Η πρώτη σου ευκαιρία

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Κάθε χρόνο, μα κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θυμάμαι, σα να μη πέρασε καιρός, εκείνες τις στιγμές του άγχους, της αγωνίας αλλά και της χαράς, που ζούσα ταυτόχρονα-μπορεί και μέσα στην ίδια μέρα να εναλλάσσονταν αυτά τα συναισθήματα-δίνοντας Πανελλήνιες. Μέρες που τις θυμάμαι με νοσταλγία. Μέρες που είχα ένα σημαντικό σκοπό και στόχο και δούλευα για να πετύχω.

Ήταν η πρώτη μου ευκαιρία. Έπρεπε να δουλέψω για αυτή και προετοιμαζόμουν χρόνια. Οι Πανελλήνιες είναι θεωρητικά το αποτέλεσμα των σχολικών μας χρόνων. Όσο πιο πίσω γυρίσουμε τα χρόνια, σε άλλες δεκαετίες, τόσο πιο σημαντικός σταθμός στη ζωή ενός ανθρώπου ήταν αυτές οι εξετάσεις. Δεν υπήρχαν πολλές επιλογές και αποτελούσαν σχεδόν μονόδρομο για το πως θα πορευτείς στην υπόλοιπη σου ζωή. Αυτές οι λίγες ώρες εξετάσεων μπορεί να έκριναν τα πολλά χρόνια προσπαθειών και προετοιμασίας.

Όμως με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των κοινωνιών η πρόσβαση στη γνώση έγινε ευκολότερη. Τώρα πλέον δεν είναι ανάγκη να ξέρεις, και πως να είσαι σίγουρος στα 18 σου για το πιο επάγγελμα θες να ακολουθήσεις όταν είναι τόσο δυναμική η κοινωνία και εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς; Μπορείς να ξεκινήσεις ένα μονοπάτι δίνοντας πανελλήνιες αλλά γνωρίζεις ότι δεν είναι το μοναδικό. Έχεις πολλούς παράδρομους που μπορείς να βρεις ακόμη κι αν είσαι από εκείνους που έχουν πετύχει πολλές χιλιάδες μόρια. Όσο σίγουρος κι αν είσαι πως θες να γίνεις γιατρός για παράδειγμα, μπορεί στα επόμενα χρόνια να γνωρίσεις κι άλλες πτυχές της επιστήμης που σχετίζονται με τη βιολογία ή την τεχνολογία και να στραφείς εκεί.

Για αυτό οι πανελλήνιες είναι η πρώτη σου ευκαιρία, το πρώτο βήμα της υπόλοιπης σου ζωής. Αυτής που δε θα έχει καμία σχέση με τη μέχρι τώρα. Στο μονοπάτι αυτό θα γνωρίσεις πολλά περισσότερα πράγματα που αγνοούσες, θα σου δοθούν πολλές ευκαιρίες που δεν περίμενες και μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, θα μάθεις πολύ καλύτερα τον εαυτό σου και τι πραγματικά είναι αυτό που σε κάνει χαρούμενο.

Αυτό που, πιο πρακτικά, «δούλεψε» σε μένα ήταν να τελειώνω την εξέταση του κάθε μαθήματος, να βλέπω τις λύσεις ώστε να ξέρω που περίπου έχω κινηθεί και την υπόλοιπη μέρα να ηρεμώ. Το βράδυ της μέρα των εξετάσεων ξεκινούσα με κάποια βασικά πράγματα την επανάληψη μου με ένα γρήγορο πέρασμα και όχι αναλυτικά. Έτσι κάπως ήταν και η επόμενη. Νωρίς για ύπνο και όσο το δυνατόν πιο ήρεμος και απομακρυσμένος από ανθρώπους και καταστάσεις που θα με επηρέαζαν.

Λίγες μέρες έμειναν και μετά θα αλλάξει η ζωή σας. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα μη ξεχνάτε ότι αυτή είναι μια ευκαιρία, η πρώτη μεγάλη σας ευκαιρία. Είτε την αξιοποιήσετε, είτε όχι το μόνο σίγουρο είναι πως θα έρθουν κι άλλες. Καλό δρόμο.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.

Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ παρακάτω.