Έχασε τίτλο και άνοδο…. μέσα από τα χέρια του ο Αλέξανδρος

Η ιστορική δήλωση του αείμνηστου άσσου και μετέπειτα σπουδαίου προπονητή του ελληνικού ποδοσφαίρου Αλκέτα Παναγούλια περί δυσδιακρισίας της πολύ λεπτής οριακής γραμμής μεταξύ θριάμβου και καταστροφής βρήκε την πλήρη εφαρμογή της στην χειροσφαιρική ομάδα του Αλέξανδρου Αξιούπολης.

Έως τις 8 το βράδυ του Σαββάτου 18-2-17 το αξιουπολίτικο συγκρότημα βρισκόταν «αγκαλιά» με τον τίτλο του πρωταθλητή δ΄ομίλου β΄εθνικής κατηγορίας και την επάνοδο στην α2 ύστερα από τέσσερα χρόνια.

Από τις 10 το βράδυ της ίδιας ημερομηνίας, αναζητεί αυτήν την προοπτική μόνο σε … «θαύμα»! Να κερδίσει, δηλαδή, το ίδιο τον υπολειπόμενο αγώνα του (φυσιολογικό, με κριτήριο την τεράστια διαφορά δυναμικότητας από τον αντίστοιχο του Μακεδόνος Θεσσαλονίκης) και συγχρόνως ο Μακεδονικός Νεάπολης Θεσσαλονίκης να χάσει τον έναν από τους δύο δικούς του υπολειπόμενους αγώνες, κα πιο συγκεκριμένα αυτόν του Κιλκίς με τον ΑΜΣ «Πόντιοι Κιλκίς ΄89».

Σ’αυτήν την δυσάρεστη θέση έφερε τον Αλέξανδρο η εκτός έδρας ήττα από τον Μακεδονικό Νεάπολης Θεσσαλονίκης με 21-20, σε έναν αγώνα του, όπως όλοι ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου Αλέξανδρο, Μακεδονικό και Άρη (Θεσσαλονίκης), κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

Με νίκη ή ισοπαλία η υπόθεση θα είχε κριθεί υπέρ της ομάδας της Αξιούπολης. Η αντίστοιχη της Νεάπολης χρειαζόταν μόνο την νίκη, και την απέσπασε.

Ο Αλέξανδρος, ως σύγχρονος… Τάνταλος, είχε ήδη «αγγίξει» το «νερό» της «πηγής» αλλά αυτή «στέρεψε» την τελευταία στιγμή είτε από ατυχίες είτε από δικά του λάθη. Το κακό είναι, ότι και ο Μακεδονικός θα μπορούσε να ισχυρισθεί το ίδιο, αν ηττάτο αυτός με διαφορά ενός τέρματος.

Επομένως, η υπόθεση τίτλος-άνοδος δεν χάθηκε για την ομάδα της Αξιούπολης μόνο από αυτόν τον αγώνα, καθώς θα μπορούσε να έχει ευνοϊκή κατάληξη γι’αυτήν αν πήγαινε καλύτερα στις «λεπτομέρειες» και κάποιου από τα προηγούμενα «ντέρμπυ» με τις αντίστοιχες του Μακεδονικού και του Άρη.

Υπενθυμίζεται, ότι ο αγώνας Αλέξανδρου-Μακεδονικού, στην Αξιούπολη, είχε λήξει ισόπαλος 19-19, ενώ στον πρώτο γύρο ο Αλέξανδρος είχε ηττηθεί εκτός έδρας από τον Άρη με 27-26 (!) και μόνο ο επαναληπτικός μεταξύ Αλέξανδρου και Άρεως έληξε με διαφορά δύο τερμάτων (17-15)!

Όλα αυτά σημαίνουν, ότι από το πολύ καλό φέτος αξιουπολίτικο συγκρότημα στελεχωμένο με αξιόλογους παίκτες κατά βάσιν από το «φυτώριό» του, καθοδηγούμενο από ικανή τεχνική ηγεσία και πλαισιωμένο από δραστήριους διοικητικούς και εξωδιοικητικούς παράγοντες, έλειψε… «ένα κάτι»!

Αυτό το «κάτι», που θα «έκανε τη διαφορά» και θα είχε συμβάλει στην αγωνιστική «απογείωσή» του, σε σημείο που η εκ μέρους του επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού του τίτλου και ανόδου, να μην εξαρτάται από την έκβαση ενός αγώνα. Διότι σ’αυτήν την περίπτωση δε θα υφίστατο κάν ο παράγοντας των «λεπτομερειών».

Βεβαίως, περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στους χειροσφαιριστές, και ιδιαιτέρως τους αρχηγούς της ομάδας, η εκ μέρους των διάθεση αυτοκριτικής και ανάληψης προσωπικής και ομαδικής ευθύνης για την φετινή αποτυχία.

Ωστόστο, αυτό θα έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα μόνο με…έμπρακτη αντίδραση. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την γενική ανασύνταξη σε όλους τους τομείς αμέσως με την λήξη της φετινής περιόδου, ώστε ό,τι δεν επιτεύχθηκε σ’αυτήν να επιτευχθεί στην νέα.

Διότι, ο Αλέξανδρος έχει ήδη αποδείξει, ότι αξίζει να αγωνίζεται στην α2 εθνική κατηγορία.

Εννοείται, ότι η προτροπή άμεσης ανασύνταξης ισχύει και στην περίπτωση, που έλθουν «τα κάτω πάνω» με ίσχυση του «σεναρίου» του συνδυασμού νίκης Αλεξάνδρου και ήττας Μακεδονικού την προτελευταία αγωνιστική ημέρα.

Και εννοτείται, ότι, αν τελικώς αυτό το «σενάριο» δεν ισχύσει, η επιχείρηση ανασύνταξης δέον όπως ξεκινήσει… την ίδια ημέρα.

Όπως, δηλαδή, ταιριάζει σε ένα υγιές, παραγωγικό και λειτουργικό «φυτώριο» του ελληνικού χειροσφαίρου, σαν αυτό του Εθνικού Αξιούπολης.