Στο «καφέ-Παράδεισος» θα σερβίρει στο εξής ο καφετζής του κέντρου του Κιλκίς Αν.Τρόπιος

Του Γιάννη Τσογγίδη

Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε προσωπικά ή στενά κοινωνικά ζητήματα, που με αφορούν, αλλά η περίπτωση αυτή είναι εξαιρετικώς ιδιαίτερη, και θα κάνω μία εξαίρεση.

«Έφυγε» την Τετάρτη 5.1.22 από την ζωή ο εξ αγχιστείας θείος μου (σύζυγος της αδελφής της μητέρας μου) ο Ανέστης ο Τρόπιος, από τους παλιούς Κιλκισιώτες, από τις μορφές που «σημάδεψαν» θετικά την πόλη μας. Και «έφυγε» πλήρης ημερών, στα 96 του, από φυσικά αίτια. Ήταν ένας «χρυσός» άνθρωπος …

Ήταν ο καφετζής, που έψηνε το πιό ωραίο καφεδάκι στο Κιλκίς ασκώντας το επάγγελμα αυτό γιά 40 – 50 χρόνια στο κέντρο του Κιλκίς, επί της 21ης Ιουνίου.

Πέρα από το σερβίρισμα στο μαγαζί του, κάλυπτε ένα μεγάλο «κομμάτι» των εμπορικών καταστημάτων, πηγαίνοντας με τον παραδοσιακό δίσκο καφέδες σε μία μεγάλη ακτίνα, πάντοτε με το χαρακτηριστικό γρήγορο βάδισμα και πάντοτε με θετική ενέργεια και έναν καλό λόγο γιά όλους, με ζέστες και με κρύα. Αν είχε μετρητή χιλιομέτρων, το «κοντέρ» θα «έγραφε» πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιομέτρων. Ίσως και αυτό να του έδωσε σιδερένια υγεία μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Νομίζω, ότι, σε όσους πήγαινε καθημερινώς το καφεδάκι, δεν θα υπάρχουν πιά στην ζωή, σχεδόν κανένας, και ήταν όλοι αυτοί η κοινωνία των εμπόρων του Κιλκίς.

Και στο καφενεδάκι του «έστηναν» καθημερινώς οι μόνιμοι πελάτες του και ένα – δύο τραπέζια, για να παίξουν μόνο ξερή, δεν επέτρεπε τίποτε άλλο!

Και τα Καλοκαίρια έβγαζε δύο τραπέζια έξω μπροστά στο μαγαζί και κάθονταν οι πελάτες, γιά να πιούν τον καφέ τους και γιά να δουν το πάνω-κάτω στην κεντρική οδό, που έβγαινε ο κόσμος τα βράδια γιά την «βόλτα», όπως την λέγαμε, “νυφοπάζαρο” κατ’ άλλους.

Τώρα τον περιμένουν ο Παράδεισος και οι παλιοί πελάτες του να τους ψήνει εκεί τα καφεδάκια, με «φούσκες» ή χωρίς.

Ας είναι ελαφρό το χώμα, που τον σκέπασε.