήτης των περίφημων φροντιστηρίων και μετέπειτα ΙΕΚ Πασσαλίδη), ο σύνδεσμος εφέδρων αξιωματικών, αθλητικοί σύλλογοι (π.χ. Κιλκισιακός), το Λύκειο των Ελληνίδων Κιλκίς, είναι ένα δείγμα μόνον από αυτούς.

Ωστόσο, εκεί, όπου ο Παύλος Πασσαλίδης «έγραψε ιστορία» ήταν η σε βαθμό… ταύτισης δραστηριοποίησή του στην «Αναπτυξιακή Κιλκίς» (σήμερα ΑΕ).

Πρωτοστάτησε στην ίδρυσή της το 1991 και έκτοτε διετέλεσε ανελλιπώς, έως και πριν λίγο καιρό οπότε και συνταξιοδοτήθηκε, διαδοχικώς πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος και γενικός διευθυντής, καθιστώντας την, μαζί με κατά καιρούς άξιους συνεργάτες του, τους οποίους ήξερε να επιλέγει, έναν, αν όχι το κορυφαίο, από τα κορυφαία «εργαλεία» ανάπτυξης τον νομό, δια της εφαρμογής πληθώρας κοινοτικών προγραμμάτων, με αποκορύφωμα το πισίγνωστο LEADER.

Επέδειξε τέτοια οργανωτικότητα και πρακτικότητα, που σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χάρη στον κατάλληλο προγραμματισμό και τις καίριες επιλογές, η «Αναπτυξιακή Κιλκίς» ή, αλλιώς, ΑΝΚΙ ανήλθε ακόμη και στην κορυφή της κατάταξης όλων των «Αναπτυξιακών» της χώρας, με κριτήριο την συνολική απόδοση και το συνολικό αποτέλεσμα.

Τόσο, που να φτάσει στιγμή κατά την οποία υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος, απευθυνόμενος στον Παύλο Πασσαλίδη να αναφερθεί σε επιδίωξη να διαθέτει η χώρι άλφα αριθμό… ΑΝΚΙ! (Όχι, δηλαδή, «Αναπτυξιακών).
σμόνητος συμπολίτης μας σχεδίαζε, ίδρυε, συγκροτούσε και εν τέλει έθετε σε λειτουργία την ΑΝΚΙ, ελεξέγη δημοτικός σύμβουλος Κιλκίς επί δημαρχίας Τάσου Αμανατίδη, ενώ διετέλεσε κατ΄επανάληψιν αντιδήμαρχος. Αργότερα εξελέγη και νομαρχιακός σύμβουλος υπό τον συνδυασμό του Ονουφρίου Τσαβδαρίδη.

Όμως, όταν έφτασε η στιγμή να διεκδικήσει το αξίωμα του δημάρχου, και μάλιστα επί δύο συνεχείς φορές, το εκλογικό σώμα του αρνήθηκε την πρωτιά, και έτσι και τις δύο περιορίσθηκε στο αξίωμα του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας. Έφτασε, με άλλα λόγια στην «πηγή» και νερό δεν ήπιε», για λόγους που έχουν σχέση με ό,τιδήποτε εκτός από την αξία, τις αρχές και τις θέσεις του ανθρώπου, εν προκειμένω του ενασχολουμένου με τα τοπικά κοινά.

(Ίσως μερίδιο ευθύνης να φέρει… και ο ίδιος, καθώς επέμενε να λειτουργεί ως τεχνοκράτης και πολιτικός, και όχι ως … πολιτευτής, και… ο νοών νοήτω για την διαφορά μεταξύ των δύο λέξεων!).

Ωστόσο-και εδώ είναι το παράδοξο-ενώ σ΄αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε κάποιος «δικός» του να παραπέμψει στο ρητό «ουδείς άγιος στον τόπο του», στο διάστημα, που ακολούθησε, η απήχηση του Παύλου Πασσαλίδη στην τοπική κοινωνία, πάντοτε χάρη στην αέναη δραστηριότητά του, ήταν αντιστρόφως ανάλογη, δηλαδή σαφώς μεγαλύτερη, του ποσοστού που έλαβε στις εκλογικές αναμετρήσεις!

