Ανδρέας Ξανθός: «Η κυβέρνηση, με πρόσχημα την πανδημία, υποβαθμίζει και απαξιώνει πλήρως την δημόσια υγεία»

Χαμηλών τόνων μεν ως προς την διατύπωση …«αιχμηρότατη» δε ως προς το περιεχόμενο κριτική άσκησε στην κυβέρνηση γιά την πολιτική της στον τομέα της υγείας ο διακρινόμενος γιά την πραότητα του χαρακτήρα του πρώην υπουργός υγείας του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός, μιλώντας σε εκδήλωση του κόμματός του στο Κιλκίς με θέμα την δημόσια υγεία, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 15-9-21, στο δημοτικό πάρκο.

Στην αρχή της ομιλίας του κ.Ξανθός, χρησιμοποιώντας και την «γλώσσα» των αριθμών, υποστήριξε ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτήν που επιχειρεί να προβάλει η κυβέρνηση.

«Είχαμε», είπε, «μείωση επισκέψεων στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία και στα απογευματινά ιατρεία κατά 3.900.000 το 2020 και στα κέντρα υγείας και δομές πρωτοβάθμιας υγείας κατά 2.300.000. Επίσης, μείωση των χειρουργικών επεμβάσεων κατά 108.000 το δεκάμηνο Μαρτίου-Δεκεμβρίου 2020 και μείωση περιστατικών άλλων νοσηλειών κατά 250.000».

Ο κ.Ξανθός υπογράμμισε το ότι καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημίας ακυρώθηκαν χιλιάδες ραντεβού, αναβλήθηκαν χειρουργικές επεμβάσεις και «πήγαν πίσω» ακόμη και αγωγές καρκινοπαθών, κάτι που οδήγησε ακόμη και σε μία τραγωδία στην Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια του τρίτου «κύματος» της πανδημίας.

Όπως τόνισε, «σήμερα είμαστε η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη στον ρυθμό αύξησης κρουσμάτων μετά το Ηνωμένο Βασίλειο και δεύτερη στους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού μετά την Βουλγαρία».

«Έλλειψη πολιτικής βούλησης»

Και συνέχισε: «…Η θεωρία «εν τάξει, τι να κάνουμε τώρα είχαμε και εμείς νεκρούς, όπως όλος ο κόσμος, αλλά τα «πήγαμε καλύτερα» από άλλες φορές τον τελευταίο μήνα», έχει καταρριφθεί και αυτή ολότελα. Τους χρησιμεύει μόνον επειδή είναι ανίκανοι και ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν τέτοια κρίση. Ο βασικός λόγος είναι, ότι προσέγγισαν την πανδημία χωρίς σχέδιο και οργάνωση. …Υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης να επενδύσουμε στο δημόσιο σύστημα υγείας. Η κυβέρνηση αυτή δεν θέλει να υπάρξει παρακαταθήκη την «επομένη ημέρα» στο ΕΣΥ… Συνήθως με δωρεές ιδιωτών αγοράσθηκε κάποιος εξοπλισμός και κάποια τεχνική υποδομή, καθώς η κυβέρνηση, επειδή ακριβώς λειτουργεί αυτάρεσκα και αλαζονικά, δεν είχε την ευαισθησία να κάνει μία σοβαρή αποτίμηση της διαχείρισης στις διαφορετικές τις διαδοχικές φάσεις Να εντοπίσουμε πού υπάρχει πρόβλημα, πού έγιναν κακοί χειρισμοί, πού υπάρχουν ελλείμματα και δομές του συστήματος υγείας, που «δεν τα πήγαν καλά», ποιές πρέπει, και σε ποιό τμήμα ή σε ποιά τμήματα, να είναι οι όποιες ειδικότητες. …Πρέπει κατά προτεραιότητα να τα στηρίξουν αυτή την περίοδο, γιά να διαχειρισθούν την κρίση.

