“Μονόδρομος” για τον λαό μας η εναντίωση στον Ιμπερεαλισμό”

Το Παράρτημα Κιλκίς της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ μαζί με την ΤΟ Κιλκίς του ΚΚΕ διοργάνωσαν την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη 2018, το πρωί την ετήσια εκδήλωση τιμής και μνήμης στη Γάβρα του Κιλκίς, για τους λαϊκούς αγωνιστές του χωριού, για τα θύματα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, για τους μαχητές και τις μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο χώρο του μνημείου του χωριού, όπου κατέθεσαν στεφάνια οι αγωνιστές Γιώργος Τεκτονίδης από το Κεντρικό και Θεμιστοκλής Θεοδωρίδης από τη Γάβρα

Κεντρικός ομιλητής ήταν το στέλεχος του ΚΚΕ, Κώστας Τσαουσίδης, ο οποίος μεταξύ των άλλων τόνισε: «Βαδίζοντας προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής του Κόμματός μας, και με αφορμή τα 72 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ το 1946, είμαστε εδώ σήμερα, για να τιμήσουμε το ηρωικό χωριό της Γάβρας, εδώ που έγινε η πρώτη σύσκεψη του Μακεδονικού γραφείου του ΚΚΕ για την ίδρυση αντάρτικης ομάδας, ένα χωριό που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην Εθνική αντίσταση και στον ΔΣΕ.

72 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ και 69 χρόνια μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου, οι εργαζόμενοι, οι αυταπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, βρίσκονται μπροστά στα ίδια μεγάλα προβλήματα όπως και τότε – φτώχεια, ανεργία, αφαίμαξη κι αυτού του όποιου μικρού εισοδήματος μπορεί να εξασφαλίσει η λαϊκή οικογένεια. Με την απειλή της γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας. Βρίσκονται μπροστά σε νέα μεγάλα διλήμματα. Θα συνεχίσουν να δέχονται μοιρολατρικά την όλο και πιο βάρβαρη πολιτική που τους μαραζώνει τη ζωή, με τη δικαιολογία ότι τίποτα δεν αλλάζει και την επιλογή του μικρότερου κάθε φορά κακού ή θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους δείχνοντας εμπιστοσύνη στην αστείρευτη δύναμη που έχει ο λαός όταν αποφασίσει να ανατρέψει αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή βαρβαρότητα και να ορίσει τα πράγματα σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες;

Ο καθένας και η καθεμιά που θέλει να μάθει την αλήθεια για τις αιτίες του εμφύλιου πολέμου, οφείλει να δει τι προηγήθηκε. Μετά την απελευθέρωση της χώρας από την τριπλή κατοχή – ιταλική, γερμανική, βουλγάρικη – ποια ήταν η αντιμετώπιση όλων αυτών που πρωτοστάτησαν στο διώξιμο των κατακτητών, που πάλεψαν επί 4 χρόνια χωρίς σταματημό για να απελευθερωθεί μια ώρα αρχύτερα η Ελλάδα από την ξένη κατοχή; Χιλιάδες ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες υπέστησαν διώξεις, άλλοι αναγκάστηκαν να βγουν στα βουνά και άλλοι να πάρουν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς, για να σωθούν. Οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες και όλες οι οργανώσεις των δοσίλογων, όχι μόνο αθωώθηκαν αλλά ενσωματώθηκαν και αξιοποιήθηκαν από τους μηχανισμούς του κράτους ενάντια στο ΕΑΜικό κίνημα και τους κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες ήταν η βασική μάζα των διωκομένων, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί ο αδικαιολόγητος συμβιβασμός με τη συμφωνία της Βάρκιζας και λίγο πιο πριν με τις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο απολογισμός ήταν χιλιάδες δολοφονίες, τραυματισμοί, βασανισμοί, συλλήψεις, λεηλασίες και φυλακίσεις, απόπειρες φόνου και βιασμοί γυναικών….

Η κυβέρνηση κρατά υποκριτική στάση στο δράμα των προσφύγων, γενικότερα στο προσφυγικό πρόβλημα. Από τη μια παριστάνει ότι ακολουθεί ανθρωπιστική πολιτική και από την άλλη βρίσκεται σε συνεργασία στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τις δυνάμεις αυτές που προκαλούν και ευθύνονται για τις τραγωδίες εκατομμυρίων ανθρώπων. Συνυπογράφει τη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, που δεν δίνει καμία λύση στο πρόβλημα, νομιμοποιεί το ΝΑΤΟ ως χωροφύλακα στο Αιγαίο, εγκλωβίζει πάνω από 60.000 πρόσφυγες στην Ελλάδα παρά τη θέληση τους.

Οι μάχες για Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις, ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα, ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας πρέπει το επόμενο διάστημα να συγκεντρώσουν ακόμα περισσότερες δυνάμεις. Ο αγώνας για την Υγεία, την Παιδεία και την Πρόνοια, για να έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση σε παιδικούς σταθμούς, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας της ζωής των εργαζομένων είναι η απάντηση που πρέπει να δοθεί στην κοροϊδία της κυβέρνησης και των βιομηχάνων.
Να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες! Κυρίως, με την οργάνωση της πάλης να χρεοκοπήσουν σε εργατικές – λαϊκές μάζες ο εφησυχασμός και η παραίτηση, να δυναμώσει ο προσανατολισμός εκείνος που αμφισβητεί τη διέξοδο που πλασάρουν τα αστικά κόμματα, δηλαδή την καπιταλιστική ανάκαμψη. Στην προμετωπίδα να μπει η διεκδίκηση με κριτήριο τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, της πλήρους αποκατάστασης των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών, που εμπόδιό τους είναι το κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας…