Πολιτισμός

«Διδακτικές, παιδαγωγικές και κοινωνικές “βολές”»: Ένα σημαντικό πνευματικό κληροδότημα του Ανδρέα Αγτζίδη

Του Αλέκου Ιωαννίδη*

«Διδακτικές, παιδαγωγικές και κοινωνικές “βολές”» είναι ο τίτλος του βιβλίου, που μας άφησε για «κληρονομιά» ο πολύ αξιόλογος και αξιέπαινος Ανδρέας Αγτζίδης, πριν από τον ξαφνικό του θάνατο.
Συμπληρώθηκαν ήδη τρία χρόνια από την «αποδήμησή» του εις Κύριον, και είναι ως να μην έλλειψε ούτε μία στιγμή.

Το περιεχόμενο του βιβλίου συναρπαστικό σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικά, ηθικά, ψυχολογίας του παιδιού, διδασκαλίας, δημοκρατίας, αισθήματος δικαίου είναι μόνο μερικά στοιχεία που συναρπάζουν τον αναγνώστη.

Γόνος πολυμελούς οικογένειας, ο Ανδρέας, γαλουχημένος σε δημοκρατικό, οικογενειακό περιβάλλον, στο Σταυροχώρι Κιλκίς, έδωσε «μάχες»,άνισες πολλές φορές, γιά το σωστό και το δίκαιο. Πιστεύω, ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα πόνημα που δεν στερείται λογοτεχνικού περιεχομένου, παρ’ ότι το κέντρο βάρος του είναι η κοινωνία, η δημοκρατία, ο άνθρωπος και το δίκιο, είναι με λίγα λόγια μία κατάθεση ψυχής κι έτσι πρέπει να εκτιμηθεί από τον κάθε αναγνώστη.

Ο Ανδρέας Αγτζίδης, ήταν ένας πολύ καλός γνώστης της ψυχολογίας του παιδιού που αποτελεί ή μάλλον πρέπει να αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του κάθε παιδαγωγού.

Δεν είναι,όμως, το μόνο βασικό στοιχείο που τον χαρακτηρίζει αφού διακαής πόθος ήταν η καθιέρωση της Δημοτικής γλώσσας, σαν επίσημης γλώσσας του Ελληνικού κράτους, πράγμα που επετεύχθη μετά τη μεταπολίτευση μετά δηλαδή το 1974 κατόπιν μακροχρονίων αγώνων. Και γι αυτό το τεράστιας σημασίας επίτευγμα ο Ανδρέας ήταν προετοιμασμένος από πολύ νωρίς, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ παίρνοντας μια ξεκάθαρη θέση υπέρ της δημοτικής.

Επομένως ο Ανδρέας Αγτζίδης είναι ένα άξιο τέκνο αυτής της κληρονομιάς, άξιο τέκνο μιας ολόκληρης γενιάς και όταν του δόθηκαν ευκαιρίες, αγωνίσθηκε με πάθος γι αυτές τις ιδέες.

Σ’ όλη του τη ζωή υπήρξε μετρημένος και χαμηλών τόνων, υποστήριζε με απόλυτη βεβαιότητα και αδιάσειστα επιχειρήματα τις θέσεις που ήταν αδύνατο να τον αντικρούσεις. Πολύ καλός γνώστης της ιστορίας, καθήλωνε τον συνομιλητή του με την πληθώρα των γνώσεών του.

Σε θέματα δε πολιτικής, παιδαγωγικής και φιλοσοφίας κυριαρχούσε στις μεταξύ μας συζητήσεις.
Και γιά την δική μου γενιά υπήρξε πρότυπο για όσους τον γνώριζαν από κοντά.

Μερικά χαρακτηριστικά του βιβλίου αφορούν στην ομαλή ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού, την οικογένεια ως παράγοντα αγωγής, το ρόλο του παιδαγωγού, το σχολείο μας, την πειθαρχία, το γλωσσικό ζήτημα και άλλα πολιτικά μας ιδεολογικά θέματα, με τα οποία ο αγαπητός Αντρέας ολοκληρώνει αυτό το ωραίο και πλήρες έργο του. Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε τα «ΑΠΑΝΤΑ» του Αντρέα Αγτζίδη αφού τα επί μέρους θέματα έχουν αναλυθεί μέσα από τις σελίδες της «ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ» εφημερίδας των εκδόσεων «ΜΑΧΗΤΗΣ». Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε πέντε ενότητες, όπου η κάθε ενότητα περιλαμβάνει έναν τομέα.

Η έκδοση του βιβλίου συντελέσθηκε από τον γιό του Βλάση. Πρόκειται γιά τον ιστορικό γνωστό στο πανελλήνιο για τις ιστορικές του αναλύσεις και την έκδοση ιστορικών βιβλίων, που κυρίως αφορούν στην Μικρασιατική Καταστροφή και την Γενοκτονία των Ποντίων.

Αγαπητέ Ανδρέα, όπου κι αν είσαι, εμείς θα σε θυμούμαστε πάντα, σαν να ‘σαι ανάμεσά μας με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου.

Υ.Γ. Αξιος συνεχιστής της κοινωνικής και ανθρωπιστικής σου προσφοράς ο γιος σου Βλάσης, για τον οποίο είναι υπερήφανος όχι μόνο ο προσφυγικός Ελληνισμός αλλά και το σύνολο της καδημαϊκής κοινότητας, που τον τίμησε με τον τίτλο του ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

*Συνταξιούχου ιατρού – συγγραφέα

Περισσότερα
Δείτε ακόμα

Δεν είναι ασυνήθιστα πολλά;

Ο δήμος Παιονίας αποφάσισε την ανάθεση συγγραφής του ιστορικού λευκώματός του στον καταλληλότερο γι’ αυτόν τον σκοπό ερευνητή και συγγραφέα, […]