Η κυβέρνηση δεν έκανε καμμία αποτίμηση των έως τώρα δράσεων, διότι δεν ήθελε να παραδεχθεί, ότι υπήρχαν λάθη και ελλείμματα, αλλά και να τρωθεί το επικοινωνιακό και το πολιτικό της «προφίλ».

…Σήμερα κατατασσόμαστε στο τελευταίο ένα τρίτο των χωρών της Ευρώπης, ενώ είμαστε τραγικά πίσω από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.Η Πορτογαλία, με αντίστοιχο επίπεδο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και Δημόσιο, έχει «πάει» εξαιρετικά καλά και αυτήν τη στιγμή το 80% του πληθυσμού έχει εμβολιασθεί…»

Αναφερόμενος στους εμβολιασμούς, ο κ.Ξανθός είπε: «…Προσέξτε, με με τον ερχομό των εμβολίων η αίσθηση ήταν, ότι «σε λίγο καιρό ξεμπερδεύουμε»… Σύμφωνα με τις κλινικές μελέτες και την σχετική αποκτηθείσα γνώση, καταλαβαίνουμε ότι ο εμβολιασμός δεν σημαίνει «απελευθέρωση», αφού και ο εμβολιασμένος πρέπει να προσέχει, να τηρεί μέτρα, να υπόκειται σε περιορισμούς, διότι και μπορεί να προσβληθεί και μπορεί να μεταδώσει…

Ο κόσμος απογοητεύεται και δυσπιστεί ακόμη περισσότερο, συνειδητοποιώντας το ότι, όταν τα πράγματα δεν «πάνε» καλά, πάντα αναζητούνται εξιλαστήρια θύματα. …Θεωρήθηκε περίπου, ότι δια της υποχρεωτικότητος του εμβολιασμού θα λυθεί το πρόβλημα της πανδημίας…
Ο κ.Ξανθός αναφέρθηκε και σε λειτουργικά ζητήματα των νοσοκομείων:

«Κοινωνική αγριότητα»

«…Στην Γουμένισσα μας είπαν οι άνθρωποι, ότι στο ακτινολογικό οι δύο από τους τρεις και αρκετοί άλλου εργαζόμενοι στο ίδρυμα τελούν υπό αναστολή, και δεν μπορούν να «βγουν» οι βάρδιες. Νομίζω, λοιπόν, ότι ήταν μία παρέμβαση αντιπαραγωγική και κοινωνικά άδικη και σκληρή. Εγώ την έχω χαρακτηρίσει ως κοινωνική αγριότητα το να συμπεριφέρεται έτσι η Πολιτεία σε ανθρώπους, που επιλέγουν να παραμείνουν ανεμβολίαστοι, να τους στερήσει τη δυνατότητα να ζήσουν την οικογένειά τους και ταυτοχρόνως να στερεί από το σύστημα υγείας την πολύτιμη υπηρεσία τους η οποία επί ενάμιση χρόνο ήταν αναγνωρισμένη από όλους…

Αυτή ήταν μία παρέμβαση αυταρχισμού και κοινωνικής αναλγησίας, η οποία και επί της ουσίας δεν έδωσε λύση στο μείζον θέμα, που είναι η γρήγορη ολοκλήρωση του καθολικού εμβολιασμού των πολιτών και το κτίσιμο του «τείχους» ουσιαστικής προστασίας. …Χρειαζόμαστε μία νέα στρατηγική που να δίνει έμφαση στο νοσοκομειακό επίπεδο στην κοινότητα. Αυτή είναι η συζήτηση που διεξάγεται διεθνώς. Αυτό είναι το καταστάλαγμα της επιστημονικής συζήτησης και του διαλόγου σε όλο τον κόσμο. Η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να μην τα εννοεί αυτά και επιμένει να λέει, ότι «τα κάνει όλα καλά»…

«Προοδευτική προσέγγιση»