Όμως, αυτός ήταν ο Παύλος: Δεν εξαρτούσε την όποια υπηρεσία προσέφερε με εκ των προτέρων ανταποδοτικό όφελος ή άλλο αντίκρυσμα.

Το ήθος, η ποιότητα του χαρακτήρα του και η πνευματική και πολιτιστική «καλλιέργειά» του του «χάραζαν» μια αδιαπέραστη οριακή «κόκκινη γραμμα», που αυτός δεν διενοείτο κάν να πλησιάσει.

Το ευτύχημα είναι, ότι το ίδιος ήθος, τις ίδιες αξίες και την πνευματική «καλλιέργεια», συν την διαρκή «δίψα» για γνώση, έρευνα και δημιουργία, τις μεταλαμπάδευσε στους γιούς του Βαγγέλη και Γιώργιο, έχοντας εδώ και τέσσερις δεκαετίες ακλόνητο στήριγμα την σύντροφο της ζωής του, καθηγήτρια φυσικής αγωγής Δάφνη Νιάκα, μιαν εξίσου έντονη προσωπικότητα με ποικίλη παρουσία στα κοινωνικά και πολιτιστικά κοινά του τόπου, για την οποία ισχύει το «πίσω από ένα σημαντικό άνδρα κρύβεται μια σημαντική γυναίκα».

Συνοπτικώς μπορεί να ειπωθεί για τον Παύλο Πασσαλίδη, ότι πορεύθηκε με επιτυχία ως επιστήμων, ως εκπαιδευτικός, ως επιχειρηματίας, ως ιθύνων νουν της ΑΝΚΙ, ως άνθρωπος των κοινών και ως οικογενειάρχης, έτσι που στην περίπτωσή του το «απόκειταί μοι ο της Δικαιοσύνης στέφανος» να βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του.
Επί πλέον δεν θα πρέπει να «παρακάμπτεται» και το «μάθημα» καρτερικότητας αλλά και θάρρους, που επέδειξε έως τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, δίνοντας με αυτά τα «όπλα» κατά τους τελευταίους μήνες την άνιση «μάχη» με την ανίατη νόσο, που τον έπληξε απροσδοκήτως όσο και «υπούλως».

Αποδείχθηκε, έτσι, μέχρι τέλους αληθινός μαχητής της ζωής, κάτι που αξίζει περισσότερο από οποιαδήποτε λεπτομέρεια του πλούσιου βιογραφικού σημειώματός του.

Το θλεβερό άγγελμα της σχετικώς προώρου μεταστάσεώς του, «βύθισε» στο πένθος, την κοινωνία του Κιλκίς, που έδωσε σύσσωμα το «παρών» την εξόδιο ακολουθία και εκφορά του την Κυριακή 27 Μαΐου 2018, δηλαδή μεταξύ δύο συμβολικών ημερών: Του δευτέρου Μεγάλου Ψυχοσαββάτου, ημέρα του θανάτου του, και της Δευτέρας 28 Μαΐου του Αγίου Πνεύματος!

Όμως, αυτή η κοινωνία αποχωρίστηκε απλώς το σώμα του Παύλου Πασσαλίδη.

Η μορφή του και το πνεύμα του παρέμειναν και θα παραμείνουν για πάντα εδώ, διότι η μνήμη έχει ήδη «χαραχθεί» βαθιά στην συλλογική συνείδηση και θα είναι αιωνία.

Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση αξιομακάριστε αδελφέ ημών Παύλε.

Και «πρέσβευε υπέρ ημών» σε όλη εκείνη την πλειάδα των Κιλκισιωτών, που «έγραψε» την ιστορία τούτου του τόπου, και έχει «μετακομίσει» εκεί, όπως εσύ, «εν σκηναίας δικαίων».