“Πήρε πίσω” την “ανεξαρτητοποίση” πριν περάσει ένα 24ωρο ο Χ.Τερζητάνος

Ενώπιον μιάς από τις πλέον σύντομες ανεξαρτητοποιήσεις στα χρονικά της πολιτικής αυτοδιοίκησης γίναμε μάρτυρες στον δήμο του Κιλκίς με την περίπτωση του δημοτικού συμβούλου Χρήστου Τερζητάνου.

Και τούτο, διότι πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της επιστολής παραίτησής του από μέλος της πλειοψηφείας και της ανεξαρτητοποίησης ως δημοτικού συμβούλου, που είναι υπογεγγραμένη από τον ίδιο στις 30.5.17 είχαμε την ανάκληση μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο και μάλιστα χωρίς να γίνουν γνωστοί οι λόγοι, για τους οποίους πραγματοποιήθηκε.

Μιά πολιτική κίνηση, που προκαλεί εύλογα ερωτηματικά για το πως προέκυψε, καθώς στην επιστολή παραιτησής του ο κ. Τερζητάνος είχε χρησιμοποιήσει βαρύτατους χαρακτηρισμούς και εκφράσεις για τον τρόπο λειτουργίας τις δημοτικής αρχής αλλά και εναντίον του δημάρχου Κιλκίς Δημήτρη Σισμανίδη.

Συγκεκριμένα κατηγόρησε την διοίκηση του δήμου για “κακοδιαχείρηση”, “αθέτηση βασικών υποσχέσεων προς τους πολίτες και τους φορείς”, “ασυμφωνία λόγων και έργων”, “υποβάθμιση και απαξίωση του κυρίαρχου δημοκρατικού οργάνου, που είναι το δημοτικό συμβούλιο, με αγνόηση και μη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων της παράταξης της πλειοψηφίας”,για χειραγώγηση επί της ουσίας και ελέγχου της από πλευράς του Δημάρχου Δημήτρη Σισμανίδη, με αποκορύφωμα τον εν κρυπτώ επί της ουσίας “τρόπο διαχείρησης του προσφυγικού ζητήματος“.

Ένας πραγματικός καταιγισμός “σκληρής” και αρνητικής κριτικής, που επί της ουσίας αυτοαναιρείται, καθώς πλέον έχουμε την επιστροφή του σχεδόν άμεσα στον δημοτικό σχηματισμό, που υποτίθεται ότι λειτουργούσε με τις αρχές τις διαδικασίες και τους τρόπους που ο ίδιος στηλιτέυει στην επιστολή αποχώρησης του από τον συνδυασμό της πλειοψηφίας.

Και τα εύλογα ερωτηματικά επεκτείνονται ακόμη περισσότερο, καθώς πέραν της ενδεχόμενης μεταστροφής των απόψεων του αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας της δημοτικής αρχής, για λόγους και αιτίες που δεν έχουν γίνει γνωστοί, αυτό που ουσιαστικά έχει ισχυρότερο ενδιαφέρον, είναι ότι η πολιτική του πρωτοβουλία είχε χαρακτηρισθεί από τον ίδιο ως μια κίνηση, που προερχόταν από τις “δημοκρατικές του πεποιθήσεις και την πρακτική λειτουργίας του με αρχές συνεργασίας, αλληλοσεβασμού, της κοινής συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων που εξέλειπαν”.

Βεβαίως η ραγδαία μεταστροφή απόψεων για τον τρόπο λειτουργίας μιας δημοτικής αρχής, ακόμη και στην λογική συμβολής στην προοπτική αλλαγής της λόγω ¨εσφαλμένης της πορείας” φαντάζει θεμιτή, αυτό όμως που παραμένει αναπάντητο είναι το γεγονός ότι εδράσθηκε σε ζητήματα που χρειάζονται μια ολόκληρη ζωή για να διαμορφωθούν και αφορούν το κτίσιμο δημοκρατικών πεποιθήσεων και στην λεθτουργία στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης με βάση αντίστοιχες αρχές και αξίες.

Και αυτή προφανώς δεν μεταβάλονται άνευ λόγω και αιτίας μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο και μάλιστα χωρίς επεξηγήσεις.