…Υπάρχει και μία άλλη προσέγγιση. Θα την έλεγα με την ευρεία έννοια προοδευτική προσέγγιση, που λέει ακριβώς, ότι σήμερα το «στοίχημα» είναι, η επόμενη ημέρα να δει το σύστημα υγείας πιό ισχυρό, και όχι αποδιοργανωμένο όπως σήμερα, καλύτερα στελεχωμένο, και όχι με διαρροές και αποχώρηση προσωπικού. Περισσότερους πόρους, και όχι με μία μίζερη διαχείριση σήμερα. Νομίζω, ότι αυτό είναι το «στοίχημα» της επόμενης ημέρας, και γι’ αυτό νομίζω το κοινωνικώς αποδεκτό σχέδιο πρέπει να είναι η αναδιοργάνωση του δημόσιου συστήματος υγείας… Να αναδιοργανωθεί η κατανομή ρόλων, η χωροταξία, το «χαρτί» των υποδομών των υπηρεσιών υγείας, η ενσωμάτωση δομών και υπηρεσιών που αναπτύχθηκαν λόγω της πανδημίας, όπως τα εμβολιαστικά κέντρα, οι κλινικές κλπ…

…Αγαπητοί φίλοι να πηγαίνουμε με το σημερινό επίπεδο δημοσίων δαπανών υγείας, που οι προϋπολογισμοί του έχουν υποστεί σημαντικές περικοπές την τελευταία δεκαετία λόγω των «μνημονίων» και της χρεωκοπίας της χώρας δεν είναι ό, τι καλύτερο. Υπήρξε μία προσπάθεια της διακυβέρνησής μας να σταματήσει αυτό…

Σχετικώς με την εξεύρεση πόρων για την δημόσια υγεία, λένε, ότι πρέπει να διατεθούν δέκα δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα και πού θα βρεθούν. Απαντώ εγώ: Όπως θα βρεθούν κάποια περισσότερα δισεκατομμύρια γιά αγορά φρεγατών, έτσι θα βρεθούν και τα δέκα, γιά να στηρίξουμε τα νοσοκομεία της επαρχίας, γιά να δώσουμε κίνητρα προσέλκυσης στους γιατρούς και να σταματήσουμε την «αιμορραγία» της μετανάστευσης στο εξωτερικό, γιά να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος και την αξιοκρατία στην χώρα μας …
«Κρίση αξιοπιστίας»

Στον «επίλογο» της ομιλίας του ο κ. Ξανθός ανέπτυξε τις θέσεις του κόμματος τις σχετικές με τον εμβολιασμό, λέγοντας, μεταξύ άλλων: «Υπάρχει μία κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στους θεσμούς της Πολιτείας στην επιστήμη, στο πολιτικό σύστημα, στα κόμματα, στους πάντες. Ειδικότερα στην χώρα μας, σ’ αυτό το φαινόμενο συνετέλεσε και η επί μακρόν σοβούσα οικονομική κρίση, η φτωχοποίηση. Υπάρχει κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, των θεσμών, και νομίζω ότι μία έκφρασή της, μία πτυχή της, είναι η επιφυλακτικότητα γιά τον εμβολιασμό. Υπάρχουν εύλογα ερωτηματικά, ανησυχίες και δυσπιστία, επειδή και η επιστημονική γνώση δεν ήταν ευθύγραμμη και δεν επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις που έγιναν από την αρχή της πανδημίας. Αυτό, όμως, είναι εγγενές πρόβλημα της επιστήμης, στην οποία δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια. Στην πορεία πολλά πράγματα με τα οποία ασχολείται, αναθεωρήθηκαν. Δόθηκαν διάφορες οδηγίες, όπως γιά τις μάσκες και τα μέτρα ατομικής προστασίας που στην πορεία άλλαξαν. Ένα κομμάτι της κοινωνίας εκλαμβάνει αυτό ως κοροϊδία.

Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται αυτό. Απλώς αλλάζει η γνώση γιά την πανδημία, που όμοιά της η ανθρωπότητα είχε να βιώσει εδώ και εκατό χρόνια. Προφανώς η συνεχής επικαιροποίηση των δεδομένων μας προσέφερε νέα διαγνωστικά «εργαλεία», προληπτικά και θεραπευτικά, που άλλαξαν την αρχική στρατηγική. Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχει ένας «βαθύτερος» πυρήνας αμφισβήτησης, που περιλαμβάνει και άλλα πράγματα και όχι μόνο την πανδημία….

