Άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν

Από την πρώτη μέρα που γεννιόμαστε, μέχρι την τελευταία που πεθαίνουμε, ένας και μόνο ένας είναι αυτός που σίγουρα βρίσκεται πάντα μαζί μας. Ποιος είναι; Ο ίδιος μας ο εαυτός. Δεν το λέω εγωκεντρικά,ούτε εγωιστικά. Θα εξηγηθώ.

Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μας και κυρίως οικογένεια, συγγενείς και φίλοι πάνε κι έρχονται, αλλάζουν, δεν είναι σίγουρο ότι θα τους έχουμε πάντα δίπλα μας. Είτε λόγω καταστάσεων, είτε λόγω θανάτων, είτε λόγω επιλογών. Το πιο σημαντικό για εμάς είναι να φροντίσουμε να μην χάσουμε, να μην αμελήσουμε, να μη δώσουμε ολόκληρο τον εαυτό μας σε κανέναν. Μαζί του θα είμαστε για πάντα και με αυτόν θα μένουμε όταν θα ξαπλώνουμε τα βράδια στο κρεβάτι μας.

Κι όταν ξαπλώνουμε κι αδειάζουμε, έρχεται εκείνος και μας θυμίζει που του φερθήκαμε άσχημα, τι κάναμε εναντίον του, που τον πουλήσαμε φθηνά και που ένιωσε χαρούμενος κι ευτυχισμένος, με ποιους θέλει να περνάει τις μέρες του. Οφείλουμε να τον ακούμε για να μπορούμε να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με χαμόγελο. Κι αν είμαστε εντάξει με εκείνον θα μπορούμε να είμαστε και με τους άλλους. Εν αντιθέσει,αν εκείνος δεν είναι ευχαριστημένος, με κανέναν δε θα μπορούμε να μοιραστούμε,κανένα μας συναίσθημα.

Για αυτό πρέπει να τον φροντίζουμε. Πρέπει μαζί να πορευόμαστε και στις χαρές αλλά και στις λύπες. Ειδικά στις λύπες, γιατί εκείνος είναι που χειρίζεται συναισθήματα και συμπεριφορές και εκείνος που πληγώνεται πρώτος. Έτσι όταν χάνουμε έναν άνθρωπο από κοντά μας,να φροντίζουμε να θυμόμαστε τις καλές μας στιγμέςκαι να του τις υπενθυμίζουμε, να συμπληρώνουμε τα κενά και να θυμόμαστε ότι κάποιος από εκεί ψηλά μας προσέχει.

Προσπαθήστε να μην δίνετε μεγάλα κομμάτια του εαυτού σας σε ανθρώπους που θα φύγουν, είτε από επιλογή, είτε φυσιολογικά. Γιατί όλο και πιο δύσκολο θα είναι να ξαναγεμίσετε. Φροντίστε τον εαυτό σας και να είστε σίγουροι ότι όταν είναι γεμάτος και ολοκληρωμένος θα μπορεί να δώσει πολλά και στους γύρω σας αλλά και σε εσάς. Και να μην ξεχνάτε ότι κάθε άνθρωπος που μπαίνει και βγαίνει στη ζωή μας κάτι έχει να μας δώσει, ένα συναίσθημα, ένα μάθημα, κάτι που αν το λάβουμε γινόμαστε σίγουρα καλύτεροι,εξελισσόμαστε και μαθαίνουμε να κάνουμε τις επιλογές μας καλύτερες, καλύτερες για τη ψυχή και την καρδούλα μας. Μην σας αμελείτε, είναι φυσιολογικό να αποτελεί ο εαυτός σας προτεραιότητα.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα από τον Αθανάσιο Τατάρογλου πατήστε εδώ