….Υπάρχει μία υπερπληροφόρηση («over dose») και συνεχής «βομβαρδισμός» από τα μέσα ενημέρωσης με τρόπο που ενοχλεί τον πολίτη (πχ να του «κουνάν το δάκτυλο» και να του κάνουν υποδείξεις σε αυστηρό ύφος).
Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει κρίση σ’ αυτό το πεδίο.

«Να μιλήσουμε απλά και κατανοητά»

Θεωρώ, ότι χρειάζεται συνολική αναπροσαρμογή της στρατηγικής τόσο της επικοινωνιακής όσο και επί της ουσίας δηλαδή των χειρισμών. Πρέπει να μιλήσουμε πολύ πιο απλά και κατανοητά και με παραδείγματα. Ύστερα λοιπόν από πολλές εμπειρίες και αντιπαραθέσεις έχει επέλθει συμφωνία όλων των επιστημονικών οργανισμών, ιδρυμάτων και φορέων όλου του κόσμου γιά τον εμβολιασμό, ότι είναι στην παρούσα ιογενή πανδημία η ριζική παρέμβαση αναχαίτισης της διασποράς του ιού. Δεν φτάνει όμως αυτό γιά να εξαλειφθεί η απειλή, άρα πρέπει να συνοδευθεί και από άλλα πράγματα.

Ωστόσο μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων οι πιθανότητες να αποφύγουν επιπλοκές και την απειλή του θανάτου είναι συντριπτικές υπέρ των πρώτων, και αυτό δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των υγειονομικών, όπου μετά τον εμβολιασμό δεν σημειώθηκε κανένας θάνατος ενώ πριν είχαν πεθάνει 32. Το εμβόλιο γιά την εποχική γρίππη, που κάνουμε κάθε χρόνο χωρίς να το σκεφθούμε προσφέρει κάλυση 60-70% άρα προς τι η εναντίωση στα εμβόλια γιά τον νέο κορωνοϊό, με το ποσοστό του πάνω από το 90% ή και περισσότερο;

Γιά να εξαλειφθεί η πανδημία χρειάζεται μία ισόρροπη παρέμβαση σε όλο τον κόσμο.
Η λύση είναι η απελευθέρωση των «κατατεθέντων σημάτων» των εταιριών εμβολίων ώστε αυτά να αναπτυχθούν πολύ γρήγορα και παντού όπως είχαν εγκαίρως υποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτή είναι η ιστορία των εμβολίων. Δεν προσφέρουν την απόλυτη προστασία αλλά είναι συντριπτικά μεγαλύτερη σε όλα τα επίπεδα σε σχέση με την μη χορήγησή τους, άλλο να λέμε συνοδά μέτρα και άλλο να λέμε, ότι τα εμβόλια δεν προσφέρουν κανένα όφελος.

«Να στηριχθεί με καθολικό τρόπο»

Εμείς λέμει, ότι το εμβόλιο είναι ένα «όπλο», που μας έδωσε η επιστήμη και εμείς οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε στο έπακρο.
Στηρίζουμε το εμβολιαστικό εγχείρημα ως πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης και υπευθυνότητας που πρέπει να στηριχθεί με καθολικό τρόπο.

Τίποτε από ό,τι προτείναμε δεν έχει υλοποιηθεί, διότι αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να συμπεριφέρεται αυτάρεσκα και αλαζονικά.
Η συζήτηση γία τα περί εμβολιασμών σε σχέση με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει οριστικώς με τον εμβολιασμό του Παύλου Πολάκη.
Ευτυχώς, που στην χώρα μας ο εμβολιασμός δεν έγινε σημείο κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης όπως στις ΗΠΑ, όπου η κοινωνία διχάσθηκε και πολώθηκε».